De weg naar binnen ligt open. Het is aan ons om hem te gaan.
“Mellon! Zeg vriend en treedt binnen!”
Gandalf voor de deuren van Moria
Vandaag 22 september 2020 om 15.36 uur ging de zon het dierenriemteken van de Weegschaal binnen. Het elk jaar terugkerende verschijnsel dat de herfst begint.
De herfstevening.
In mijn verhaal van september 2018 heb ik daar een paar mooie voorbeelden van gegeven hoe volkeren dit moment achtten.
Wie nieuw is bij dit blog moet daar zeker toch eens kijken.
Momenten die in vroegere culturen van levensbelang waren, gaan nu in deze zg. moderne tijd, achteloos voorbij.
We slaan er geen enkele acht meer op.
We leven niet langer meer in het besef dat ons leven gestuurd wordt door krachten die ons ver te boven gaan.
Ons leven is volledig uit balans.
Daar wil ik even bij stil staan nu de Aarde in haar jaarlijkse gang rondom de zon ons weer oproept stil te staan bij dit geheiligde moment.
Het moment dat we in vrijheid de keuze maken om ons af te stemmen op de diepere betekenis van dit moment.
Vroeger waren het de sjamanen, de ouderen, de priesters, de voorgangers, die ons opriepen bijeen te komen op deze momenten voor een hernieuwde verbinding met…
We hebben deze gidsen stelselmatig aan de deur gezet er vanuit gaande dat we zelf wel in staat zijn om ons leven vorm te geven en van betekenis te voorzien.
Natuurlijk hadden we met zijn allen ook wel redenen om velen van hen aan de deur te zetten, voelend dat zij zelf ook de verbinding aan het kwijt raken waren.
Maar in opstand kwamen we niet echt want velen van ons waren, net als degenen die ons hadden moeten leiden, in de ban geraakt van iets anders, iets groters dat ons langzaam steeds meer begon te boeien.
We waren in de ban van … J.R.R. Tolkien zou zeggen: “The Lord of the Rings”.
Maar daar kom ik zo op terug.
Laten we eens kijken hoe het allemaal is begonnen.
Het begon allemaal na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog.
Een Tweede die noodzakelijk was omdat de Eerste op geen enkele manier op de juiste wijze was afgesloten. De vrede van Versailles was in het geheel geen vredesverdrag maar een Dictaat van Versailles zoals de geschiedenis heeft aangetoond.
Het duurde niet lang voordat dit onrecht aanleiding werd voor de Tweede.
Maar na de Tweede werd weer dezelfde fout gemaakt als na de Eerste.
De leiders van de vrije landen, de overwinnaars, gingen bijeen zitten en net als na 1919
werden in 1946 nog maar weer eens lijnen getrokken over landkaarten en nieuwe landen gecreëerd, al of niet voorzien van een werkloze koningszoon, en zo werd de buit verdeeld. Tot in de verste regionen zonder oog te hebben voor rechten van volkeren, etnische groeperingen, culturele eigenheden en overgeërfde gebruiken.
Op die manier werden niet enkel invloedssferen gecreëerd maar ook bepaald wie de beschikking kreeg over essentiële grondstoffen die de industriële revolutie verder kon doen ontplooien.
Tevens werd er een geldsysteem gecreëerd dat zo ontworpen werd dat de bezitter van deze gelden gegarandeerd was van een verdere groei en degenen die er geen tot weinig van bezat, nauwelijks groeikansen bezat. Op die manier werd de macht van een kleine groep verzekerd. Een groep mensen die deze beslissingen nam met de stellige overtuiging dat dit het beste was voor de mensheid.
Tot op de dag van vandaag zien we zo dat er drie grote problemen die kunstmatig werden gecreëerd, dringend om een oplossing vragen.
Denk aan Indianen, Oeigoeren in China, Palestijnen, Aboriginals in Australië, Eskimo’s in Canada, Koerden in het Midden-Oosten en zovele andere etnische groeperingen die in hun eigenheid nauwelijks geacht zijn en wanhopig op zoek zijn naar rechtvaardigheid met alle gevolgen van dien.
Een wereldeconomie die gegrondvest is op het bezit van productiegoederen en grondstoffenbeheer door een kleine machtige minderheid en zich in het geheel niet laat sturen door ecologische en kosmologische principes.
En ten derde een geldsysteem dat systematisch de kloof tussen arm en rijk in stand houdt en verder vergroot.
Wanneer je deze drie problemen bijeenbrengt dan krijg je zicht op de oorsprong van onze klimaatscrisis. Want de klimaatscrisis kun je niet aanpakken als je niet begrijpt dat zij het uiteindelijke gevolg is van de combinatie van deze drie.
Het onderliggende grondthema dat dit allemaal veroorzaakt is macht.
Hoe gaan wij als mensen om met dit thema.
En als we ons niet bewust worden hoe we uitdrukking geven aan dit thema, als we blind blijven voor wat wij zelf doen met dit gegeven, dan zal het thema van alles met ONS doen.
Sorry voor dit stukje geschiedenis, maar het is essentieel om de grotere verbanden te zien. Dan kan ik terug naar:
Maar in opstand kwamen we niet echt want velen van ons waren, net als degenen die ons hadden moeten leiden, in de ban geraakt van iets anders, iets groters dat ons langzaam steeds meer begon te boeien.
Het zit allemaal in het woord boeien.
Enkele overdenkingen:
Een boei.
Een drijvend voorwerp dat ons helpt veilig te navigeren in allerlei wateren.
Je kunt een boei niet onderduwen, want die komt altijd weer boven.
Een boei kun je gebruiken als een band om iets of iemand vast te leggen.
Boeien.
Iemand vastleggen.
Gegrepen zijn door iets.
We zijn met zijn allen in de greep terecht gekomen van iets
dat ons nu zo sterk boeit dat het ons dreigt te vernietigen.
Even een uitstapje naar mijn stokpaardje:
Tolkiens “In de Ban van de Ring”
Toen Frodo, aanwezig bij de vergadering in Rivendel, in het huis van Elrond, dit besefte, stond hij op en zei:
“Als de Ring dan vernietigd moet worden, dan zal ik hem naar de Doemberg brengen en hem daar in het vuur werpen!”
Iedereen was zo druk aan het bekvechten dat alleen Gandalf Frodo hoorde en zich omdraaide.
Frodo liet zich leiden door de drie bezitters van de Drie Ringen die altijd verborgen waren gebleven voor Sauron, de Lord of the Rings, de maker van de Ene Ring die alle andere beheersten.
Gandalf, Galadriel en Elrond, de dragers van deze Ringen stonden de kleine Frodo bij en tezamen met het Gezelschap van de Ring, ging hij op weg naar Mordor.
Maar wij staan alleen.
Wij zijn of gedragen ons als het Hobbit volkje dat zich veilig waant en geen idee heeft van wat er elders in de wereld aan ontwikkelingen gaande zijn.
Tenzij er iemand is, die op stap wil gaan, zoals Bilbo in “The Hobbit” en in een donkere grot, ongewild, een Ring vindt.
Zich langzaamaan bewust begint te worden in wat voor wereld hij eigenlijk terecht is gekomen en dat hij deel blijkt uit te maken van een veel grotere werkelijkheid waarbinnen hij en zijn neefje Frodo een belangrijke rol blijken te kunnen spelen.
En dan beseft dat hij er alleen voor staat, tenzij hij een Gezelschap vindt dat samen wil optrekken om het juk van de Ring af te werpen.
Wegwijzers op het pad.
Als we ons nog wel zouden laten leiden door Elven, Tovenaars en Wijzen en we ons zouden herinneren welke onze wezenlijke verbondenheid is en we zouden herontdekken
in welks een grootsheid we zijn opgenomen en wat onze rol in dat geheel is dan zouden we de kruispunten in het leven achten en stil staan bij de vier grote momenten in het jaar dat het samenspel van zon en aarde ons een kosmisch heilig principe toont.
De vier symbolische dierenriembeelden die de vier kruispunten markeren tonen een bijzondere samenhang in de vorm van een kruis en de onderlinge relatie tussen deze vier.
Aan het begin van de herfst trekt de kosmos onze aandacht naar het beeld van de Weegschaal en toont ons dat dit beeld recht tegenover het beeld van de Ram staat.
De Ram staat symbool voor de kracht van het initiatief, de impuls, de opvlammende eigen wil die zich wil doorzetten.
Het is de drijfkracht die onze motor aanstuurt. Een drijfkracht die tot van alles kan leiden.
Het is echter ook een kracht die niet omkijkt om te zien wat hij veroorzaakt. Hij gaat vooruit. Desnoods door alles heen.
De Grieken kenden hem als Ares, de God van de oorlog, de Romeinen noemden hem Mars. Rood van kleur. Barstend van energie.
In de symboliek verbonden met het element vuur. De actieve vorm van vuur zoals we die kennen in de aansteker, de ontbranding. In de bougie.
Het is dat vuur dat aan de oorsprong ligt van de stoommachine die de industriële revolutie heeft mogelijk gemaakt. Opgevolgd door de verbrandingsmotor waar de in bedwang gehouden explosie van de bougie de brandstof in vuur en vlam schiet waardoor een heel systeem van bewegende onderdelen een gerichte kracht mobiliseert die van alles verder aanstuurt. En zo in deze eeuw de hele planeet in vuur en vlam dreigt te zetten.
De kracht van dit vuur ontdekte men later in de eeuw dat het verborgen lag in het licht en zo werd de computer en internetsamenleving ingericht en zijn het nu algoritmen die door glasvezelkabels schieten en soms zelfstandig uitmaken waar en wanneer makkelijk veel winst gemaakt kan worden op beurzen die zo ingewikkeld ineen steken dat niemand er nog maar iets van snapt.
Want dat heb je als een Ram onbegrensd zijn gang kan gaan.
We hebben ons door dat vuur laten aanvuren. Laten inspireren en enthousiasmeren maar we hebben te weinig oog gehad voor het tegenbeeld dat het kosmische kruis ons elk jaar opnieuw toont.
Tegenover dit beeld staat het beeld van de Weegschaal.
Hier ontmoet enthousiasme ethiek.
Hier is de bezinning, het bedenken, het constateren van wat de gevolgen zijn van ongebreideld enthousiasme.
Het hanteren en zich richten op evenwicht en rechtvaardigheid.
Hier komt doldriestheid en snelheid tot rust in overleg, beleid. Harmonie zoeken en vinden. Afgewogen beredeneren en zoeken naar het juiste evenwicht. Afstemming op. Verbanden, ecologische samenhangen.
Ik heb hier boven drie grote problemen van deze tijd geschetst die samen komen in dat ene grote probleem dat we klimaatcrisis noemen.
De Weegschaal principes werden in deze drie thema’s ten bate van de idealen van de Ram aan de kant gezet. Met alle gevolgen vandien.
Veel oorspronkelijke volkeren, etnische groeperingen en onderdrukte groeperingen, die in de grond voelen dat ze onrechtvaardig zijn behandeld, neigen er toe om naar het tegenbeeld van de Ram te grijpen met als risico dat ze slechts de oorlogskant in hem aanroepen.
Mensen zonder bezit en zonder economische toekomst nemen, vanuit een gevoel van onrechtvaardigheid, het initiatief, om zonder omkijken, hun heil te zoeken in het beloofde land (dat hen lang geleden ontvreemd werd) met als gevolg dat het Westen muren bouwt omwille van de bescherming van hun eigenheid.
Doordat we de Gouden Standaard (een Weegschaal principe) hebben losgelaten, heeft geld als middel zo’n grote mate van perversiteit gekregen dat het binnenkort enkel nog maar onzichtbaar als enen en nullen in systemen leeft en alles via algoritmen bepaalt en geen enkele relatie meer heeft met zijn oorspronkelijke karakter; het ruilmiddel bij uitstek om rechtvaardige handel mogelijk te maken.
De kruispunten van het jaar, de momenten waarop alle culturen in de wereld hun grote feesten hielden, waren altijd richting gevend.
Wij kunnen als mensheid een gerechte samenleving voor allen tot stand brengen als we ons laten leiden door de vier grote beelden.
Op de verticaal staan de Steenbok en de Kreeft.
Verwijzend naar de principes van de Steenbok die ons verbindt met het inzicht in de grote kosmische verbondenheid en de daarin werkende kosmische wetmatigheden die ten grondslag liggen aan de wijze waarop de samenleving wordt vorm gegeven.
Je moet er als je nog eens tijd hebt “De Staat” van Plato maar eens op nalezen.
Tegenover de Kreeft die verwijst naar het vermogen in de mens om middels zijn gevoel juist af te stemmen op wat de ander behoeft om zich zelf te kunnen realiseren.
Gespiegeld in de wijze waarop Moeder Natuur haar schepselen voortbrengt, voedt en laat groeien.
In de Kreeft eren wij onze Grote Moeder die we herkennen in de werking van de Maan
en in de Steenbok eren wij onze Grote Vader Saturnus die we herkennen in de werking van de twee kanten van de Tijd, Chronos en Kairos.
Saturnus als Chronos stuurt alle ritmen middels kalenders, cycli en tijd. Terwijl in zijn verschijning als Kairos de mens de kans krijgt te verwijlen bij welke kwaliteit gegeven wordt aan de tijd.
Op de horizontaal van het kruis vieren en eren we de twee krachten Mars en Venus die staan voor het mannelijk en het vrouwelijk beginsel.
Mars die zich wezenlijk verbonden weet met het beeld van de Ram en de mannelijke georiënteerde energieën in ons aanstuurt, tegenover de vrouwelijk georiënteerde energieën in ons, die we kennen als Venus en die in de symboliek altijd verbonden is met de principes achter de Weegschaal, o.a in de vorm van Vrouwe Justitia.
In de kracht van de esthetica, de geomatrica en de sciencia.
Het is aan ons om dit kruis in evenwicht te leven.
Het is wellicht onze grootste opgave om de zg. tegenstellingen met elkaar te verzoenen.
En precies bij die taak helpt het beeld van het kruis want in dat symbool, het oudste symbool van de mensheid, toont zich de wijze waarop die verzoening plaats vindt.
De kruising, de kern van het symbool is de quinta essentia, de kracht die de vier verbindt, bijeenhoudt, laat ontstaan en opheft tot een nieuw symbool. De mens als roos op dat kruis.
De evening.
We duiken de herfst binnen.
De zon keert terug naar de aarde. Ze staat almaar minder lang aan de hemel.
De maan zal het overnemen langzaamaan. Haar bogen gaan hoger, steeds hoger en de bogen van de zon steeds lager. Maar daarbij lijkt het wel alsof de zon steeds meer de aarde nadert.
En zoals de zon de aarde nadert zo kunnen wij ook de aarde naderen.
Van de extraverte beweging van de lente en de zomer op weg naar de introverte begeving van de herfst en de winter.
De herfstevening kondigt de beweging naar binnen aan. Die we vrijwillig kunnen gaan.
Daar zullen we de krachten moeten vinden en moeten ophalen opdat we straks in het voorjaar van 2021, aan het begin van de lente wanneer we weer zullen opstaan voor een nieuwe jaargang, gereed zijn.
Gebruik deze maanden goed. Ze zullen veelbetekenend zijn.
Ook de kosmos toont beroering.
Pluto en Saturnus zijn sedert december 2019 al maandenlang in een innige omarming bezig hun eigen ritme terug te vinden. En ze doen dat in het teken van de Steenbok en de Steenbok verwijst naar de structuren van onze samenlevingsvormen.
Ze hebben al eens eerder zo samen een koppel gevormd, ook in Steenbok, dat gebeurde tijdens de periode waarin de Amerikanen hun Onafhankelijksheidsverklaring opstelden na de Amerikaanse burgeroorlog.
Een samenstand maar nu in het teken Kreeft schetst de situatie in 1914 en we hebben gezien wat er in de jaren erna gebeurde. De Eerste Wereldoorlog gevolgd door de pandemie van de Spaanse Griep met nog veel meer doden dan de slachtoffers van de oorlog.
Telkens wanneer deze twee krachten elkaar opzoeken leidt dat tot grote beroeringen. Afhankelijk van het teken waarin dit gebeurt zal het anders uitwerken hier op Aarde.
Ik kan me nog herinneren dat we in onze jaarlijkse vierdaagse de Twaalf Heilige Nachten rond de jaarwisseling van 2019 naar 2020 dit thema nog vermeld hebben, ook al wist ik toen nog niet dat het zo’n vorm zou aannemen.
Pluto roerde zich toen al hevig ondergronds en enkele weken later kwam de vulkaan tot uitbarsting in de Covid-eruptie.
Pluto werkt als de levengevende vulkaankracht die via uitbarstingen eerst veel overhoop haalt en vaak vernietigt om uiteindelijk schoon schip te maken en nieuwe kansen biedt.
Vooral die structuren die gebaseerd zijn op een verkeerd gebruik van het thema macht, worden afgebroken.
Dat belooft dus voor de komende tijd.
De dans van Jupiter en Saturnus.
Al maanden lang kun je ’s avonds aan de hemel een ander bijzonder schouwspel zien.
Zo tegen 20.00 uur kun je in het zuiden de komende maanden zien hoe twee lichtjes langzaam naar elkaar toe kruipen. Links Saturnus en rechts daarvan een wat fellere Jupiter. Op 21 december, winterzonnewende, staan ze naast elkaar, smelten ze als het ware samen en vanaf dat moment verlaat de sneller bewegende Jupiter Saturnus. Elke avond daarna staat Jupiter wat verder links en verwijdert zich van Saturnus om na 20 jaar weer eens een samenstand te maken.
Jupiter, Zeus bij de Grieken, de heerser van de Olympus, de kracht die alles laat groeien, denk maar aan de vele kinderen die Zeus verwekte bij talloze godinnen en nimfen en stervelingen. Deze kosmische supermacht komt eens in de 20 jaar langs bij Saturnus. Eens, lang geleden heeft Jupiter Saturnus van de berg Olympus verdreven.
Echte vrienden zullen het nooit worden.
Ze spiegelen ons twee zogezegd tegengestelde krachten en het is aan ons hoe we deze twee met elkaar verenigen.
De huidige crisis culmineert rond de 21e december 2020.
Als ze samen komen.
We gaan zien op welk niveau en in welke vormen zich dat in ons leven zal uitdrukken.
Oorspronkelijke volkeren en hoe zij hier mee omgaan.
Het doet me sterk denken aan de oproep van heel wat oorspronkelijke volkeren die op hun eigen manier reageren op de crisis waar we nu allemaal getuige van zijn.
Ze sluiten zich af, trekken zich terug, komen bijeen en vragen zich gezamenlijk af welke boodschap dit heeft voor hen.
Voor hen wikt en beschikt de kosmos en vraagt hen te overdenken hoe beter de geëigende plek in het geheel in te nemen. Zodat hun unieke bijdrage aan het geheel in eerste instantie het geheel ten goede komt en daardoor doorwerkt naar hen zelf.
Een belangrijke tip voor de komende weken en maanden.
Mocht het tot een tweede lock-down periode komen dan heb ik nog een goede tip.
Lees elkaar het verhaal van J.R.R. Tolkien voor.
Ik heb het zelf enkele keren gedaan en het zijn onvergetelijke ervaringen.
Je moet er zo’n zeven weken voor uit trekken. Elke avond in bed een half uur voorlezen.
Een betere meditatieve afstemming in de komende maanden kun je je nauwelijks voorstellen.
Ontdek nog eens hoe dat kleine manneke Sam al zijn moed bijeenraapt om zijn meester Frodo bij te staan op zijn onmogelijk gewaande taak.
Henzelf en de wereld te bevrijden van de grootste boei.
En ontdek wie hen in allerlei vormen te hulp snelt.
Het is een eenzame weg, maar ze hoeven hem niet alleen te gaan…
De weg naar Mordor en vervolgens terug naar huis.
© Willem Versteeg.
22 september 2020.
