Over de Stier en de Schorpioen en hoe we uit de crisis kunnen komen.
In mijn verhaal van vorig jaar rond 1 mei heb ik jullie verteld over de twee kruizen die uitdrukking geven aan de vier feesten die verbonden zijn met de natuur en de vier feesten die verbonden zijn met de cultuur. (https://www.poustinia.be/2019/05/)
De vier grote cultuurfeesten; bij de Kelten waren dat Beltane rond 1 mei in het hart van de lente, tegenover Samhain rond 1 november in het hart van de herfst, het begin van hun nieuwe jaar, Lughnasadh rond 1 augustus, hoogzomer, het oogstfeest en Imbolc rond 1 februari dat evolueerde tot Lichtmis midden in de winter.
Voor een dieper begrip van de samenhangen die spelen in deze periodes van het jaar staan we eens stil bij de z.g. polariteit van het kruis.
De periode van het midden van de lente waar 1 mei in valt, valt samen met de periode van de Stier en zo valt 1 november het midden van de herfst samen met de periode van de Schorpioen.
En zo is de periode van het midden van de winter, de Waterman, de tegenpool van de periode van de hoogzomer, de Leeuw.
Het kruis van de vier cultuurfeesten van de Kelten toont dus de kruisrelatie van de vier tekens die later in de Christelijke traditie terugkeren in de idee van de vier evangelisten die op hun beurt weer een relatie vertonen met de vier beelden rond de troon van God, beschreven in de Openbaring van Johannes. Dat zijn daar de mens, de leeuw, het rund en de adelaar. (de adelaar staat hier voor getransformeerde schorpioen)
De Stier staat tegenover de Schorpioen en de Leeuw tegenover de Waterman.
In dit verhaal gaan we eens kijken naar de polariteit Stier-Schorpioen.
Eén van mijn belangrijkste ontdekkingen in het jaren lang bezig zijn met onderzoek naar kosmische samenhangen en verbanden is het gegeven dat je een bepaald gegeven maar pas echt kunt doorgronden als je er in slaagt het te verbinden met zijn tegendeel.
Mijn begrip van de Stier werd maar pas vollediger toen ik de Stier in relatie bracht met de Schorpioen en ontdekte hoe ze elkaar aanvullen en verheffen.
Je mag ook gerust deze zin vervangen door de volgende zin:
Mijn begrip van de lente werd maar pas vollediger toen ik de lente in relatie bracht met de herfst en ontdekte hoe ze elkaar aanvullen en verheffen.
Of deze:
Mijn begrip van de geboorte werd maar pas vollediger toen ik de geboorte in relatie bracht met de dood en ontdekte hoe ze elkaar aanvullen en verheffen.
We leven hier in Poustinia nu al meer dan dertig jaar in een intieme relatie met de ons omringende natuur die we in die voorbije tijd voor een groot stuk hebben gecultiveerd.
Maar zo gecultiveerd dat we telkens in samenspraak met de ons omringende natuur voortdurend aan de biotoop zelf hebben gevraagd wat we hier het beste zouden kunnen doen; er voor wakend dat we onze wil zouden opleggen, wetend dat we daarvoor de gevolgen ook zelf zouden moeten dragen.
Deze samenwerking heeft geleid tot de cultuur zoals hij of zij zich rondom ons huis toont.
Door deze innige samenwerking hebben we een fantastische tuin gekregen die ons jarenlang van enorm veel voedsel heeft voorzien. Een tuin die langzaam zich heeft ontwikkeld tot een soort park waar vele levensvormen gedijen.
Maar wat ze ons vooral heeft gegeven is het inzicht in allerlei natuurlijke en kosmische processen en verbanden die de onderliggende wetmatigheden openbaarden.
Eén van de grootste fundamentele problemen waar we nu op onze wereld mee worden geconfronteerd is dat we de polariteit van Stier en Schorpioen niet hebben geëerd en geacht.
En juist in deze tijd van corona-crisis wil ik daar wat dieper op in gaan.
Want als we dat niet oplossen zullen nog vele plagen volgen; net zo lang tot we wensen te luisteren.
Het vaste kruis van Leeuw-Waterman-Stier-Schorpioen toont ons namelijk dat als we als mensheid samen een cultuur willen creëren op onze planeet dat we dat beter indachtig dit kruis doen.
Zo niet dan zal de cultuur die we opbouwen ons kruisigen.
(Daarom waren deze vier beelden zo prominent aanwezig in de Openbaring van Johannes.)
De verticaal van het kruis symboliseert de geestelijke ontwikkeling.
Op deze verticaal vinden we de polariteit Leeuw-Waterman.
De individuele ontwikkeling van de mens zijn bewustzijn (Leeuw) staat in directe relatie tot de algehele ontwikkeling van het collectief, de gehele mensheid (Waterman).
De ontvangen geestelijke inspiratie (Leeuw) dient door te stromen naar alle geledingen van de mensheid (Waterman).
Deze planetaire bewustzijnsontwikkeling van de mens die daarvan het gevolg is stoelt op de andere pool.
Bewustzijnsontwikkeling dient dus niet de ontwikkeling van het ego ten doel te hebben, de ontwikkeling dient de hele mensheid als collectief waarmee het bewustzijn van de planeet op een hoger niveau kan komen.
De horizontaal van het kruis symboliseert de natuurlijke ontwikkeling van het voertuig waarbinnen de geest werkzaam is, zijn lichaam en de aarde als het lichaam van de planeet.
Op deze horizontaal vinden we de polariteit Stier-Schorpioen.
Groeikracht op het fysieke vlak (Stier) dient de transformatie van dezelfde stof tot hogere vormen (Schorpioen).
Creatie (Stier) is niets anders dan middels transformatie (Schorpioen) de stof een vergeestelijkingsproces te laten doorlopen.
Op het meest basale niveau laat het rund zien hoe gras omgevormd wordt tot een substantie die middels de nieuwe vormen die het aanneemt haar zonnekracht doorgeeft.
De beeldhouwer die het marmer bewerkt toont waartoe verbeeldingskracht in staat is.
Drukinkt (zwart) in harmonische structuren bijeen gebracht in wat wij woorden en zinnen noemen op een (witte) achtergrond als drager van oneindige mogelijkheden schept in onze verbeelding compleet nieuwe werelden die inspireren tot evenzovele nieuwe werelden.
Wanneer deze twee gelijkwaardig zijn en zo het evenwichtige kruis vormen, ontstaan op de kruising van de twee polen in het hart, datgene wat wij de ziel noemen. Dat menselijke aspect dat enkel op deze wijze binnen ons tot stand komt en kan groeien naarmate wij erin slagen de twee tot drie te maken.
Zo werken we als individuele mens mee aan de bezieling van ons zelf, aan de bezieling van de ander en de bezieling van de wereld.
Onze levensopdracht!
De natuur hier op aarde is ons gegeven als leermeester.
Kijk maar mee.
Zij is de perfecte illustratie van dit kruis.
Elk individu, elke boom toont de mogelijkheden van het evenwichtige kruis.
Een boom alleen kan als de omstandigheden zeer gunstig zijn en alles mee zit, een lang leven leiden.
Maar zij verkiezen om samen te zijn en vormen ondergronds een fantastisch netwerk waarin ze niet enkel verbonden zijn en elkaar helpen maar juist daardoor de voorwaarden scheppen dat in hen en rondom hen zich een cultuur kan vormen en nestelen van allerlei levensvormen die elkaar in stand houden.
Ik zou er bladzijden over van vol kunnen schrijven over deze samenwerking tussen de boom en zijn buren en hoe zij de cultuurhistorie hebben ondersteund.
Zij toont dat geboorte staat tegenover dood en dat zij samen in deze polariteit opgaan in een proces dat wij leven noemen.
De stier, het rund, de koe, de geit enz. zij doden het gras (Schorpioen) en zetten dit om in allerlei andere levensvormen die vervolgens aan de basis liggen van nieuwe vormen, van creatie. Of dit nu melk is, vlees of leer. (Stier)
Of neem de composthoop waar elke boom op troont. Alle levensvormen die de herfst doorgaan vallen dood ter aarde en worden daar verwelkomd en langzaam de grond ingetrokken door evenzo vele andere levensvormen die zich te pletter werken onder de bescherming van de boom in het juiste milieu waar alles zich omvormt om te worden tot grondstof nodig voor de nieuwe verschijningsvorm.
Zie hier hoe het Stier en het Schorpioen principe elkaar versterken en verheffen om nieuw leven gestalte te geven.
Maar mensen gedragen zich niet als bomen, was het maar zo.
En zeker de laatste honderden jaren is er iets gruwelijks mis gegaan.
Sedert de industriële revolutie en de ontdekking van aardolie en de daaruit voortvloeiende chemische industrie is de mensheid er al maar minder in geslaagd om weerstand te bieden tegen de verleiding om grond, onze aarde, zijn wil op te leggen.
Wij zijn langzaam maar zeker onze eigen wil gaan opleggen zonder respect en zonder achting voor.
Vanaf het moment dat wij ons deze aarde hebben toegeëigend en bepaald hebben dat wij ermee kunnen en mogen doen wat we willen, is het fout gegaan.
We weten niet meer wat achting is. Terwijl het woord achting verwijst naar de acht.
We hebben de lemniscaat rechtop gezet. Hoogmoed. Als hij ligt laat hij zien dat er zoiets als oneindigheid is. Dat er cycli zijn. Dat er afwisseling is. Dat leven bestaat uit geboorte EN dood.
We hebben het beroofd van zijn symboliek door er een getal van te maken.
Weet je nog, in het begin van het verhaal, over de twee kruizen van de Kelten. De twee maal vier feesten. Het achtspakige symbolische jaarwiel.
Die twee kruizen zijn twee vieren geworden. En op het moment dat er niet meer gevierd werd, samen symbolisch uitdrukking geven aan de oerverbondenheid, blijft er enkel nog optellen over.
Twee maal vier werd acht. En iets in de mens werd verleid verder ter tellen. Opdat er meer zou zijn.
Niemand begreep dat twee maal vier acht, de dood betekende. De dood van wat?
Van het levenssymbool dat daar waar twee oerkrachten samenkomen dat in het midden daarvan een derde principe zou verschijnen, het Leven zelf.
Laatst sprak Wim van der Putten, een wetenschapper uit Nederland van de universiteit van Wageningen in een programma op de televisie (https://www.uitzendinggemist.net/aflevering/513800/Knappe_Koppen.html)over de gevolgen van onze manier van landbouw bedrijven.
Als je een spade aarde opschept uit een willekeurig stuk landbouwgrond dan bevat dat hoopje aarde nog maar een klein gedeelte van het leven dat er doorgaans in behoort te zitten.
In gezonde grond, die je nergens nog aantreft, beweerde deze man, zit zoveel leven in een dusdanige samenhang opgeslagen, met één enkel doel, om bovengronds een zo’n rijk mogelijke biotoop te bevoorraden van bouwstenen om volop uitdrukking te geven aan alles wat er maar wenst te groeien.
Maar aangezien er op de meeste landbouwgrond geen composterend restafval voorradig is, voortdurend het chemisch evenwicht verstoord wordt door het gebruik van kunstmest en pesticiden, grond nooit een rustperiode krijgt, slecht de waterhuishouding kan regelen, makkelijk verwaaid en verweert en erodeert, creëren we zo een basis voor almaar meer voedsel dat daarop probeert te groeien dat van steeds mindere kwaliteit getuigt.
Het eerste wat je dan ziet verdwijnen zijn de aroma’s in geur en smaakstoffen en de juiste uitgebalanceerde minerale samenstelling die ons lichaam behoeft wanneer deze producten tot voedsel worden voor ons.
Wij respecteren de natuurlijke cycli niet meer.
Stier en Schorpioen zijn verbanden die nu verbannen zijn.
En wat moeten we doen als er geen verbanden meer zijn, maar op den duur wel veel zieken?
Even terzijde; wat ik zo vreemd vind is dat een wetenschapper als Wim van der Putten, nauwelijks een podium krijgt in een tijd dat regeringen blindelings overal wetenschappers om advies vragen.
Waarom de ene wetenschapper wel en de andere niet? Welke lobby zit daar nu weer achter?
Maar vragen stellen is vaak te onhandig.
We weten ondertussen allemaal wat de oorzaak is van de corona crisis.
Onze samenleving is bezig de relatie met de dierenwereld dermate te verstoren dat er steeds meer zoönosen optreden, ziekten die overspringen van dier op mens. Vooral omdat we de dieren hun natuurlijke habitat niet meer gunnen.
Wij leggen onze wil op.
Wij slaan door in het Stier principe. We hebben het los gemaakt van zijn tegenpool.
Wij scheppen naar onze eigen goesting en stemmen het niet meer af op de tegenpool.
Wij scheppen zelfs geld.
Dat we daardoor schulden creëren, dat is voor latere zorg.
Geld is een middel tot. Een Stier principe. Maar zonder Schorpioen, de gedachte van de transformatie; dat je iets scheppends doet met dat geld, dat je het omvormt, dat je er iets mee creëert. Dat je het uitgeeft, weggeeft, omzet.
Dat is iets anders dan dat je het oppot en voor je zelf houdt, zoals een heel kleine groep mensen doet, ten koste van een 98 % procent van de wereldbevolking die daardoor oog in oog met een Schorpioenthema staat, de hongersdood.
Nou ja, zeggen economen ons, sedert de Tweede Wereldoorlog zijn er alsmaar meer mensen die niet meer omkomen van de honger. Dat klopt. Misschien gaan ze niet dood aan de honger maar de kans om zich als mens vrij te kunnen ontwikkelen en al hun talenten tot ontwikkeling te brengen is wel zo goed als dood.
Wat overblijft is dat het slechts consumenten worden die in de bevrediging van hun aangekweekte behoeften in de illusie leven tevreden te zijn.
Consumenten, het woord toont wat ze zijn; ze zetten om en worden omgezet (Stier); maar zullen ze daardoor uitgroeien tot wat ze in potentie in zich droegen (Schorpioen)?
De corona crisis dwingt ons de dood onder ogen te komen.
Het meest indringende televisieprogramma vandaag de dag zijn de Frontberichten op Nederland 2 op vrijdag, zaterdag en zondag avond om 22.00 uur.
Ik raad het iedereen aan om juist nu de ogen niet te sluiten voor ellende.
We moeten durven het zg. liminale gebied binnen te treden. Vrijwillig.
Om ons te laten raken.
Zodat we weer voelen hoe we verder moeten.
Dat we diep verborgen menselijke eigenschappen in beroering voelen komen.
Want vandaar uit zullen we echt nu een andere keuze moeten maken als samenleving.
Zo niet.
Op naar de volgende crisis.
Op gezette tijden zorgt de kosmos er voor dat we een flinke schop onder de kont krijgen.
We zijn er nog niet.
We hebben nog zeker een half jaar voor de boeg voordat het aan het firmament wat rustiger wordt en Saturnus, Pluto en Jupiter elkaar wederom de ruimte geven en hun plannen openbaren voor hen die zich erop willen afstemmen en te weten willen komen wat hun hemelse opdracht is voor deze roerige tijden.
1 mei 2020
© Willem Versteeg
