De knoppen aan de bomen en de Witte Wieven over de velden in september
We zijn aanbeland bij de zevende maand, geteld vanaf de maand maart natuurlijk.
In eerdere artikelen gingen we op zoek naar de betekenis van de naam van de maand.
Wel september betekent niet meer dan “zevende” maand.
Zoals oktober verwijst naar de acht en november naar de negen en december naar de (deca) tien.
Wat moeten we daar verder nog aan toe voegen?
We zullen dus verder terug moeten in de tijd en we komen dan weer uit bij onze vrienden in Mesopotamie, zo’n vijfduizend jaar geleden.
Daar werd de grondslag gelegd voor een symbolisch gedachtengoed dat later verder ging onder de naam astrologie en dat zocht naar het verband tussen het natuurgebeuren en de grotere kosmische verbanden.
Toentertijd liet men de tijdsberekening samenvallen met de reis die de zon maakte doorheen de hemel en de verschillende sterrenbeelden die zij op die manier passeerde.
En zo werd vastgelegd dat gedurende de periode lopend van 23 augustus tot ongeveer 22 september de zon door een segment van de hemel bewoog waar zich het sterrenbeeld van de Maagd bevond.
Vanaf dat moment wordt deze periode van het jaar verbonden met het beeld van de Maagd.
En let wel we spreken hier over een symbooltaal die probeert woorden en beelden te geven voor wat er op dat specifieke moment als het ware “in de lucht hangt”.
In eerdere artikelen heb ik laten zien dat we, als we een poging willen doen te begrijpen welke symboliek hiermee verbonden is, dat we dan een uitstapje doen naar het natuurgebeuren en goed beschouwen wat er zoal gebeurt in de ons omringende natuur.
We hoeven dan niet klakkeloos aan te nemen wat de Ouden hier over zeiden en schreven, maar we kunnen zelf op zoek gaan waarom ze dit schreven als we ons openstellen voor het natuurgebeuren.
Indachtig een belangrijke uitspraak van Albert Einstein: “Kijk goed naar de natuur en je zult alles beter begrijpen”
Wel, op naar buiten en laten we eens zien wat er zo typerend is aan deze tijd van het jaar.