Wat kunnen we vieren met Pinksteren?

Gepubliceerd op 22 mei 2021 door Willem

WAT KUNNEN WE VIEREN MET PINKSTEREN

wat zou ons kunnen begeesteren?

 

De trouwe lezer van mijn blog over de kosmische verbanden zal wel hebben opgemerkt dat in mijn verhalen ik regelmatig een verbinding leg met beelden en ideeën die je in de astrologie kunt terugvinden.Zoals rekenen en algebra slechts een klein onderdeel uitmaken van de wiskunde zo is het maken en interpreteren van horoscopen, horoscopie genaamd, slechts een klein deel van de astrologie.
Dus als ik peil naar thema’s binnen de astrologie dan zoek ik veel dieper en verder dan de populaire thema’s die in de horoscopie een rol spelen.
Ik laat mij mijn leven lang al sturen door die ene vraag: waarom?
En het antwoord daarop moet ergens in de diepte liggen. In een groter al.
Mijn grootste belangstelling is dus wat ik noem de kosmologie.
Niet dat ik nu al het antwoord heb gevonden, als dat al mogelijk is, maar mijn speurtocht heeft me al bij een aantal stations doen aanbelanden.

Omdat het morgen Pinksteren is en ik in deze blog naar verbanden zoek tussen oorspronkelijke feestdagen en de kosmologie, zoals ik hier boven bedoel, wil ik jullie eens naar een bepaald station laten kijken waar ik onlangs met de trein voorbijreed.
Of beter gezegd, de trein bracht mij op een station alwaar ik uitstapte en de streek en het landschap dat zich daar voor mij uitstrekte was zo aanlokkelijk dat ik er een tijdje heb verbleven.

Het was trouwens ook toen dat ik ontdekte, zittend op een bankje en uitkijkend over een schitterend ravijn en een groene vallei, dat de treinreis helemaal niet bedoeld is om aan te komen bij het eindstation, als dat al bestaat, maal veeleer dat je bij elk volgend station uitstapt en de streek verkent. Waarom zou er anders een station zijn?

De aard van de universele levenskracht.

Het universum of de kosmos is bezield met een allesomvattende levenskracht.
Een energie die haar wezen bepaalt. In alles is deze energie werkzaam.
Deze levenskracht heeft een drievoudig karakter in die zin dat zij zich kenbaar maakt in drie verschijningsvormen.
Afwisselend, pulserend, op die wijze een frequentie veroorzakend, bevindt zij zich in een naar buiten gerichte, extraverte toestand, op een bepaald moment pulseert de energie en verandert zij in haar tegendeel en wordt zij middelpuntzoekend, introvert van karakter. Wanneer dat zijn hoogtepunt bereikt zorgt de verbindende impuls die als het derde karakter van de levenskracht geldt, ervoor dat de energie weer om poolt.

Er is een voortdurend pulserende, verbindende, sturende kracht die de energie voortdrijft, dan weer een extravert karakter aannemend om na een nieuwe impuls weer introvert van karakter te worden.

De impuls zelf kan verschillend van kracht zijn waardoor de zg amplitude verandert.
De impuls zelf kan ook verschillend van frequentie zijn waardoor de golflengte verandert.

Verderop zie je een tekening die dit beeld vormgeeft. Daar kom ik nog op terug.

We kennen dit fenomeen uit de natuurkunde en dan met name in het electromagnetisme.
Maar ditzelfde fenomeen doet zich ook voor in de psychologie van de mens.

Iedereen is afwisselend ingesteld op, of afgestemd op één van de drie karakters van de levenskracht.
In het verborgene, onzichtbare deel van onze psyche werkt een verbindende kracht die de mens voortdurend impulsen geeft om de twee aspecten van de levenskracht met elkaar in evenwicht te brengen.
De twee levenskrachten die de mens wel goed kent zijn de twee aspecten van de levensenergie die zich afwisselend voor doen als een extravert georiënteerde levensenergie dan wel een introvert georiënteerde levensenergie.
Deze levensenergie heeft verschillende benamingen gekregen.
Van actief en passief. Van positief tot negatief. Van mannelijk en vrouwelijk.
Van Yang en Yin.
Op puur lichamelijk niveau herkennen we de twee in de inademing en de uitademing.
In de systole en de diastole van de hartslag. In de linker en rechter hersenhelft.
In de links- en rechtshandigheid.
In onze stemmingen, in onze emoties,
Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan maar ik moet me helaas beperken.

Ik grijp even terug naar een tweedeling waar ik vaker over heb gesproken.
Die van natuur en cultuur.

De natuurfeesten.

In één van de vorige blogs heb ik gesproken over de vier grote feesten die horen bij de vier kardinale punten van het jaar, de eveningspunten en de zonnewendes.
De mens viert hier de verbinding die zij heeft met de natuur en met haar verbinding met de aarde en de zon.
De vier feesten waarin zij haar afhankelijkheid erkent, de vier grote krachten die haar grondnatuur bepalen.
Niet enkel de aankondiging van de vier seizoenen die dan beginnen maar ook haar ingeschakeld zijn in dit gegeven dat ook ons doorheen vier seizoenen laat gaan:
van geboren worden naar de volwassenheid, van de ouderdom naar het sterven.

De ouden van lang geleden hebben in hun zoeken naar symbolen de oude beelden van de Ram, de Kreeft, De Steenbok en de Weegschaal daarmee verbonden.
Daarin erkenden en herkenden zij de grote impuls van de natuur tot vernieuwing die zij koppelden aan de Ram.
In het beeld van de Kreeft eerden zij de moederkracht die zich zelf terugtrekt en zich zelf geeft voor de groei van nieuw leven. In de Weegschaal troffen zij het vermogen aan balans te brengen tussen de twee polen van het leven opdat vernieuwing het geheel ten goede zou komen.
In de Steenbok bogen zij voor de vaderkracht, de begrenzer in de natuur en tevens lichtbrenger.

Deze vier beelden werden tot het grote vaste kruis van de vier hoofdfeesten.

De cultuurfeesten.

Het volk dat gezamenlijk uitdrukking gaf aan de scheppingskrachten die in hen werkzaam waren, kwamen vier keer per jaar bijeen om uitdrukking te geven aan de verworvenheden van hun werk.
Dit waren de cultuurfeesten. Gevierd midden in de seizoenen.
De Stier die de impuls van de Ram omzette tot een creatieve, scheppende daad, werd gevierd in de vruchtbaarheidsfeesten rondom 1 mei, het oude Keltische Beltane.
Begin augustus, als de zon haar hoogste kracht ontvouwde, kreeg de verzorgende Kreeft impuls haar volwassen gezicht in de oogst.
De voltooing van het volwassen worden van alles wat leeft. De Leeuw die zijn volwassen krachtige zelf toont. Laat zien tot wie en wat hij wist uit te groeien.
Begin november vierden de Kelten hun begin van het nieuwe jaar.
Voor hen bestond er geen polariteit tussen leven en dood.
De Weegschaal impuls leerde hen dat ware harmonie ontstaat als de tegenstelling wordt opgeheven en zij drukten dat uit in de Triskell, de drievoudige spiraalarm, die een ieder toont dat leven bestaat uit geboorte en dood in een eeuwigdurende cyclus.
De Schorpioen werd zo een symbool dat geen angst voorstelde maar het vermogen dat ook de duisternis een realiteit is die geleefd en beleefd kan worden.
Tenslotte in het hartje van de winter begin februari werd het lichtfeest gevierd, voortbordurend op de Steenbok impuls die toonde dat het licht effectief terugkeert.
Maar niet enkel het licht keert terug.
In de oude verhalen van vorige generaties erkende men dat ook al het geleefde terugkeerde en dat men samen met allen die geleefd hadden en leefden en nog zullen komen, een waar Waterman ideaal, dat allen hun eigen licht bijdragen tot.
En in deze verbinding met elkaar vond men gezamenlijk de kracht om de zwaarste tijd van het jaar samen door te komen.
Zo kregen de twee scheppingsimpulsen, Yang en Yin, licht en donker enz.
hun erkenning in even zovele feesten.

De twee grote kruizen van het jaar. De acht feesten.

De derde kracht sluimerde al die tijd op de achtergrond omdat hij in het zg. onzichtbare binnen de mens en de schepping werkt.

Lees verder »

Pleidooi voor nieuwe feesten

Gepubliceerd op 1 mei 2021 door Willem

 

 

 

Wie is er niet voor?

Nieuwe feesten.

Oorspronkelijke feesten.

Feesten die onze oorsprong eren.

 

In veel delen van de wereld wordt vandaag 1 mei gevierd. De dag van de arbeid.

Het herinnert ons aan de invoering van de achturige werkdag.

Arbeiders die zich verenigden in de Verenigde Staten in 1889 dwongen gezamenlijk een achturige werkdag af.

Tijdens een congres van de z.g Tweede Internationale werd afgesproken om op 1 mei 1890 een internationale strijddag te organiseren en aldus werd de traditie geboren om op 1 mei de Dag van de Arbeid te vieren.

Als er geen coronacrisis zou zijn zouden er de afgelopen nacht duizenden mensen een bijzondere nacht hebben beleefd in Edinburgh gedurende het Beltane Fire Festival.

Een festival dat vanaf 1988 jaarlijks wordt gehouden en voortborduurt op een oeroude Keltische traditie, het Gaelic festival of Beltane.

In de dorpen hier in het oosten van Belgie verschijnen de meibomen weer.

De eerste mei is de aankondiging van een serie dagen waar men rond de meipalen danst en viert en het voorjaar inluidt.

Verschillende culturele uitingen die wel beschouwd één gemeenschappelijke grond hebben.

Deze gemeenschappelijke grond, dit onderliggende oerthema, deze archetypische, cultureel structurerende kracht die onbewust in mensen werkzaam is, vinden we als we wat verder terug gaan in de tijd bij onze Keltische voorouders.

Zij zelf hebben er niet de woorden aan gegeven die ik er aan geef, maar in de grond eerden en vierden zij de werking van universele, overal in de kosmos aanwezige en werkzame krachten.

Op hun manier zagen zij in de natuur, in de kringloop van de seizoenen, in de bewegingen aan de hemel, dat daar zich processen voltrokken waaraan zij volledig ondergeschikt bleken. Die hen ver overstegen en hun leven stuurden.

Deze natuurverschijnselen werden op die wijzen tot bovenmenselijke krachten, aan goden gelijk.

Het meest herkenbare stempel dat deze goden hen toonden was de cyclus van geboorte en dood samenkomend in het fenomeen leven dat zich in vier onderscheiden vormen toonde.

Zij herkenden deze vier seizoenen als de vier rijken die op de wereld aanwezig waren, mineraal, plantaardig, dierlijk en de mensen. Maar ook de vier seizoenen in een enkel leven als geboorte, volwassenheid, ouderdom en sterven.

Deze cyclus van vier, uitdrukt in het symbool van het gelijkarmige kruis, dat over heel de wereld gekend was, werd door hen aangevuld met een cirkel om het cyclische karakter ervan uit te drukken en zo werd het het Keltische kruis. 

Het kruis op een cirkel hun krachtigste symbool.

De priesters in hun cultuur toonden hen dat er vier momenten in het jaar waren, de zomer en winterzonnewende en de lente -en herfst-evening, waarop vanuit de geestelijke wereld er een impuls ontvangen werd. 

Deze vier momenten werden de basis voor de vier grote feesten rond die dagen waarin de werking van de kosmische krachten geëerd werden.

Een impuls die eenmaal opgevangen, als inspiratie werkzaam werd binnen de mens en hem motiveerde tot handelingen die maakte dat deze inspiratie vorm kon aannemen binnen de cultuur.

Deze ontvangen inspiratie verbond zich aan een cyclus van 40 dagen waarna een nieuw feest werd gevierd.

Zo werd het feest van de lente-evening, rond de 21e maart, opgevolgd door een cultureel feest, 40 dagen later, waarin de beloofde scheppingskracht zich materieel uitdrukte in allerlei nieuwe levensvormen. Rond 1 mei werd dit nieuwe leven dan gevierd in al zijn facetten.

Geheel in analogie met het natuurlijke fenomeen dat nieuw leven dat ontstond daar waar man en vrouw samenkwamen, 40 weken later tot een nieuw kind leidde.

De verwekte kinderen tijdens de Beltane festivals zouden dan synchroon aan het kosmische gebeuren zo rond de 21e december, wanneer het licht terugkeerde, het nieuwe leven aanschouwen.

Zo ontstonden de volgende 8 feesten

 

pastedGraphic.png

 

Op 21 maart werd het feest gevierd waarbij de priesters de belichaming van de geest als nieuwe impuls vierden. Ostara.

Deze behoefte van de geest om zich opnieuw te manifesteren kwam tot uitdrukking in de natuur en de cultuur in de weken daaropvolgend en rond de 1e mei werd hier rond gevierd. Beltane.

De geest die zich toonde in talloze nieuwe vormen. 

Dit grondthema toont ons de archetypische kracht van de Stier die de belichaming is van de impuls tot nieuw leven gesymboliseerd door het beeld van de Ram.

De Stier wordt opgevolgd door het beeld van de Tweelingen. Want elk nieuw leven zal direct op zoek gaan naar zijn partner ter aanvulling van.

Waarna een eerste cyclus is voltooid.

Op 21 juni komt de tweede geestelijke impuls de natuur binnen, de impuls die maakt dat de geest zich volledig wil uitstorten in het leven. Litha.

Deze uitstorting maakt dat alles zijn volheid kan bereiken, volwassen kan worden. Dat de materie doordrongen is van leven, licht en bewustzijn.

Begin augustus, wederom 40 dagen later, als de warmte van de zon totaal is en het moment van oogsten is aangebroken, viert de cultuur dit spektakel in zijn oogstfeesten. 

Lammas of Lughnassa. Van oogsten op het veld tot oogsten aan de universiteit.

Op 21 september ontvangt de natuur haar derde geestelijke impuls die maakt dat zij zich wil, terugtrekken. Mabon.

Gevolgd door het feest van Samhain,  het grote feest en begin van het nieuwe Keltische jaar rond de 1e november, waar men afscheid nam van de geest, de doden eerde en zich opmaakte voor de komst van de winter.

De vierde en laatste impuls van de geest werd ontvangen rond de 21e december, Yule, wanneer het licht zichtbaar terugkeerde; deze nieuwe indaling van de geest kreeg 40 dagen later een gevolg in het feest van Imbolc, hartje winter rond de 1e februari.

Een feest waarbij men elkaar opzocht en gezamenlijk zich verbond met het licht en de oude wijsheden van vroegere generaties.

Deze 8 feesten lagen ten grondslag aan de latere feesten die door andere culturen werden overgenomen in een proces wat men de kerstening is gaan noemen in de christelijke tradities.

Deze kerstening leidt dan tot:

21 maart Ostara wordt Pasen; 21 juni Litha wordt St. Jan; 21 september Mabon wordt St. Michael en 21 december Yule wordt Kerstmis.

Beltane op 1 mei evolueert tot de 1 mei vieringen, Lughnassa op 1 augustus evolueert tot de oogstfeesten, Samhain op 1 november evolueert tot Allerheiligen en Allerzielen en Imbolc op 1 februari evolueert tot Maria Lichtmis.

Verder wordt de cirkel aangevuld met Hemelvaart in april, Pinksteren in mei, Maria Hemelvaart in augustus en Maria’s geboorte in september, Maria’s onbevlekte ontvangenis in december, Driekoningen in januari en het Carnaval in maart.

Zo ontstaat er een jaarfeestencirkel die zonder dat men het bewust beseft uitdrukking geeft aan de aloude archetypische twaalf kosmische scheppingskrachten die sedert de Mesopotamische tijden van 2500 voor Chr. ons bekend zijn.

Maar niets staat stil, alles verandert en zo verdwijnen religies en geloven en maken plaats voor andere.

We leven hier in Europa nog steeds met een in het Christendom verankerde kalender en de daarbij horende feestdagen. Hij wordt echter gehanteerd door al maar meer mensen die een ander geloof aanhangen verbonden met andere feesten.

Al maar meer mensen zien in de traditionele feesten een reden om te feesten ipv te eren;
menigeen heeft geen idee waarom er überhaupt een feest is.

Consumentisme grijpt daardoor zijn kans en op den duur worden het lege hulzen.

Wellicht is het moment aangebroken om wanneer kerken leeg lopen, talloze mensen geen idee meer hebben wat ze wanneer vieren als ze het al vieren, om de mensheid opnieuw te verenigen rond een twaalftal kosmische momenten in het jaar en samen feesten te vieren die voor iedereen herkenbaar zijn en een appèl doen op datgeen dat ons allen verbindt;
onze kosmische verbondenheid dat we in de grond allemaal dezelfde vader en moeder hebben ook al hebben zij vele namen ontvangen.

Vandaar dat ik voorstel om de volgende feesten in een nieuwe jaarcirkel op te nemen voor iedereen, aangezien iedereen zich kan herkennen in de volgende krachten, die in ons allen zoeken zich te manifesteren.

21 maart

FEEST VAN HET NIEUWE BEGIN 

ter achting van het archetype van de Ram

21 april

FEEST VAN DE LEVENSKRACHT

ter achting van het archetype van de Stier

21 mei

FEEST VAN DE COMMUNICATIE

ter achting van het archetype van de Tweelingen

21 juni

FEEST VAN DE FAMILIE

ter achting van het archetype van de Kreeft

21 juli

FEEST VAN DE ZON

ter achting van het archetype van de Leeuw

21 augustus

FEEST VAN DE OOGST

ter achting van het archetype van de Maagd

21 september

FEEST VAN HET EVENWICHT

ter achting van het archetype van de Weegschaal

21 oktober

FEEST VAN GEBOORTE EN DOOD

ter achting van het archetype van de Schorpioen

21 november

FEEST VAN DE INSPIRATIE

ter achting van het archetype van de Boogschutter

21 december

FEEST VAN HET LICHT

ter achting van het archetype van de Steenbok

21 januari

FEEST VAN DE WIJSHEID

ter achting van het archetype van de Waterman

21 februari

FEEST VAN DE OVERGAVE

ter achting van het archetype van de Vissen

© Willem Versteeg

1 mei 2021

Willems blog over de kosmische verbanden

Huize Poustinia – info@poustinia.be

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: