Een ernstig gesprek met Sinterklaas over de aard van december
Onaangekondigd, want Hij klopt nooit aan deuren, kreeg ik vannacht bezoek van Sinterklaas. De Oude zag er oud uit, moe en ietwat verdrietig.
Althans dat was toch mijn indruk. Nu moet je natuurlijk wel oppassen met zo’n oordeel want het was tenslotte een verschijning, dacht ik.
Maar hij was gedecideerd: “Ik ben het echt! De maan schijnt, ik niet!”
Mijn droom-ik schrok wakker en deed mij denken: “Ik droom, nee hij droomt”, en probeerde mij te wekken. Zeer verwarrend allemaal. Ik kwam er niet uit.
“Wordt nou eens wakker”, riep de Oude.
En prompt zat ik naast mijn bed, keek om, zag mijn lichaam in bed liggen, keek naar de Oude die toekeek en wachtte en ik merkte dat het lijf in bed overeind kwam en langzaam in mezelf gleed zodat we weer één waren en de Oude glimlachte.
“Ja, je wordt ook wat ouder hè, normaal gaat dat wat sneller en word je geacht dat niet te merken.
“Mag ik vragen wat U komt doen?”, vroeg ik.
“Ik ben op zoek naar een spreekbuis. Iemand die aanvoelt waar ik mee zit en dat kan verwoorden voor een wat groter publiek, dat wil zeggen een publiek dat nog wil luisteren.
Een publiek dat nog bereid is te geloven in.”
“Te geloven in wat of wie?”
“In waar ik voor sta!
Wat denk je, heb je even. Heb je iets om op te schrijven of denk je het te kunnen onthouden. We hebben geen tijd te verliezen!”
We zijn naar beneden gestrompeld, zijn bij de kachel gaan zitten en hij is beginnen te vertellen en dit is wat ik me ervan herinner:
“Zoals je weet ben ik vrij oud, heel oud eigenlijk en ik representeer het oerbeeld van deze tijd van het jaar dat jullie de maand december noemen. Sinterklaas is een veel latere vorm waaronder jullie mij kennen en het is de vraag of die vorm nog wel past bij jullie beeld want jullie begrijpen als maar minder wat ik eigenlijk representeer.
Als je ’s nachts op reis gaat, de kosmos in dan kan het gebeuren dat je zo ver weg bent dat je, als je achterom kijkt, naar het zonnestelsel kunt kijken waar je zelf een deel van bent. De zon en haar planeten liggen gezamenlijk in een licht hellend vlak en als je door dat beeld een as zou trekken die daar haaks op staat, dan zou je zien dat die as de twee oude beelden van de Boogschutter en die van de Tweelingen met elkaar verbinden.
Andersgezegd; jullie zonnestelsel draait als het ware rondom deze symbolische as.
Nu is het zo dat elk jaar vanaf 22 november tot 21 december jullie de periode binnengaan van de Boogschutter en dan worden jullie in je diepste wezen weer herinnerd aan dit kosmische gegeven dat alles rond deze as draait die ik zojuist heb beschreven.
Het is de periode in het jaar dat de aandacht uitgaat naar het meest donkere moment van het jaar, rond 21 december en dit punt verwijst in zijn tegenbeeld naar het punt een half jaar later, dat gekoppeld is aan de Tweelingentijd en loopt van 23 mei tot 22 juni, het punt waar het licht maximaal is aan het begin van de zomer.
De mens komt oog in oog met de oeras van het leven te staan die altijd is verbonden met de eeuwige tegenstelling licht en donker, geboorte en dood, wit en zwart, goed en slecht.
Maar omdat hij weet, althans dat dacht ik toch altijd, dat alles eeuwig draait en beweging is, daar zorgt de derde kracht voor, die de tegenstellingen laat worden tot tegendelen die een oplossing in elkaar vinden, toont dit beeld, dat we niet hoeven of moeten kiezen tussen de een of de ander, maar dat onze opdracht ligt in het in beweging houden van alles zodat we de tegenstellingen kunnen oplossen.
Beweging zorgt dus voor verbinding.
Wel, zuchtte de Oude, dit gegeven dat aan de basis van alles ligt, is voor de meesten van jullie te ingewikkeld en daarom hebben de Wijzen besloten deze thema’s in grote beelden te gieten. Daarvoor gebruikten zij hun Verbeeldingskracht.
Een creatief vermogen dat zij gebruiken om de kosmos haar aangezicht, haar uiterlijk te geven.
Een vermogen dat ook in jullie aanwezig is.
En dat is precies de reden waarom ik je heb wakker gemaakt. En een spreekbuis zoek.
Wat is er mis met jullie verbeelding?
Alle mythen, alle verhalen, alle sagen, alle sprookjes, alle religies maken gebruik van beelden om jullie met elkaar te verbinden. Op één voorwaarde, dat je ze als beelden beschouwt die een Onbeschrijflijke Werkelijkheid trachten te representeren.
Dat betekent dat je ze nooit letterlijk mag nemen. Je moet ze benaderen vanuit je eigen verbeelding en via dat vermogen kun je er contact mee maken en voeling krijgen met waar ze naar verwijzen.
Ik zal je een voorbeeld geven.
Sinterklaas kan niet bestaan zonder Zwarte Piet en Zwarte Piet is hopeloos verloren zonder Sinterklaas. Zij representeren de oertegenstelling van licht en donker. Wijs en naief. Speels en serieus.
Maar zonder de derde zijn ze ook betekenisloos. De derde is het kind.
Het kind dat verbonden is met de oorsprong en enkel hoeft te groeien in bewustzijn.
Het kind leert van beiden of de keuzes die het maakt in zijn leven in overeenstemming zijn met zijn diepere wezen of niet. Hij leert dit door zijn gedrag te toetsen aan de twee kosmische principes. Wat is voor hem of haar, en voor niemand anders, goed en wat is slecht. Wat is licht en wat is donker. En al snel leert het kind, als het dat zelf mag ervaren en het wordt hem niet verteld of opgelegd, dat dat allemaal zeer relatief is, hetgeen betekent dat je er slechts iets zinnig over kunt zeggen wanneer je het in een groter verband (relatie-f) plaatst.
Wanneer je jezelf niet op de eerste plaats stelt, wanneer je beseft dat niet alles om jou draait.
Zoals ons zonnestelsel ons toont dat niet alles om ons draait, ook al lijkt het zo te zijn.
Dat is de betekenis van schijn.
Maar jullie verbeelding is zo verstoord door allerlei beelden die jullie je leven laten binnen komen en waar je je totaal niet tegen verzet, je laat het maar gebeuren, dat alles vertekend wordt.
Steeds meer mensen beginnen te begrijpen dat we in het verleden als blanke bevolking vreemd zijn omgesprongen met donkere medemensen en dit indachtig krijgen we een ongemakkelijke houding tegenover het thema zwart en proberen we kinderen te laten geloven dat Zwarte Piet niet echt zwart is, dat we niets hebben tegen zwarte mensen, nee dat Zwarte Piet wat roetveegvlekken heeft op zijn gezicht omdat hij door de schoorsteen is gezakt op zijn weg de kadootjes te brengen.
En wij maken ons zelf wijs dat kinderen dit geloven in al die huizen waar al jaren geen schoorstenen meer zijn. Zo naïef zijn ze echt niet.
En terwijl we de zwartheid van Piet bannen, stroomt onze televisie en de andere beeld-schermen vol met Black Friday.
Het komt nog zover dat jullie niet meer in mij gaan geloven. Als ik door de winkelstraten loop, ik was gisteren nog in Nederland, dan zie ik me zelf bijna nergens meer. Alleen nog maar groen, alsof we deze donkere maand snel willen vergeten en direct doorgaan naar de Kerst.
Waar is de tijd dat kinderen zich verblijdden met prachtige boeken waarin ik figureerde, zoals Alleen op de Wereld, of in het verhaal van Gandalf en Frodo en zovele andere?
Goed, mocht ik niet meer bestaan, tot daar aan toe; maar als dat betekent dat, waar ik voor sta er ook niet meer toe doet, dan breekt mijn peperkoekenhart!
Daarom, wil ik jullie nog eens tonen dat jullie grootste geschenk dat jullie ooit werd gegeven jullie verbeeldingskracht is.
Gebruik hem ter meerdere eer en glorie.
Lieve groeten van Sint en Piet.
© Willem Versteeg
1 december 2019.
