De Eerste Heilige Nacht 2021
DE EERSTE HEILIGE NACHT
De Twaalf Heilige Nachten vormen als het ware een brug tussen oud en nieuw.
Een brug verbindt twee werelden, oevers, plaatsen en mensen.
We weten dit, lopen wel vaker over bruggen, houden er soms op stil en kijken naar wat zich onderaan de brug afspeelt.
We zien dan een rivier stromen of auto’s op de weg eronder voorbij rijden. De brug legt op deze wijze ook een verbinding met onder en boven.
En vormt ook zo de verbinding tussen werelden.
Je kunt je wellicht een brug herinneren, je een beeld vormen van een brug die je ooit of dagelijks passeert. Dit kan je helpen om gewaar te worden dat je ook nu een brug overgaat en dit betekent ook altijd iets achter je laten en je voor iets openen.
Je bewust zijn dat er een verbinding ontstaat of wordt gelegd.
Dat je bij het maken van een verbinding geholpen wordt door iets wat je draagt en houdt. Zoals een brug dit ook letterlijk doet.
Een brug beveiligt de overtocht.
Je kan zelf het leven als geheel beschouwen als een soort brug die je oversteekt tussen geboorte en dood, de twee poorten van het leven.
Op de weg daar tussenin verkennen we voortdurend nieuwe werelden, nieuwe gebieden.
Bewegen we van ontmoeting naar ontmoeting, de brug vindend tussen jou en mij en mij en jou.
Van oever tot oever.
In dit perspectief nodigt deze periode van het jaar ons uit om dit bewust op rituele wijze te belichamen en om de kracht aan te spreken om deze beweging naar binnen ook naar buiten uit te drukken.
Deze afstemming kan houvast bieden om met krachten contact te leggen die ons leven sturen en veel groter zijn dan we kunnen vatten maar wel in ons zo werkzaam zijn dat we ze kunnen waarnemen en herkennen.
Dit is de grote gave van het leven die ons mensen is gegeven.
Zowel buiten ons in de natuur als in ons.
Als we zouden kunnen zien wat er nu ondergronds gebeurt dan zouden we versteld staan van wat daar nu aan het gebeuren is. Al het leven dat we in de lente en de zomer zien verschijnen wordt nu gewekt en in gang gezet.
De zon begint vanaf vandaag haar stijgende boog aan de hemel en er is geen houden meer aan. In de donkere schoot van de aarde voltrekken zich levensprocessen die heel krachtig zijn.
Je kan dit beeld van de brug als een verbindend beeld hanteren gedurende de twaalf dagen als een basso continuo, die als een gouden draad alle delen met elkaar verbindt.
Een metafoor voor de connectie die we herstellen of versterken met onszelf, de medemens, de mensheid, de aarde, de kosmos; kortom al het leven waarvan we deel uitmaken.
Bewust stilstaan bij een brug en tot het besef komen dat zij als spiegel dient voor de bruggenbouwer die de mens voor zichzelf kan zijn.
Ook na de nachten blijft de brug als beeld ons vergezellen doorheen de maanden van het jaar die zich verder ontvouwen en worden we steeds bewuster van ons vermogen om bruggenbouwer te zijn.
Hoe voelt het om bruggenbouwer te zijn in werelden die zich voortdurend zoeken samen te voegen. Betekent dit ook niet bewegen op het raakpunt van?
Om zo aangeraakt en ontroerd te worden door?
Voelt een mens zich niet geroepen om in de richting te bewegen van wat hem aanraakt en ontroert?
Is dit de betekenis van je hart volgen?
Kan dit een uitnodiging zijn om deze dagen je hart te volgen?
Vragen hoeven niet meteen beantwoord te worden.
Als vragen ruimte krijgen dan werken ze openend in ons.
Dan worden ze deel van een brug die zich in ons vormt naar werelden die we niet eerder verkenden.
Antwoorden op dergelijke vragen wellen op uit niet eerder verkende brongebieden in ons.
Dit is nu net zo leuk aan deze dagen.
Niets moet, alles is in beweging en niets hoeft te worden vastgelegd of verwacht.
Enkel aanschouwend ontvangen, liefs onbevangen als een kind.
Het eeuwige kind in ons dat deze dag volop weer aandacht krijgt.
Eerste Heilige Nacht
uitnodiging tot het heiligen van het leven
De nachten werden in de overlevering als heilig beschouwd.
Mensen hebben doorheen de eeuwen plekken, bomen en dus ook deze nachten als heilig beschouwd.
Zo slaat het woordje heilig op ankerpunten die we als mensen hanteren om de herinnering aan wie we in wezen zijn wakker te houden en ermee in verbinding te komen.
De dag heiligen is hem beginnen vanuit een perspectief van: deze dag heeft waarde voor mij en daar schenk ik aandacht aan.
Zo kunnen we ook elke nacht ingaan, wetend dat we tijdens de slaap een gebied betreden dat ons kan voeden en inspireren.
Zo komen we tot deze impuls bij het thema van de eerste heilige nacht: het vermogen in ons om te heiligen, waarde toe te kennen aan, waardering te uiten, naar waarde te schatten.
Dingen meer vanuit hun geheel zien, hun totale waarde.
De heelheid van het leven achten, het geheel, het heelal.
Achten sluit heel nauw aan bij het begrip heiligen; wanneer we iets achten komen we dicht bij het besef van de heiligheid van dat zelfde iets.
Iets wat als heilig aangevoeld wordt kunnen we onmogelijk achteloos aan voorbijgaan.
Is het geen geweldig voorrecht dat wij aandacht kunnen schenken aan?
Zo werd ooit in een ver verleden bv. aan de maretak een speciale betekenis toegedicht die tot op heden doorleeft. Zelfs in deze dagen prominent een plek krijgt.
STA EENS STIL BIJ
Wat komt er voor jou in beeld
als je stilstaat bij het woord achten en heiligen?
Waar wil je in de toekomst meer aandacht aan geven?
Wat heb je tijdens deze pandemie meer aandacht gegeven
en wat gaf het jou terug?
Ben je ooit op een plek geweest met een gewijd karakter
waar je een ervaring hebt gehad
die betekenisvol voor jou was?
Wat gebeurt er als je dit beeld weer oproept
en er nu aandacht aan schenkt?
De Twaalf Heilige Nachten
een meditatieve afstemming op deze heilige periode van het jaar 2021-2022
Huize Poustinia
© Huguette Beyens en Willem Versteeg
25 december 2021