Over Samhain, november en heiligen en zielen.

Gepubliceerd op 1 november 2018 door Willem

 

 

Laat ons eens een tijdje terug gaan in de geschiedenis; laat ons eens gaan naar bv. de 3e eeuw voor het begin van onze jaartelling. Dan zouden we nu, hier levend in Wallonië (een oude Keltische naam), ons opmaken voor het belangrijkste feest van het jaar.

We vieren dan de vooravond van Samhain, op 31 oktober als voorbereiding van het grote Nieuwjaarsfeest op 1 november dat geldt als het begin van een nieuw jaar.

We zitten hier midden in een Keltische cultuur die nog vele honderden jaren zou duren.

Voor de Kelten die in deze streken verbleven was dit tevens een tijd om met veel rituelen stil te staan bij het fenomeen van de dood als een poort die toegang gaf tot een nieuw leven.

Wij in onze cultuur zien en begrijpen de dood als een eindpunt en een onontkoombare tegenstelling van datgene dat wij leven noemen. Bij de dood eindigt het leven. Althans dat is onze opvatting die “leeft” binnen onze cultuur.

Laat dit nu uitgerekend een thema zijn dat we NIET hebben geërfd van de Kelten. 

Zij leefden de “triskell”, de drie-eenheids-gedachte, dat leven bestaat uit twee manifestatie-vormen die middels twee poorten zich aan ons voordoet. Het leven manifesteert zich in de zichtbare wereld middels het proces dat ze geboorte noemen en het verlaat deze zichtbare wereld weer om terug te keren naar de onzichtbare wereld via de poort van de dood.

Lees verder »

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: