Wat kunnen we vieren met Pinksteren?

Gepubliceerd op 22 mei 2021 door Willem

WAT KUNNEN WE VIEREN MET PINKSTEREN

wat zou ons kunnen begeesteren?

 

De trouwe lezer van mijn blog over de kosmische verbanden zal wel hebben opgemerkt dat in mijn verhalen ik regelmatig een verbinding leg met beelden en ideeën die je in de astrologie kunt terugvinden.Zoals rekenen en algebra slechts een klein onderdeel uitmaken van de wiskunde zo is het maken en interpreteren van horoscopen, horoscopie genaamd, slechts een klein deel van de astrologie.
Dus als ik peil naar thema’s binnen de astrologie dan zoek ik veel dieper en verder dan de populaire thema’s die in de horoscopie een rol spelen.
Ik laat mij mijn leven lang al sturen door die ene vraag: waarom?
En het antwoord daarop moet ergens in de diepte liggen. In een groter al.
Mijn grootste belangstelling is dus wat ik noem de kosmologie.
Niet dat ik nu al het antwoord heb gevonden, als dat al mogelijk is, maar mijn speurtocht heeft me al bij een aantal stations doen aanbelanden.

Omdat het morgen Pinksteren is en ik in deze blog naar verbanden zoek tussen oorspronkelijke feestdagen en de kosmologie, zoals ik hier boven bedoel, wil ik jullie eens naar een bepaald station laten kijken waar ik onlangs met de trein voorbijreed.
Of beter gezegd, de trein bracht mij op een station alwaar ik uitstapte en de streek en het landschap dat zich daar voor mij uitstrekte was zo aanlokkelijk dat ik er een tijdje heb verbleven.

Het was trouwens ook toen dat ik ontdekte, zittend op een bankje en uitkijkend over een schitterend ravijn en een groene vallei, dat de treinreis helemaal niet bedoeld is om aan te komen bij het eindstation, als dat al bestaat, maal veeleer dat je bij elk volgend station uitstapt en de streek verkent. Waarom zou er anders een station zijn?

De aard van de universele levenskracht.

Het universum of de kosmos is bezield met een allesomvattende levenskracht.
Een energie die haar wezen bepaalt. In alles is deze energie werkzaam.
Deze levenskracht heeft een drievoudig karakter in die zin dat zij zich kenbaar maakt in drie verschijningsvormen.
Afwisselend, pulserend, op die wijze een frequentie veroorzakend, bevindt zij zich in een naar buiten gerichte, extraverte toestand, op een bepaald moment pulseert de energie en verandert zij in haar tegendeel en wordt zij middelpuntzoekend, introvert van karakter. Wanneer dat zijn hoogtepunt bereikt zorgt de verbindende impuls die als het derde karakter van de levenskracht geldt, ervoor dat de energie weer om poolt.

Er is een voortdurend pulserende, verbindende, sturende kracht die de energie voortdrijft, dan weer een extravert karakter aannemend om na een nieuwe impuls weer introvert van karakter te worden.

De impuls zelf kan verschillend van kracht zijn waardoor de zg amplitude verandert.
De impuls zelf kan ook verschillend van frequentie zijn waardoor de golflengte verandert.

Verderop zie je een tekening die dit beeld vormgeeft. Daar kom ik nog op terug.

We kennen dit fenomeen uit de natuurkunde en dan met name in het electromagnetisme.
Maar ditzelfde fenomeen doet zich ook voor in de psychologie van de mens.

Iedereen is afwisselend ingesteld op, of afgestemd op één van de drie karakters van de levenskracht.
In het verborgene, onzichtbare deel van onze psyche werkt een verbindende kracht die de mens voortdurend impulsen geeft om de twee aspecten van de levenskracht met elkaar in evenwicht te brengen.
De twee levenskrachten die de mens wel goed kent zijn de twee aspecten van de levensenergie die zich afwisselend voor doen als een extravert georiënteerde levensenergie dan wel een introvert georiënteerde levensenergie.
Deze levensenergie heeft verschillende benamingen gekregen.
Van actief en passief. Van positief tot negatief. Van mannelijk en vrouwelijk.
Van Yang en Yin.
Op puur lichamelijk niveau herkennen we de twee in de inademing en de uitademing.
In de systole en de diastole van de hartslag. In de linker en rechter hersenhelft.
In de links- en rechtshandigheid.
In onze stemmingen, in onze emoties,
Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan maar ik moet me helaas beperken.

Ik grijp even terug naar een tweedeling waar ik vaker over heb gesproken.
Die van natuur en cultuur.

De natuurfeesten.

In één van de vorige blogs heb ik gesproken over de vier grote feesten die horen bij de vier kardinale punten van het jaar, de eveningspunten en de zonnewendes.
De mens viert hier de verbinding die zij heeft met de natuur en met haar verbinding met de aarde en de zon.
De vier feesten waarin zij haar afhankelijkheid erkent, de vier grote krachten die haar grondnatuur bepalen.
Niet enkel de aankondiging van de vier seizoenen die dan beginnen maar ook haar ingeschakeld zijn in dit gegeven dat ook ons doorheen vier seizoenen laat gaan:
van geboren worden naar de volwassenheid, van de ouderdom naar het sterven.

De ouden van lang geleden hebben in hun zoeken naar symbolen de oude beelden van de Ram, de Kreeft, De Steenbok en de Weegschaal daarmee verbonden.
Daarin erkenden en herkenden zij de grote impuls van de natuur tot vernieuwing die zij koppelden aan de Ram.
In het beeld van de Kreeft eerden zij de moederkracht die zich zelf terugtrekt en zich zelf geeft voor de groei van nieuw leven. In de Weegschaal troffen zij het vermogen aan balans te brengen tussen de twee polen van het leven opdat vernieuwing het geheel ten goede zou komen.
In de Steenbok bogen zij voor de vaderkracht, de begrenzer in de natuur en tevens lichtbrenger.

Deze vier beelden werden tot het grote vaste kruis van de vier hoofdfeesten.

De cultuurfeesten.

Het volk dat gezamenlijk uitdrukking gaf aan de scheppingskrachten die in hen werkzaam waren, kwamen vier keer per jaar bijeen om uitdrukking te geven aan de verworvenheden van hun werk.
Dit waren de cultuurfeesten. Gevierd midden in de seizoenen.
De Stier die de impuls van de Ram omzette tot een creatieve, scheppende daad, werd gevierd in de vruchtbaarheidsfeesten rondom 1 mei, het oude Keltische Beltane.
Begin augustus, als de zon haar hoogste kracht ontvouwde, kreeg de verzorgende Kreeft impuls haar volwassen gezicht in de oogst.
De voltooing van het volwassen worden van alles wat leeft. De Leeuw die zijn volwassen krachtige zelf toont. Laat zien tot wie en wat hij wist uit te groeien.
Begin november vierden de Kelten hun begin van het nieuwe jaar.
Voor hen bestond er geen polariteit tussen leven en dood.
De Weegschaal impuls leerde hen dat ware harmonie ontstaat als de tegenstelling wordt opgeheven en zij drukten dat uit in de Triskell, de drievoudige spiraalarm, die een ieder toont dat leven bestaat uit geboorte en dood in een eeuwigdurende cyclus.
De Schorpioen werd zo een symbool dat geen angst voorstelde maar het vermogen dat ook de duisternis een realiteit is die geleefd en beleefd kan worden.
Tenslotte in het hartje van de winter begin februari werd het lichtfeest gevierd, voortbordurend op de Steenbok impuls die toonde dat het licht effectief terugkeert.
Maar niet enkel het licht keert terug.
In de oude verhalen van vorige generaties erkende men dat ook al het geleefde terugkeerde en dat men samen met allen die geleefd hadden en leefden en nog zullen komen, een waar Waterman ideaal, dat allen hun eigen licht bijdragen tot.
En in deze verbinding met elkaar vond men gezamenlijk de kracht om de zwaarste tijd van het jaar samen door te komen.
Zo kregen de twee scheppingsimpulsen, Yang en Yin, licht en donker enz.
hun erkenning in even zovele feesten.

De twee grote kruizen van het jaar. De acht feesten.

De derde kracht sluimerde al die tijd op de achtergrond omdat hij in het zg. onzichtbare binnen de mens en de schepping werkt.

Echter.

Onzichtbaarheid wordt bepaald door waar we ons licht laten schijnen.

We kunnen als we dat willen ons licht van ons bewustzijn ook laten schijnen op dat derde deel binnen de schepping.
Sterker nog, het is de hoogste tijd dat we dat doen, want voor de mensheid en voor het huis van de mensheid, de Aarde, is het van het hoogste belang dat we ons licht wenden naar de meest duistere, de meest onbekende gebieden van ons mens zijn.

De natuur en de cultuur, die twee waar rond gevierd werd, zijn het resultaat van een derde; de kosmos.

De kosmos als initiërende impuls.

De kosmos geeft voortdurend de impuls, op de achtergrond.

De kosmologische wetmatigheden verankerd in de geometrische wetmatigheden van ons zonnestelsel maken dat de aarde en de zon zich zo gedragen dat de aarde en de mensheid haar vier seizoenen kent.
De kosmologische wetmatigheden verankerd in de geometrische wetmatigheden die maakt dat de verschillende planeten hun typische banen rond de zon trekken, worden door de mensheid onbewust opgevangen en tot uitdrukking gebracht in wat men cultuurontwikkelingen noemt.

En op de achtergrond werkt de geestelijke impuls die de twee oerkrachten uitbalanceert.

De geest van ons zonnestelsel, de universele geestelijke kracht. 

Een kracht die we in de mens kunnen terugvinden als we stil vallen, als we naar binnen keren, luisteren.
Het is deze kracht die het sterkst werkt in die vier andere beelden van de dierenriem.

Vier beelden die te vaak enkel vanuit de buitenkant beschouwd zijn. Waarin de werking van de geest niet of nauwelijks werd herkend omdat we zo gewend zijn de wereld op te delen in plus en min.
Waardoor we de diepte niet meer zoeken. We overtuigd zijn dat er niet meer zoiets als een binnenwereld bestaat. 

Zo is het de geest en dan bedoel ik geenszins ons verstand, of de ”mind”, of welk fenomeen dan ook dat verbonden is met het functioneren van onze hersenen.

Ik spreek letterlijk over de geest als zijnde dat onkenbare deel dat in ons werkt en tot een andere dimensie behoort. Dat we kennen als we zo nederig zijn te beseffen dat woorden dragers van ideeën zijn. Wij leveren via de taal de dragers, zoals deze letters niet anders zijn dan inktdruppels in een bepaalde vorm gegoten die we een betekenis hebben toegedicht. Zoals we dat afgesproken en geleerd hebben.

Maar wat dragen ze?
Wat komt via de letters in een vorm, een formatie terecht?

Informatie.

De informatie zelf, dat wat de letters dragen, blijft ongrijpbaar.
Als je een boek analyseert heb je een berg papier, een potje drukinkt en dat is het.
Waar is de informatie gebleven?

Net zo als de golf van in het begin van mijn verhaal drager is voor informatie en ons oor bereikt en door de hersenen wordt omgezet in muziek of taal.
Zoals alle golven in de schepping dragers zijn van vormen van informatie.
Ongrijpbaar, onzichtbaar en dus onbestaand omdat ze onzichtbaar zijn?

De drie kruizen.

De acht oude feesten behoren bij de eerste twee kruizen.
Het extraverte en het introverte kruis.
Maar er is derde, wellicht het belangrijkste kruis.

Dat openbaart zich nu omdat de tijd erom vraagt.

Het wordt aangevoerd door het beeld dat behoort bij deze tijd van het jaar.

De Tweelingen is het oude symboolbeeld voor het vermogen van de mens om af te stemmen op de derde kracht. De geest. Die onder de mensen komt en daar werkt.
Hij hoort bij de tijd van het jaar dat in het Christendom Pinksteren wordt gevierd.
De geestelijke impuls die hem het begrip voor de taal geeft. Zijn belangrijkste instrument tot communicatie.
Daarom de Tweelingen.
De Tweelingen is het levende resultaat van wat het met ons mens zijn doet als we de twee in ons bijeen brengen. Als we ons samen af stemmen op de derde kracht.
Jeugdig enthousiasme.
Dus in de populaire astrologie boeken lees je vaak dat de Tweeling jeugdig enthousiast is. Graag met taal omgaat en graag leest. Enz.
Maar zo is het niet.
Hij is dat niet van zelf. De Tweelingen kracht, dit oerarchetype geeft ons het vermogen te ontdekken dat wanneer we de geest als werkend principe in ons zelf de ruimte geven, we hem bewust opzoeken, dat we daardoor enthousiast worden.
De beelden geven aan tot wat we moeten groeien. Niets voor niets.

De vier beelden van het zogenaamde beweeglijke, verbindende kruis, tonen ons de verschillende werkingen van de geest in de psyche van de mens en welke eigenschappen op die wijze zich kunnen ontvouwen binnen in ons.

En het zijn juist deze eigenschappen die we nu in deze tijd het hardst nodig hebben om door de crisis heen te kunnen komen.

Dit kruis bestaat uit de beelden Tweelingen, Maagd, Boogschutter en Vissen.

In de Tweelingen werkt de geest in op het element lucht. Binnen dat element dat een relatie heeft met het denken van de mens, zoekt de geest zich te manifesteren.
Hierin ligt het geheim van de taal.
Via de taal communiceren we met elkaar en leren we ons zelf en de ander beter begrijpen.
Ideeën, beelden, verbinden zich met ons en openbaren zich in ons. Daardoor worden wij, de ander en de wereld voor ons grijpbaar en hanteerbaar. Dat maakt ons tot de naamgevers waardoor we de wereld leren kennen. De tastbare wereld van de natuur en de cultuur. Wij geven alles een naam, een betekenis. Leggen de informatie vast. Bepalen met de naam hoe de informatie vorm aanneemt.
Hoe de geest zich met de materie verbindt.
En door het noemen van de naam leggen we opnieuw contact met de geest.

Zo vlindert de Tweeling over de wereld en benoemt natuur en cultuur. En legt het vast in de grote kronieken van de mensheid.

 

De kosmos als derde element leren we echter kennen doordat de taal nog een andere dimensie heeft. De taal kan ook contact leggen met de “mundus imaginalis”, de wereld van de geest middels ons vermogen tot imagineren.

In het gebruik van metaforen, beelden, poëzie, vermag de mens beelden op te roepen van werkelijkheden die zich niet of nauwelijks laten vangen maar die hij neigt weg te redeneren.
Dat verbindt hem met de kosmos. Dat is wat de Boogschutter kracht in de mens bewerkstelligt.
Je hoort dat de laatste tijd vaker, dat we een narratief nodig hebben.
Een goed verhaal waar we samen in kunnen geloven.
Wat ons inspireert; geestdriftig maakt. Van de geest doordrongen dus.
Een verhaal waarvan we In de Ban raken.

Het is het archetype van de Boogschutter dat ons in contact brengt met de wereld der idealen. Zicht geeft op vergezichten. Grotere verbanden.
Dat gebeurt wanneer de geest zich van het element vuur bedient.
Ware geestdrift komt voort uit het feit dat we de geest volop in ons laten werken. Dat we ons laten treffen door de aanstekelijke pijl die ons in vuur en vlam kan zetten.

In de Maagd werkt de geest in op het element aarde.
Daardoor worden de zintuigen gescherpt en neemt het onderscheidingsvermogen toe.
En wie juist weet te onderscheiden leert juist en zuiver afstemmen op.
Dat is de reden waarom van de Maagd als beeld gezegd wordt dat zij kritisch kan zijn.
Dat zij zich goed kan beschermen en versluieren. Dat zij zich slechts opent voor het juiste.
Allemaal beelden die symbolisch worden voorgesteld in de Maria-verhalen.
Het Maagd archetype leert ons te kiezen tussen leiden en mis-leiden.
Waar geloof laat zich leiden. Vals geloof laat zich mis-leiden. Kies maar.

En wanneer de geest in het element water werkt, keert zij als het ware terug in haar eigen medium.

Dat van de golven.

In het begin heb je gelezen: 

Er is een voortdurend pulserende, verbindende, sturende kracht die de energie voortdrijft, dan weer een extravert karakter aannemend om na een nieuwe impuls weer introvert van karakter te worden.

 

De eerste cirkel symboliseert de levensenergie in de niet geopenbaarde toestand.

Als de cirkel zich open-baart en tot golf wordt geeft zij vanuit het centrum een impuls waardoor de energie zich uitstort naar de ene kant. Bij elke rode impuls keert de golf naar de andere pool in een voortdurend ritme. Zij openbaart telkens twee polen onder invloed van een sturende derde kracht die het evenwicht bewaart.

In de golven is de geest dus in haar element.

Het Vissen archetype geeft uitdrukking aan het fenomeen dat op dieper niveau alles met elkaar verbonden is. Alles uit één kracht afkomstig is en alles tot diezelfde ene kracht weer terugkeert. Zoals de kringloop van het water op aarde ons telkens toont.
Het archetype verbindt ons met de gevoelservaring dat we verbonden zijn met elkaar.
Dat we opgenomen zijn in een groter verband en dat een diep gevoel van ontzag in ons wakker maakt.

Het zal niet lang meer duren voordat één van de geheimen van het water ontdekt zal worden die maakt dat we ons weten aan te sluiten op een onuitputbare bron van energie.

 

 

De toekomst.

Het derde beweeglijke, verbindende kruis, zal ons grote kruis voor de nabije toekomst worden dat ons leert en helpt om de krachten van 

storytelling (Tweelingen), 

afstemmen op (Maagd), 

imaginatie (Boogschutter) en 

aaneengeslotenheid in ontzag voor (Vissen) 

in te zetten voor een nieuwe verbinding tussen natuur en cultuur, 

die zo broodnodig is, en onze kosmische verbondenheid tot uitdrukking weet te brengen.

 

 

 

Ik wil afsluiten met een citaat van Viktor Frankl, een overlevende van de Holocaust:

“Tussen stimulus en reactie bevindt zich een kleine ruimte. 

In die ruimte ligt het vermogen om onze reactie kiezen. 

In onze reactie ligt onze groei en vrijheid.”

 

 

© Willem Versteeg.

zaterdag 22 mei 2021

 

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: