Kerstmis 2020

In tijden van een pandemie

 

De orde der dingen.

 

“La Grande Famille” van René Margritte

 

De straten liggen er stil bij.

Een toren in de verte

klieft zich door de nacht

als baken in de donkerte.

Enkel de maan

schijnt op hem neer,

en sterren alom

als fonkelende getuigen 

van dragende stilte.

 

Een duif strijkt neer

op de glimmende stenen 

van het verstilde plein. 

In de verlichte stad

waarin het centrum

door een wakende kerstboom

wordt bewoond.

 

Ze pikt een kruimel op.

Er zijn er meer.

Merkt ze en ze vertraagt.

Geen schaarste voor haar,

die van kruimels houdt.

 

In de huizen zitten de mensen 

verstild bij elkaar.

Wennend aan het vertragen

reeds bijna een heel jaar lang.

De tijd lijkt te rijmen

op tonen van een oud lied

dat nu weer samen gezongen

de heimwee naar herkenning

en verzoening 

in zich draagt.

Tezamen zijn.

 

Er zijn veel vragen,

die zich als draden

in de stiltes

tussen de woorden weven.

Bijna ingetogen,

versmoord in schouwend 

aanwezig zijn.

Zonder meer.

 

Ze wachten op antwoorden

waarvoor zelfs de toekomst 

geen antwoord meer weet.

We zijn weer bij het wezen der dingen

nu onze zinnen niet langer worden vervuld

met dingen waarvoor de zin

al een tijdje ontbreekt.

 

We zijn geborgen,

al zijn we dit soms vergeten,

in de schoot 

van een veel groter geheel,

ongeschonden één,

in de palm 

van een grotere hand,

ergens

tussen de sterren en planeten

waartoe ook de aarde behoort.

 

In de stilte klinken stappen,

een klok slaat middernacht,

de koren zingen,

zij het verspreid,

en op afstand,

wat engelenkoren fluisteren,

bewegend tussen

fluwelen nachtsluiers.

 

Een mens ziet de duif,

telt de kruimels,

en knikt tevreden.

Blikt voorwaarts en terug.

Waar zal dit jaar ons leiden.

Na deze stille nacht.

 

Hij opent zijn hand

en onbevangen blij

vangt hij de eerste lichtstraal

van een nieuwe toekomst,

en voelt zich verzoend en geheeld,

herkend en bemind,

door Liefde

voor en in de orde der dingen.

 

Ook hij is weer

net als de dingen

ontbloot en verstild

tot zijn wezen verdicht.

 

Het begint nu.

De Nieuwe Tijd.

 

© Huguette Beyens

Huize Poustinia

Kerstmis 2020