Paasboodschap

Gepubliceerd op 1 april 2018 door Huguette

pasen 2018

 

 

Het levensweefsel

 

De kiem in de aarde
ontvouwt zich tot weefsel,
dat in de vorm verdicht,
lichtend in prille bloei,
vanuit de donkerte,
zich aan de klaarte geeft.

Geest verdicht zich
waar de aarde
tot schoot
voor de hemel wordt,
smeltkroes met
zich ontvouwend leven.

De ene schoot
baart de andere,
zich niet ontziend,
de golvende weeën
van openbaring.

Er is een klaarte
die onstuitbaar voedt
onnoembaar aanwezig
in sprankels van leven
die zich wevend verdichten.

De donkerte licht op,
waar aarde ze wakker kust,
teder haar armen opent,
voor weefsel dat
uit de spankracht
van de levensdraden
ontstaat.

De tijd,
zwanger van donkerte,
en de traagheid van het dragen,
spreidt zich stuwend duizendvoudig open,
in kwetsbaar jong groen,
dat in zich de belofte
van weerbaarheid draagt.

We worden gebaard,
onstuitbaar krachtig,
uit een nooit aflatende omhelzing
van de aarde
die onnoembaar
de hemel bemint.

Het leven weeft zich in ons,
met de levensdraden,
van duizenden levens,
herhaald gedragen,
door liefde,
die wevend beweegt,
tussen geest en materie.

Zo bewegen wij,
wevend van dag tot dag,
uur tot uur,
moment na moment,
tussen de spandraden van het leven,

en worden het weefsel,
dat zich in ons ontvouwt,
als draagkracht  voor
het baren van
wie we zijn,
weerbaar kwetsbare wezens,
die de herinnering van liefde
in zich dragen.

Liefde die wevend verbindt,
wat zich tastbaar in ons,
van donker naar licht,
van binnen naar buiten,
in ons scheppend ontvouwt.

 

Pasen 2018.

ten Huize Poustinia

© Huguette Beyens

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: