Conferentie Crossing the abyss
De conferentie Crossing the Abyss waar we juist geteld negen maanden lang aan hebben gewerkt ligt achter ons. Het is even wennen aan de ervaring dat we nu niet meer aan het voorbereiden zijn maar dankbaar terug kunnen kijken op. Elk initiatief is ook altijd een leerervaring en de vraag wat we ervan dienen te integreren om deze leerervaring in de toekomst te investeren dient zich nu aan.
De conferentie telde meer dan tweehonderd deelnemers en we zijn blij dat zoveel mensen respons gaven op onze uitnodiging deel uit te maken van deze verrijkende dag. Aan zoiets beginnen is altijd ook een sprong in het onbekende en het is fijn als het voor anderen betekenis krijgt. Nog fijner is vast te stellen dat geestelijke kwetsbaarheid met steeds meer zorg wordt omringd omdat bij meer mensen het besef leeft dat de geestelijke dimensie van ons bestaan verzorgen een levensnoodzakelijk gegeven is.
De conferentie beoogde niet volledig te zijn maar een deur te openen om een zo breed thema als geestelijke kwetsbaarheid volop ruimte en perspectief te geven. Om het niet langer gevangen te houden in éénduidigheid maar het vleugels te geven door vanuit meer invalshoeken naar hetzelfde te kijken. Door een trans-disciplinaire omkadering kunnen thema’s die eraan raken breder en rijker worden belicht en we zijn dan ook dankbaar dat de sprekers die meewerkten geëngageerd hun bijdrage leverden.
Maar een deur openen betekent ook de weg betreden die erachter ligt. De dagen na de conferentie waren dan ook rijk aan evaluatie, dankbaar terugschouwen op om de essentie te destilleren en om ze daarna in de toekomst te investeren. Zo kan elke stap op de ingeslagen weg tot verdieping leiden. Niet in één keer kan zo een breed thema allesomvattend worden benaderd, waar we ons in het opstarten van dit traject heel goed bewust van zijn.
Samen doorwerkend met de draad die zich doorheen de conferentie spon ontsluierden Phil Borges en wij het thema dat daaruit voortvloeit. Vanuit perspectief op geestelijke kwetsbaarheid bewegen we verder in de richting van geestelijke kwetsbaarheid als kans om een innerlijk proces aan te gaan, wat zich laat samenvatten in de woorden: Inner Journey. De weg naar binnen.
Een conferentie die het thema van Crossing the Abyss verder uitwerkt met nu de focus op de brug tussen buiten en binnen en omgekeerd. Wat het thema nog meer verdiept. Misschien gewaagd in een tijdsgeest waarin de drang om steeds nieuwe thema’s aan te snijden heel groot is. Maar verdieping is juist erg waardevol als de tendens tot oppervlakkigheid zich laat voelen en niet lang genoeg wordt stilgestaan bij waarden die ertoe doen.
Wat ook met deze conferentie verbonden is is het gegeven dat de indringende thema’s die we aansneden nazorg behoeven. We hebben dan ook een aantal activiteiten gepland die in deze nazorg voorzien. Ze zijn echter zo opgevat dat wie om een of andere manier de conferentie miste en alsnog wil aansluiten ook aan deze bijeenkomsten kan deelnemen.
De activiteiten die we aanbieden scheppen veel ruimte voor inbreng van de deelnemers zodat er een levendige interactie op gang kan komen. Door in te brengen wat al door de conferentie in beweging is gezet kunnen door omkadering meer raakpunten worden benoemd. Want elke beweging vraagt vroeg of laat om integratie. Het invoegen in het proces van het leven waarin men reeds beweegt en van waaruit men telkens opnieuw weer ontstaat en groeit.
Al deze activiteiten krijgen de gezamenlijke noemer: Temenos.
Temenos is afgeleid van het Griekse werkwoord ’temno’ snijden.
Het was de naam voor een plek waar je veilig was, waar je de invloeden van het dagelijkse leven even achter je kan laten om in een veilige omgeving stil te staan bij ervaringen die om duiding en verdieping vragen. Het is een plek waar je even afstand neemt met als doel in je eigen centrum te keren en naar de essentie van je persoonlijke beleving te peilen.
Zo zijn er twee dagen gepland waarop we ruimte creëren om op de thema’s van de conferentie in te zoemen. Om anderen te kunnen laten aansluiten die de conferentie niet konden bijwonen snijden we de thema’s aan en nemen de tijd om erbij stil te staan en er over uit te wisselen.
Dit in een niet te grote groep zodat dit haalbaar blijft. Wat op deze dag als uitgangspunt wordt gehanteerd zijn de sleutels die ik aan het begin van de conferentie aanreikte en die tijdens de conferentie in vele vormen een vertaalslag vonden. We spinnen doorheen de dag met de rode draad die doorheen de conferentie liep. Zo kan nog meer samenhang aan het licht komen die een bedding geeft aan wat door de filmfragmenten die hernomen worden aan het licht komt.
Voor de deelnemers die aan de conferentie deelnamen kan het zinnig zijn op voorhand stil te staan bij wat je aangeraakt heeft zodat dit mede doorheen de dag zijn plek krijgt.
Voor anderen kan het een begin zijn om aan te sluiten als de drempel voor het volgen van een conferentie te hoog ligt en als een kleine groep voor het aansluiten van deze materie beter geschikt lijkt.
Voor de data van deze activiteiten en de inhoud kun je HIER terecht.
Daarnaast zijn nog twee activiteiten gepland waarin de focus nog iets anders ligt.
We plannen in januari in Poustinia een weekend met maximum zeven deelnemers waar we ook stil staan bij filmfragmenten maar waarmee we vooral de dynamiek van gevoeligheid voor psychose belichten. Daarbij staan we stil bij wat het met een mens doet om met een dergelijk verschijnsel geconfronteerd te worden.
Hoe hiermee omgaan? Op welke manier hulp zoeken? Wat is er nodig voor een veilige omkadering? Hoe support geven aan wie er ook bij betrokken is? En vooral wat hebben we nodig om de visie op dit diep menselijk thema met meer mededogen en begrip te benaderen?
Er wordt tijdens dit weekend niet aan crisisinterventie gedaan. Het weekend staat open voor ouders, hulpverleners, of personen die in aanraking kwamen met dit verschijnsel en meer zicht willen krijgen op wat er allemaal speelt. Er wordt niet aan therapie gedaan. Het betekenis geven aan wat moeilijk te vatten is staat centraal. Uitgangspunt voor het weekend is door een beter zicht te creëeren op, ruimte te scheppen voor een menswaardige benadering van een onterecht belast thema, dat dringend een humaner invulling behoeft. Zodat onmacht en onwetendheid niet leiden tot stigmatisering van anderen of van zichzelf.
In maart wordt een bijeenkomst voorzien met Margreet De Pater, sociaal psychiater. Zij was één van de sprekers op de conferentie en zij werkte jarenlang met families, jongeren en kinderen. Doorheen de jaren onderzocht ze wat kinderen nodig hebben om zich psychisch veilige voelen. Dit onderzoek raakte ook aan de vraag hoe ouders daarbij helpen en ondersteunen. Dit leidde uiteindelijk tot het benoemen van wat zij mettertijd Veilige Strijd is gaan noemen.
Hoe kinderen begrenzen die heftig emotioneel reageren en hoe daarbij zelf niet uit het lood geslagen te worden waardoor begrenzen bemoeilijkt wordt. Het weekend staat open voor iedereen die rond dit thema vragen heeft. Ouders, begeleiders, hulpverleners, opvoeders enz.
En eveneens in maart wordt Crossing the Abyss II gepland eveneens met de medewerking van Phil Borges, die dan nog ander materiaal zal binnenbrengen, dat aanvullend zal zijn voor het thema dat deze conferentie belicht: The web of life – Het Levensweefsel
