Zorgen voor het levensweb

Gepubliceerd op 21 oktober 2020 door Willem

WAAR HEMEL EN AARDE EEN HUWELIJK SLUITEN

 

 

Automaten zijn voorwerpen die zijn ontworpen om zelfstandig een taak uit te voeren. Natuurlijk moeten ze eerst worden aangezet, maar vanaf dat punt mag je verwachten dat ze doen waarvoor ze zijn ontworpen.

Ieder van ons is vertrouwd met allerlei automaten en daardoor weten we allemaal dat automaten enkel die dingen doen die hen van te voren zijn verteld te moeten uitvoeren. De ontwerpers hebben namelijk in de automaat een aantal gedragshandelingen ingebouwd die in een bepaalde volgorde ten uitvoer gebracht worden en op die manier levert de automaat het gewenste resultaat.

Een automaat gedraagt zich dus volledig overeenkomstig het in hem geprogrammeerde plan van handelingen.

Bij de eenvoudige automaten zijn dat maar weinig specifieke handelingen. Maar er zijn  uiteraard ook automaten die vele verschillende, vaak ingewikkelde handelingen tot hun mogelijkheden hebben.

Denk maar eens aan de computer of de smartphone die ons ondertussen allemaal vertrouwd zijn.

Dat zijn twee voorbeelden van ingewikkelde automaten die ongelooflijk veel mogelijkheden hebben.

Om het allemaal wat hanteerbaar te houden hebben de ontwerpers ervoor gekozen de automaat een aantal basishandelingen mee te geven die de ontwerper de basisinstellingen noemt en waarmee de meeste gebruiker meer dan genoeg kan doen.

Kijk maar weer eens naar de computer. Dit apparaat kan ongelooflijk veel doen, zeker als hij wordt uitgebreid met allerlei verschillende softwarepakketten die niet standaard bij het apparaat zijn geleverd.

De meeste van ons werken met een computer en gebruiken enkel de meegeleverde programma’s en velen van ons doen nog minder met dit apparaat en voor de meesten van ons is het een veredelde schrijfmachine en een middel om contact te leggen middels email en webbrowsers.

Dat de computerontwerper nog een hele resum aan verborgen mogelijkheden heeft ingebouwd, de zg. parameters of systeeminstellingen, die maakt dat het apparaat zich gedraagt op een wijze die voor de gebruiker als aangenaam wordt ervaren en wat dichter bij de eigen belevingswereld ligt, is voor velen van ons wellicht wel bekend, maar weinigen doen moeite om daar contact mee te leggen, laat staan daardoor het apparaat een eigen “karakter” te geven.

Het wordt over het hoofd gezien, als te veel tijd rovend gezien, te ingewikkeld.

Vandaar dat de meesten van ons nog geen fractie van de mogelijkheden van het apparaat gebruiken.

Computerontwerpers hebben dat snel ontdekt en als gevolg van dit specifieke gedrag van de gebruikers, dat in grote mate voorspelbaar blijkt, zijn zij zich gaan richten op het ontwikkelen van nog betere systemen om het gedrag van de gebruiker tegemoet te komen en zo ontwierpen zij wat zij het algoritme noemen.

Om het verhaal simpel en begrijpbaar te houden zal ik niet in detail gaan maar een bedrijf als Apple schotelt ons een appel voor om in te bijten en als we niet wakker worden wanen we ons in een door hen gecreëerd paradijs.

Microsoft toont ons diverse “windows” waar we doorheen schouwen en we krijgen een wereld voorgeschoteld die door hen is ontworpen en zich aan ons opdringt en ons eigen vermogen tot verbeelding in de schaduw stelt.

De internetreus Google, wiens naam verdacht veel lijkt op het woord “goochelen”, maakt dat het woord zinsbegoocheling een wel heel bijzondere bijbetekenis krijgt. 

Wie de algoritmen die zij ontwikkeld hebben, blindelings, als een automaat volgt, heeft niet in de gaten dat de informatiestroom die zij ons voorschotelt ons een wereld binnenleidt waarvan we op den duur zelf niet meer weten wat we er nu van moeten geloven. Maar ja als Google het ons voor-tovert?

Dit terzijde, maar kijk zeker ook nog even naar een item uit de uitzending “Zondag met Lubach” van afgelopen zondag 18-10 op Nederland 3, de “Fabeltjesfuik”

(https://www.uitzendinggemist.net/aflevering/532160/Zondag_Met_Lubach.html#)

(goed kijken; achter “Zondag” en achter “Met” staat een “underscore”)

Als ik mijn ogen sluit duiken er beelden op van mensen die in coma op hun rug liggen, aangesloten op grote gekleurde buizen, “tubes” die helemaal zijn afgestemd op “you”.

Heb je ooit de film “The Matrix” gezien?

 

Google brengt binnenkort een applicatie op de markt die jouw gedrag zo heeft bestudeerd dat hij in staat is om een brief die je bent beginnen schrijven, of het eerste hoofdstuk van je boek of de eerste regels van jouw eigen unieke gedicht, voor jou verder afmaakt en dat wanneer een ander het leest het niet van echt is te onderscheiden!

Dit is geen fake-news. Je kunt het controleren als je er even naar “Goochelt”.

Dit nieuwe programma begrijpt zelf geen snars van wat het schrijft maar het past zich zo foutloos aan aan jou dat het jou op den duur overbodig maakt of je verlost van een “writers block”.

 

The crux zit hem in het feit dat het programma, het apparaat, de computer geen zelfbewustzijn heeft. Niet kan reflecteren.

Het kan leren, het kan zijn kunstmatige intelligentie op een hoger niveau tillen. Maar het is niet, of nog niet in staat om te reflecteren.
Laat staan dat het bij de zelfreflectie ook het vermogen heeft om in een diepgewortelde “database” te schouwen naar de ethische consequenties van wat het waarneemt.
Dat is iets dat mensen kunnen.

Althans laten we het hopen. Laten we hopen dat we op tijd wakker worden en niet verworden zijn tot automaten.

Hoe je dat te weten kunt komen of het al zo erg is ?

Wel, begin mijn verhaal wat ik hier boven begonnen ben maar opnieuw eens te lezen en elke keer dat ik het woord automaat of apparaat of computer gebruik, vervang het dan door het woord MENS.

Ik help je een stukje op weg, maar dan moet je het zelf maar verder zetten:

Mensen zijn wezens die zijn ontworpen om zelfstandig een taak uit te voeren. Natuurlijk moeten ze eerst worden aangezet (geboren), maar vanaf dat punt mag je verwachten dat ze doen waarvoor ze zijn ontworpen.

Ieder van ons is vertrouwd met allerlei medemensen en daardoor weten we allemaal dat mensen enkel die dingen doen die hen van te voren zijn verteld te moeten uitvoeren (die hen aangeboren zijn om te doen). 

De ontwerpers hebben namelijk in de mens een aantal gedragshandelingen ingebouwd die in een bepaalde volgorde ten uitvoer gebracht worden en op die manier levert de mens het gewenste gedrag.

Een mens gedraagt zich dus volledig overeenkomstig het in hem geprogrammeerde plan van handelingen. (genetische bepaaldheid, overgeërfde structuren, instinctieve handelingen, reptielbewustzijn)

Bij de eenvoudig ontwikkelde mensen zijn dat maar weinig specifieke handelingen. Maar er zijn  uiteraard ook mensen die vele verschillende, vaak ingewikkelde handelingen tot hun mogelijkheden hebben.

Denk maar eens aan de hoogopgeleide blanke westerling en de gekleurde medemens die volop van het koloniale systeem heeft weten te profiteren die ons ondertussen allemaal vertrouwd zijn.

Dat zijn twee voorbeelden van ontwikkelde mensen die ongelooflijk veel mogelijkheden hebben.

 

Om het allemaal wat hanteerbaar te houden… 

ga terug naar boven en lees verder en probeer zelf het verhaal op een menselijke manier af te maken…

Ik ga niet als een automaat hier alles voor je doen…

 

 

welkom terug…

 

Als we niet op tijd wakker worden, wordt bewaarheid waar futurologen in de jaren zestig en zeventig naar verwezen. De intelligente machine die de mens verdringt naar de betekenisloze achtergrond.

Onze enige uitweg ?

Wakker worden in zelfbewustzijn. In de mogelijkheid tot zelfreflectie.

We hebben de kans om uit de automatische modus te stappen en te zien wat we doen. Daarvoor moeten we optreden tegen alle impulsen in ons die ons naar automatisch handelen trekken. 

Automatisch handelen en gemakzucht liggen dicht tegen elkaar. Zo dicht dat we er nauwelijks in slagen wakker te worden, zo hebben we onszelf overgeleverd aan de de programma’s die in ons werken en ons dieper wezen volledig in slaap hebben doen sukkelen.

Het enige wat helpt is een daverende explosie, een schrikreactie die ons doet opveren en ons met ons hoofd tegen een balk doet stoten. Opdat we eindelijk de sterren weer eens zien. En wellicht vangen we een flits op van onze afkomst…

Een explosie die ons op de rand van …… brengt.

 

Ik was 14 jaar toen in 1968 de hel los brak.

Vele gebeurtenissen in dat jaar hebben een diepe indruk op me gemaakt.

De oorlog in Vietnam die uitgebreid op televisie te volgen was. De studenten opstanden in Leuven en in Parijs. De moord op Martin Luther King en later Robert Kennedy, de broer van.
Apollo 8 die voor het eerst rond de maan vloog en de epische foto, “Earth Rise”, naar de aarde stuurde.
Het was vooral dat beeld dat voor eeuwig op mijn netvlies is blijven branden.

 

 

Samen met het nieuws dat in april van dat jaar er in Rome een groep wetenschappers bijeen kwamen, die zich de Club van Rome noemden en vier jaar later in 1972 hun rapport publiceerden “Grenzen aan de groei”.

Voor het eerst leerde ik het woord “ecologie” kennen.

Deze twee monumenten hebben mijn verdere leven bepaald op zo’n manier dat ik nu begrijp waar het huwelijk tussen man en vrouw een afspiegeling van dient te zijn.

Er is een eeuwig durend verbond tussen onze Vader die we leren kennen in de kosmologie en onze Moeder die we leren kennen in onze Aarde die ons geboren laat worden.

En het is aan ons om deze twee te vieren door met beiden een levende verbinding aan te gaan. De mens wordt zo de derde kracht die de verborgen krachten van beiden ontsluit.

Ik denk dat dit de boodschap is die alle religies van alle tijden en alle oude culturen ons telkens weer trachten te vertellen, maar wij zijn getrouwd met ons zelf. En regelrecht op weg naar een ramp.

Nu bijna 50 jaar later moeten er nog altijd mensen overtuigd worden van die naderende ramp.

——-

We staan op de rand van de dood.

We gaan richting 1 november, de tijd van het jaar om stil te staan bij de grote overgang.
We gaan het teken van de Schorpioen binnen op 22 oktober.
Het rijk van Pluto. 

Beslissende weken op weg naar onder andere verkiezingen in de Verenigde Staten…

Sedert meer dan een jaar worden we geconfronteerd met een levensvorm die zich in ons heeft genesteld en leeft in en van ons en vooral door ons.
In de computerwereld spreekt men dan van een virus.
In de mensenwereld spreekt met dan ook van een virus.

Wanneer het in de computerwereld speelt dan weet men dat iets of iemand het er daar bewust heeft geplaatst en dat het zeer negatieve bedoelingen heeft.
Als het bij ons speelt dan weet men dat…

Als we het aan de natuur (Moeder Aarde) en zijn ingebed zijn in de grotere wetmatigheden (Vader Hemel) hadden gevraagd, maar dat is een hele grote als, dan begrijpen we dat virussen levensvormen zijn die onderdeel uitmaken van het gehele spectrum van alle levensvormen. 

Bestudering van dit geheel maakt dat we begrijpen dat deze levensvorm zich als zeer negatief toont, wanneer ons handelen in deze wereld een onverantwoord karakter heeft dat tot gevolg heeft dat het levensweb verstoord wordt; een handelwijze waarin wij het virus een voedingsbodem geven waarop zij niet alleen kan leven maar waarop zij zich exponentieel kan vermenigvuldigen.

Het is dus aan ons om te zien welke voedingsbodem het is die wij haar geven.

En hoe ziet die voedingsbodem er dan uit?

Wij tenderen te leven als een automaat, als een apparaat. 

Lees het verhaal in die gedachte nog maar eens terug.

Wij vallen terug op vooringestelde programma’s die door anderen zijn ontworpen.
Wij zoeken nauwelijks naar de verborgen mogelijkheden die ingeschapen zijn.
Wij nemen de basisinstellingen over.
Wij kiezen niet voor de instellingen die voor ons als juist voelen.
Wij kiezen niet voor de instellingen die voor ons als “in tune” met het geheel voelen.
Wij keren ons enkel nog naar diegenen die voor ons weten wat goed voor ons is
Wij herkennen onze echte scheppers niet meer.

Dat we van sterrestof zijn gemaakt door onze Vader en dat Moeder Aarde onze grondstoffen heeft aangedragen, is leuk voor in songteksten en gedichten maar daar wordt niet meer rond gevierd, laat staan acht op geslagen.

Wij vallen terug op de instellingen die het apparaat in stand houden, dat heet kiezen voor je zelf, van het voeden van het lichaam tot het nastreven van het hiernamaals al of niet met vele bruiden, zo verlicht worden dat we als vanzelf naar de hemel zweven.

Zelfliefde en alle andere ego-begoochelingen en voor de meeste van ons is dat genoeg en we zien niet wat daar dan de gevolgen van zullen zijn.

Laat staan dat we acht slaan op het feit dat ons handelen direct het levensweb raakt.

We hebben helemaal geen zicht meer op het feit dat anderen hier handig gebruik van maken en ons voor allerlei karretjes laten lopen terwijl ze ons het paradijs voorspiegelen met appels en windows voor ons openen die ons zicht geven op hetgeen ons wordt beloofd.

Hoor je het ook; de verzuchting van mensen…

“Het is toch wel heel vervelend om een mondkapje te dragen de hele dag en dat het uitgaan in het weekeind je wordt ontnomen.”

Zucht; 

het is een kwestie van instelling. 

Je bent vrij om te denken:

Ik treed een tijdje terug om zelf geen voedingsbodem te zijn voor. Daarmee bescherm ik de ander en daardoor het geheel waar ik op die wijze een levend en verantwoord deel van uitmaak.

Dat heet; een andere instelling kiezen.

Een instelling die leidt tot een ander gedrag.
Een gedrag dat nieuwe ervaringen oplevert.
Net voldoende nieuwe ervaringen om samen te ontdekken waar wij met zijn allen voortdurend elkaar zieke voedingsbodems voorschotelen.
Eens dat in beeld komt, zullen we blij zijn dat Saturnus en Pluto ons dwingen om even terug te plooien in de hoop dat we ons bewust worden van ons automaat-zijn en dat een nieuwe toekomst niet gebouwd kan zijn op de dictatuur van die automaat. 

Maar wel op de mens die zich verbonden weet met het levende geheel dat ons allen voedt als we ons op dit levende geheel INSTELLEN.

Die zich verbindt met een enkele draad en wordt tot een levenssnoer om zo tezamen met anderen meebouwt aan een pulserend, vibrerend en volop levend levensweb.

We behoren bij de rijkste kinderen van de klas. 

We schakelen even enkele maanden terug en wanneer het voorjaar van 2021 terugkeert kunnen we de plannen waarop we met zijn allen hebben zitten broeden, langzaam, gezamenlijk ten uitvoer gaan brengen. 

Doe je mee?

 

20 oktober 2020; in getallen 20-10-2020

©             Willem Versteeg.

 

Huize Poustinia

We zijn nog altijd gesloten en blijven dat tot het voorjaar van 2021. 

We zijn in goede gezondheid. 

Ook de moeder van Huguette die in haar kangoeroe-woning onder de kapel huist.

We werken hard aan het in stand houden van het web. 

Op de achtergrond, maar gemotiveerder dan ooit.

We zijn in de overlevingsstand gegaan en dat werkt wonderwel zeer goed. 

Zorg goed voor elkaar, dan hoef je je geen zorgen te maken over jezelf.

info@poustinia.be     www.poustinia.be

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: