Earth’s Day – 22 april
Strikt genomen ben ik weer te laat.
Op donderdag 20 april, zo rond 10.30 uur, wandelde de zon het beeld van de Stier binnen.
De kinderen die vanaf dat moment geboren worden op deze wereld mogen zich een “Stier” noemen.
Ik probeer telkens het moment te kiezen dat de zon een nieuw teken binnenwandelt om het vervolg van dit verhaal het licht te laten zien.
Maar deze dag, iets later dus, sluit wat beter aan en het kan gelden als excuus.
Vandaag staat sedert een tijdje bekend als “Earth’s Day’, 22 april.
Ik heb er in mijn verhalencyclus vorig jaar ook al aan gerefereerd.
Geheel in stijl met de gronddynamiek van het “Stier” archetype hebben een groep wijze mensen besloten deze dag, 22 april, uit te roepen als universele feestdag ter ere van onze planeet.
Wie verder wil neuzen daaromtrent moet zeker dit adres even bezoeken:
Het één zal wel met het andere van doen hebben maar vandaag viel er ook een bericht in mijn mailbox binnen dat repte over een cursus die mensen inzicht wilde geven in een nieuwe tak van de psychologie, de zg. ecopsychologie.
Het is een welig groeiende (psychologie)boom waar de laatste tijd vele nieuwe takken aan verschijnen die reppen over nieuwe vergezichten die onze blik als maar verder en dieper helpen doen (in)zien hoe we als mens ineen steken.
Nooit is er zoveel aandacht geweest voor onszelf.
Daarom is het van belang dat we onze zelfontwikkeling ook vooral op tijd, nu het nog kan, verbinden met nieuwe inzichten zoals onze wederzijdse afhankelijkheid die wij hebben met onze planeet.
Anders gezegd, wie vandaag de dag goed voor de dag wil komen, moet niet enkel een afdeling groen in zijn klerenkast hebben hangen, maar ook zijn vocabulair dient zich aan te passen aan de nieuwe wendingen die zich in de samenleving aftekenen, die onafwendbaar zijn.
Nieuwe kennis, nieuwe rapporten, nieuwe inzichten doen ons hopelijk inzien dat er een veel nauwere relatie bestaat tussen ons, ons handelen en onze planeet.
Hopelijk leidt dit tot een keuze.
Maar Earth’s Day heeft als geboorte-gesternte de dynamiek van de Stier.
En bij hem moet je niet aankomen met nieuws, inzichten, psychologie, bewustzijn enz.
Bij hem gaat het om daden die voortkomen uit een grondhouding.
Om een diepgewortelde erkenning van wat juist is.
Van wat in de grond goed is.
Een “Stier” heeft grond nodig om op te staan.
Het is een “aarde-teken”. Die weet wat fundamenten zijn
Op fundamenten kun je een sterk huis bouwen.
Laat ik je eens een beeld geven van hoe een sterk fundament eruit ziet.
En dan wil ik eens praten over zaken die alle mensen aan gaan. Iedereen.
Die universeel zijn.
Over eigenschappen die ons allemaal in-geschapen-zijn.
Een ieder die dit leest heeft wat ik nu beschrijf wel eens meegemaakt. Wel eens gevoeld.
Omdat we ermee uitgerust zijn, met dat gevoel dat dan de kop op steekt in ons.
Je bent te gast bij iemand. En de gastheer of gastvrouw schotelt je een aantal maaltijden voor waar je werkelijk van geniet.
Het is vanuit liefde geschonken en vanuit wederkerige liefde in dank aanvaard.
Beiden zijn tevreden.
De volgende dag gaan jullie wegen uiteen.
Zoals gepland.
Maar…
Onvoorziene omstandigheden maken dat je niet kunt vertrekken en je moet een beroep doen op de gastheer om nog wat langer te mogen blijven.
Geen probleem. Dat kan. Iedereen opgelucht.
Maar de tijd vordert en de situatie voor jou verandert weinig. In die zin dat je niet weg kunt. Dat je geen keuze hebt om nog langer te blijven waardoor je opnieuw een beroep moet doen op de gastvrijheid van de ander.
Ondanks dat de gastheer(vrouw) verzekert dat het wel zal lukken, gebeurt er bij jou iets.
Er kruipt langzaam een gevoel omhoog vanuit je buik.
Je begint te voelen dat dit niet langer zo kan blijven duren want er begint iets scheef te groeien.
Dat wordt nog veel sterker naarmate de omstandigheden die dit hebben veroorzaakt ervoor zorgen dat je niets of weinig kunt terug doen voor je gastheer.
Je voelt dat je iets moet terugdoen.
En de meest geschikte vorm daarvoor is vergoeden, het weer “goed” maken.
Want langdurig alles maar van één kant laten komen dat voelt niet “goed”.
De gastheer wil er niets van weten, in het begin toch, maar als de situatie blijft duren, komt ook hij in de problemen. Ook zijn voorraad goederen, eten en dienstbaarheid hebben hun grenzen.
De enige manier om met dit gevoel te “dealen” is het vinden van een manier waarop jij het gevoel hebt iets terug te kunnen doen waardoor de balans tussen jou en de gastheer weer als hersteld voelt.
Dat kun jij niet bepalen. Dat kunnen jullie enkel in goed overleg.
Want jullie alle twee, hebben weet van dit “weegschaal” idee, dat gevoel dat jou vertelt wanneer de balans uit evenwicht begint te raken.
Het is niet omdat ik dit zeg, het is een feit dat elk mens op deze planeet dit ingeschapen gevoel kent.
Reden voor veel oude culturen om dit menselijke aspect uit te roepen tot één van de “heilige”plichtenMen noemde dat vroeger GASTVRIJHEID.
Het is namelijk in dit culturele gebruik dat we gastvrijheid noemen, dat we dat “weegschaal-gevoel” ontmoeten en leren kennen en gebruiken.
Voel je wat ik bedoel, zie je in waar het hier over gaat?
Wat doe jij verder met dat gevoel dat op alle mogelijke manieren in jouw systeem zich roert, maar dat je nooit echt serieus als iets van jou hebt begrepen.
Dat je wel overal om je heen tegen komt.
Dat zelfs nu aan je deur klopt en zich kenbaar maakt als “klimaatprobleem”.
En je die ene simpele vraag stelt:
Na ettelijke eeuwen alles gegeven te hebben, voor niet, wanneer kun je IETS terug doen om het weer “goed” te maken.
Om het weer, het klimaat (waarin we leven) samen, weer als in evenwicht te laten voelen.
Dure cursussen ecopsychologie?
Geen woorden, maar daden.
Voor wat, hoort wat.
Stier? Boter bij de vis.
Happy Day, Earth !!!
© Willem Versteeg.
22 april 2023
