De kruipende slangen van El Castillo en het begin van de herfst.

Gepubliceerd op 23 september 2018 door Willem

De kruipende slangen van El Castillo bij het begin van de herfst.

Afgelopen nacht, even over 01.00 uur, passeerde de Aarde in haar baan om de zon het punt dat we het moment van de herfst-evening noemen.

Stel je eens voor dat langs dat parcours dat de Aarde aflegt er om de zoveel tijd als een soort stationnetjes, telkens een groot bord hangt met als opschrift:

“u gaat nu de sector binnen van de Weegschaal” of “hier eindigt de sector September en u gaat Oktober binnen”, of “dit is het punt van de lente-evening, voor het leven op het noordelijk halfrond begint daar nu de lente”.

Welnu dat soort borden hangen daar niet. Jammer eigenlijk.

Want stel je voor dat ze daar wel hingen dan zou dat onze relatie tot de kosmos op slag compleet veranderen.

We zouden ons direct realiseren dat er een instantie bestaat die dat heeft bepaald en we zouden ons tevens realiseren dat we geheel niet bij machte zijn daaraan iets te veranderen.

Het enige dat we zouden kunnen doen is het gewoon negeren.

Wel dat is nu precies wat we al heel lang doen.

We zitten met zijn allen in een heel grote, lange trein die zo groot is dat we nog nauwelijks beseffen dat we in een trein zitten. Een trein die een vast parcours volgt

Langs diverse stationnetjes rijdt. 

Twaalf grote bestemmingen en enkele bijzondere bezienswaardigheden onderweg.

Wat we niet door hebben is dat we op de stationnetjes niet kunnen uitstappen. Ze zijn enkel bedoeld om ons attent te maken op het feit dat de omgeving vanaf die plek van aard begint te veranderen en dat de sfeer zich aanpast.

Ook komen we jaarlijks langs het punt waarop we zijn ingestapt en we weten, althans de geschiedenis vertelt ons dat, dat er een punt is waarop we de trein weer moeten verlaten.

Ook al hebben we geen idee wanneer en waar.

Maar dit beeld duikt maar op als we lang uitzoomen en een compleet ander standpunt innemen. Meer een standpunt alsof we ons ergens in het zonnestelsel bevinden en schouwen naar de Aarde en haar baan rond die ene ster die we de zon noemen.

Dat levert niet alleen een heel ander zicht maar ook een heel andere verbinding op.

We nemen dan even afstand, een beetje veel afstand en we merken heel andere dingen op.

Ik laat dit vreemde beeld even voor wat het is, speel er maar mee, als je wilt, heb ik ook gedaan.

Maar waar ik naar toe wil is het thema van het negeren.

Lees verder »

De knoppen aan de bomen en de Witte Wieven over de velden in september

Gepubliceerd op 5 september 2018 door Willem

We zijn aanbeland bij de zevende maand, geteld vanaf de maand maart natuurlijk.

In eerdere artikelen gingen we op zoek naar de betekenis van de naam van de maand.

Wel september betekent niet meer dan “zevende” maand. 

Zoals oktober verwijst naar de acht en november naar de negen en december naar de (deca) tien.

Wat moeten we daar verder nog aan toe voegen?

We zullen dus verder terug moeten in de tijd en we komen dan weer uit bij onze vrienden in Mesopotamie, zo’n vijfduizend jaar geleden.

Daar werd de grondslag gelegd voor een symbolisch gedachtengoed dat later verder ging onder de naam astrologie en dat zocht naar het verband tussen het natuurgebeuren en de grotere kosmische verbanden. 

Toentertijd liet men de tijdsberekening samenvallen met de reis die de zon maakte doorheen de hemel en de verschillende sterrenbeelden die zij op die manier passeerde.

En zo werd vastgelegd dat gedurende de periode lopend van 23 augustus tot ongeveer 22 september de zon door een segment van de hemel bewoog waar zich het sterrenbeeld van de Maagd bevond.

Vanaf dat moment wordt deze periode van het jaar verbonden met het beeld van de Maagd.

En let wel we spreken hier over een symbooltaal die probeert woorden en beelden te geven voor wat er op dat specifieke moment als het ware “in de lucht hangt”.

In eerdere artikelen heb ik laten zien dat we, als we een poging willen doen te begrijpen welke symboliek hiermee verbonden is, dat we dan een uitstapje doen naar het natuurgebeuren en goed beschouwen wat er zoal gebeurt in de ons omringende natuur.

We hoeven dan niet klakkeloos aan te nemen wat de Ouden hier over zeiden en schreven, maar we kunnen zelf op zoek gaan waarom ze dit schreven als we ons openstellen voor het natuurgebeuren.

Indachtig een belangrijke uitspraak van Albert Einstein: “Kijk goed naar de natuur en je zult alles beter begrijpen”

Wel, op naar buiten en laten we eens zien wat er zo typerend is aan deze tijd van het jaar.

Lees verder »