De ballade van de Drie Koningen

Gepubliceerd op 6 januari 2020 door Huguette

De ballade van de Drie Koningen.

 

Zag of hoorde je ze ooit? Of misschien kwam je ze wel eens tegen. Of ze klopten aan je deur en zongen hun blije lied met een draaiende ster in hun hand. Of zijn ze figuren in een verhaal en vervaagden ze met de tijd zodat hun lied niet langer in je oren klinkt als op Drie Koningen de dageraad een deur opent voor een zon die het leven dat in de donkere voegen van de aarde aan het openbreken is, ter wereld brengt. Zoals worden wie je in wezen bent. 

De Drie Koningen met ene ster. Ze kwamen van heinde en ze kwamen van ver.
Drie wijzen uit het Oosten volgens een oud verhaal, die een ster aan de hemel volgden, hadden oog voor tekens. Een ster, net iets anders fonkelend dan de andere.
In tijden waarin donkere machten het zicht op de kosmos dreigden te overschaduwen. 

Waar zijn ze nu gebleven in tijden waarin donker hevig woedt?
Welke deur gaat voor hen open, als de klanken van hun lied niet langer worden gehoord? Wie reikt hen de appel en de wafel die ze zingend hebben verdiend?

Jaren geleden maakte ik de drie koningen van wat resten stof en ijzerdraad.
Ze waren meer suggestie dan werkelijkheid. Expressieve gestalten in stof en draad.
Maar ze kwamen spontaan in mijn handen tot leven en ik voelde van heel nabij hoe ze onafscheidelijk bij elkaar hoorden. De drie die de essentie van het leven in de vorm van een ster konden herkennen.
Mijn handen werden er scheppend warm van en ik blij van gemoed.
Zo onschuldig eenvoudig gaat het ook wel eens.

Samen spiegelen ze de mens die door herkenning in het goddelijke toestemt.
Eruit ontstaat en erin opgaat. Als een continuüm, een basso continuo in de cyclus van het leven. Zo voelde het, als uit deze eenvoud betekenis zich veelvoudig openbaart.
Driekoningen feest: feest van de openbaring. Wat diep verborgen is opent zich.
Wat niet te grijpen is laat zich aanraken. 

Lees verder »

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: