Het verband tussen veertig weken zwanger zijn en veertig jaar wonen en werken hier in Poustinia
deel 1 uit de serie:
Verhalen verbonden aan het veertig jaar bestaan van Poustinia.
Om maar direct met de deur in huis te vallen.
Dit is, voorlopig, het laatste verhaal uit mijn serie “kosmische verbanden”.
We gaan er een jaartje tussenuit; althans wat het vertellen van dat soort verhalen betreft.
Van nu af aan starten we met een nieuwe serie die het gehele komende jaar in het teken staat van ons veertig jarig bestaan van Huize Poustinia.
Op 9 juli 2023 bestaan we veertig jaar en de trouwe lezer van mijn blog kan zich wellicht nog herinneren dat ik meermaals over de betekenis van het getal 40 heb verteld.
Op 9 juli 1983 werd Poustinia als het ware geboren en de veertig voorbije jaren voelen als een vorm van inwijding.
Persoonlijk voelt het leven en werken hier in huis voor ons beiden niet enkel als een engagement, maar ook als een vorm van inwijding.
De plek zelf, de vele bronnen hier tastbaar aanwezig, de altijd veranderende tuin, de vele mensen die gepasseerd zijn, talloze ontmoetingen van allerhande aard, het contact met onze dieren, de handenarbeid, de verzorging van het huis, de verbouwingen, het bereiden van ongeveer veertienduizendtweehonderdvijfendertig maaltijden, het verschonen van honderden bedden, wat al niet, heeft allemaal bijgedragen tot wie we nu zijn en heeft gemaakt dat het huis is wat het nu is.
Ondertussen zijn niet enkel de bomen die we hier hebben geplant gegroeid, maar ook wij.
Op meerdere wijzen ingewijd in, zijn wij en het huis klaar om ons voor te bereiden voor een nieuwe fase.
Veertig weken zwangerschap leiden tot een nieuwe geboorte. Veertig jaar leven en werken op een plek leidt tot een nieuwe geboorte.
Het huis en wij kunnen ons gaan opmaken voor waar Poustinia van oorsprong voor bedoeld was, is en zal zijn.
Het komende jaar nemen we jullie mee middels allerlei verhalen die achteruit en vooruit schouwen. Die een beeld tonen van hoe het was, hoe het zo geworden is en waar dat mogelijk naar verwijst voor de toekomst en ontvouwen we geleidelijk onze nieuwe plannen.
Hier onder zie je de cover van de eerste uitgave van ons tijdschrift dat verscheen in 1984.
De tekening suggereert het gestadige groeiproces waarvoor we hier op deze plek kiezen, zich steeds ontwikkelend uit de bron waarmee we in verbinding wensen te blijven.
Hier staat het volgende verhaal dat Huguette toentertijd schreef:
Wat betekent Poustinia ?
Poustinia is een Russisch woord voor woestijn. Het betekent een rustige, eenzame plek waar mensen graag naar toe komen om het diepste van zichzelf te “ontmoeten”.
In ruimere zin betekent Poustinia ook een toestand van harmonie, waarbij de ziel tot rust komt. Om deze harmonie, deze ontmoeting met het diepere Zelf, de goddelijke kern,
de grote Adem in ieder van ons, in vele vormen, in elkaar te beluisteren en te beleven, werd dit huis gekocht.
Reeds één jaar werken en leven we in de Poustinia, bouwend aan een thuis voor velen. Het huis was een hoeve met veel bijgebouwen. Van de stal maakten we een eet- en leefruimte. Binnenkort wordt ook de schuur omgebouwd. In het huis zelf wonen wij en een groot deel ervan staat open voor gasten. We hopen binnen afzienbare tijd nog meer slaapruimte te voorzien, zodat de gasten zich gemakkelijk kunnen terugtrekken.
Veel werk en geduld is er nodig. Af en toe komen mensen een handje toesteken,
zodat we er niet alleen voorstaan. Samen werken is bovendien een boeiende ervaring,
die vele blije spontane contacten mogelijk maakt.
Wijzelf leven in de Poustinia van handenarbeid, meditatie en zelfvoorziening.
Levend vanuit de kleine dingen van elke dag bevoelen we de zin van het leven.
Deze plaats is geen vluchtheuvel. Het is een huis van bezinning en overgave aan de roep van deze tijd, waaraan ieder vanuit zijn diepste zelf antwoord kan geven.
Met ons leven enkele dieren, met wie we wat vriendschap delen.
Menig bezoeker werd reeds door Lanza, de hond, met veel warmte ontvangen.
De hof neemt hier een centrale plaats in ons leven in, waar het groeiende en bloeiende leven ons elke dag weer ontroert. Zelden hebben we in kerken of bidplaatsen zo intens en lang kunnen bidden als op deze heilige plaats – we hebben haar dan ook een eigen vorm gegeven.
De aanplanting vertrekt van uit het midden van de tuin, waar een meditatiebank staat, omgeven door vele bloemen. De bloemen groeien als een stralende zon wijds de ruimte in. Als we geloven dat alles ontstaat, leeft en sterft, groeit en vruchtbaar wordt vanuit het Ene Leven, is dit zeker ook waar voor de tuin en al wat er groeien wil.
Alles groeit van uit die Ene Levensenergie. Daarom vinden we het belangrijk hier te bidden en in de Ene te werken en zijn vele levensvormen te bewonderen.
Een jaar geleden ging Marc, die mee aan de basis lag van de inspiratie van dit huis, uit ons midden heen. Levend vanuit zijn ziel, stellen wij hem aanwezig in het hart, het centrum van de tuin, met de woorden: “Wees stil mijn broeder en leef je eeuwig leven”.
Deze plaats, midden in de hof gelegen, stelt het levensrad voor, het wiel, symbool van het leven dat immer doorgaat. ’s Avonds kan je van daaruit de zon zien ondergaan:
een ruimte die zich opent voor de oneindigheid van het leven.
Een mens die zich beweegt tussen geboorte en dood, zevenmaal…zevenmaal…
Levend vanuit een innerlijke dynamiek, die zich niet aan vaste patronen laat binden, stellen we het huis open voor ieder die op zoek is naar de diepere zin van het leven.
We binden ons aan geen enkele ideologie. Ieder mag met zijn geloof hier thuis komen.
We wensen dan ook van harte dat dit een open ontmoetingsplaats mag zijn en worden, waar mensen voor elkaars geloof respect opbrengen en niet naar de verschillen maar naar de raakpunten zoeken.
Het huis werd aangekocht dank zij een gift van mensen die jarenlang hard gewerkt hebben, levend vanuit een diepe verbondenheid met de aarde en de dieren.
We voelen ons dankbaar dat dit mogelijk is en wensen ook de geest van intense verbondenheid met de natuur in het leven van de Poustinia te integreren.
Moge Poustinia uitgroeien tot een plaats waar poëzie, kunst, muziek, wetenschap en dans hand in hand gaan met creatieve handenarbeid en meditatie, de bouwstenen voor een nieuwe wereld.
In die zin is Poustinia ook een centrum van doorstroming.
We leven in een boeiende tijd, waarin de mens meer dan ooit, ondanks de voortdurende bedreiging van vernietiging en chaos, op zoek is naar de wezenlijke kern van het leven. Een wereld van inzichten opent zich. Het bewustzijn neemt toe. Op velerlei wijze leert de mens bewust om te gaan met zijn diepere Zelf, de onverwoestbare kern van het leven,
dat eeuwig doorgaat.
Zo worden in de Poustinia cursussen en weekends gepland die het mogelijke maken in bewustzijn te groeien. Natuurgeneeskunde, massage, meditatie, dans en de stilte als hoofdtherapie bieden rijkelijk kansen tot ontplooiing en verdieping.
Toch blijven we het belangrijk vinden dat deze cursussen in een sfeer van vriendschap en ontspanning verlopen en dat het leven er centraal blijft staan. Geen enkel initiatief dat genomen wordt is een doel op zich.
Ondertussen veertig jaar later geldt nog steeds de essentie van deze tekst.
Al heeft door praktisch werk en een inzet die trouw blijft aan de beginselen, zich een diversiteit aan mogelijkheden ontvouwd die de werking heeft verdiept, verbreedt en vooral geprofileerd.
Daardoor berust de werking nu op deze pijlers:
Herbronning, bewust antwoord geven op en kiezen voor verandering.
Een eerlijke open dialoog aangaan met, veiligheid, omkadering en preventie inzake een gezonde geestelijke ontwikkeling.
De heilzame kracht van de natuur achten als volwaardige bondgenoot.
Tegemoet komen aan een nood tot spirituele zingeving.
Dit laatste raakt aan een bewuste keuze om de werking van Poustinia te verbinden met een netwerk van verwante initiatieven verspreid over het land en andere landen in de wereld.
Huguette en Willem.
30 mei 2023