De Lente-evening in een Oosters jasje
Voor miljoenen mensen in landen in Centraal Azië, India, Turkije, Armenië, maar ook in Bosnië-Herzegovina, is de 20e maart een belangrijke, zo niet de belangrijkste feestdag van het jaar. Vaak ook wordt de dag op de 21e maart gevierd.
In 2010 heeft zelfs de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties deze dag erkend als de Internationale Dag van Noroez en beschreven als een lentefeest van Perzische oorsprong.
Noroez (er zijn vele andere schrijfwijzen van deze naam) dateert van lang voor de komst van de islam. Men viert dan de terugkeer van het licht, van de zon en het begin van een nieuw jaar. Het moment dat de duisternis werd overwonnen door het licht.
Tijd ook om stil te staan bij hen die zijn heengegaan. Het is feest van verzoening en van loutering. En de vele volkeren die dit feest door de eeuwen hebben gevierd hebben zo hun eigen typische rituelen ontwikkeld.
Google maar eens op de begrippen Haft Sin en je krijgt een goed beeld van deze rituelen en de bijzondere vorm waarin deze gestalte krijgen.
Denkend aan wat er op dit moment vlak bij huis in Oost Europa gebeurt, gebeurtenissen die verder reiken dan we ons kunnen voorstellen, heeft het niet veel zin om te filosoferen over oorzaken, verbanden of wat ook.
Dit overstijgt ons. Dit is alles zoveel groter, dat het ons dwingt ons te keren tot datgene dat ons allen overstijgt.
Onze verbinding met dat grotere, het kosmische dat ons laat leven en ons telkens voor de keuze stelt.
Want wat ons gebeurt daar hebben we geen keuze in, ons ingebed wetend in een zo veel groter geheel van krachten.
Waar we wel invloed op hebben is de manier waarop we reageren.
Eén van de wijzen waarop we kunnen reageren is tonen dat we ons blijvend wensen te verbinden met dat grotere middels rituelen die tot ons culturele erfgoed behoren.
Onze eigen cultuur hier in het westen heeft voor deze tijd wat minder te bieden, maar we zijn niet alleen.
Vandaar dat ik je wil vragen om eens een kijkje te nemen bij de “Buren” en hoe zij het Haft-Sin ritueel vormgeven.
Opdat we de banden die ons verbinden weer wat sterker aanhalen.
Kijk eens op:
