Keizer Augustus en de oogstmaand
In het verhaal over de maand juli vertelde ik dat de oorspronkelijke naam Quintilus voor de vijfde maand van het jaar (geteld vanaf maart) door de toenmalige Romeinse dictator Julius Caesar veranderd werd in julius.
Deze Julius Caesar die ook een nieuwe kalender invoerde, de naar hem genoemde Juliaanse kalender, werd na de moord op hem op 15 maart 44 voor Chr., uiteindelijk opgevolgd door zijn achterneef en adoptiezoon Octavianus.
Er ontstond een bloedige machtsstrijd om Caesars opvolging en in 31 v. Chr. bleek Octavianus de enige die levend uit de strijd kwam.
Vanaf 27 v. Chr zou hij als “princeps”, eerste burger de teugels van het Imperium Romanum in handen houden.
In een speciale zitting van de senaat verkreeg hij de bijnaam Augustus, de verhevene.
Dit herinnerde aan het augurium, een cultushandeling voor de interpretatie van de wil van de goden, die volgens de legende Romulus en Remus reeds hadden gehouden.
De naam plaatste de drager aldus op dezelfde hoogte als de legendarische stichters van Rome en verleende het opperste politieke gezag in de staat een sacraal aura, wat de consuls ten tijde van de republiek niet hadden bezeten. Samen met de nieuwe titel schonk de senaat aan de princeps ook een gouden ereschild waarop de deugden van Augustus werden geprezen (virtus, clementia, iustitia, pietas).
Als verder eerbewijs besloot de senaat in 8 v. Chr. de maand Sextilus te hernoemen tot Augustus. Als reden voor de keuze voor deze maand in plaats van Augustus’ geboortemaand september werd aangevoerd, dat hij in de maand Sextilis voor het eerst consul was geworden en drie triomftochten had gevierd. Daarnaast markeerde deze maand, waarin Egypte was veroverd, het einde van de burgeroorlogen.
Tot zover de geschiedschrijving.
Maar wie de afgelopen artikelen over de betekenis van de namen van de maanden heeft gevolgd, weet ondertussen dat ik telkens verder zoek naar verborgen verbanden en waarom de geschiedenis liep zoals hij is gelopen.
Want er is meer aan de hand!
Laten we eens kijken naar het natuurgebeuren.
Augustus wordt ook wel de oogstmaand genoemd. Los van het feit dat het woord “oogst” een verbastering is van het woord augustus is het ook de maand waarop er veelal geoogst wordt.
Als ik uit mijn raam kijk terwijl ik dit schrijf staat er in het veld voor mij een grote partij tarwe te rijpen; klaar voor de oogst.
Zoeken naar verbanden noopt tot doordringen tot de kern. En als we willen doordringen tot de kern moeten we niet enkel stil staan bij de uiterlijke vorm van iets maar ons blijvend afvragen wat gebeurt er hier eigenlijk. Waar gaat het hier essentieel om.
Wat wordt er eigenlijk geoogst?
Dan gaan we zien dat de plant, de tarweaar zoal hij nu in het veld staat geheel verdord is en dat enkel nog het laatste deel van de aar, daar waar de korrels opeengehoopt naast elkaar in gelid liggen, dat daar het leven zich heeft geconcentreerd in het zaad. De zaadkorrel die het doel is van het oogsten van het gewas bevat al het leven en dat leven is in wezen een geconcentreerde vorm van zonnekracht die zich middels de plant in een bepaalde vorm heeft gegoten.
Dit proces van rijpen gebeurt bij voorkeur in die periode van het jaar dat het het warmst is; dat de intensiteit van de zon het grootst is. Niet wanneer de zon haar hoogste stand heeft bereikt, want dat is rond 23 juni.
Nee, hier is sprake van een naijleffect. De warmte van de zon bereikt haar hoogtepunt later in het jaar in de eerste weken van augustus, tijdens de zg, hondsdagen. We hebben het hier over de warmte van de zon zoals die in de atmosfeer werkzaam is.
Daarom is deze tijd van het jaar het meest geschikt voort de oogst.
We oogsten de zon en we eten vervolgens de zon als we het brood nuttigen. Brood gemaakt van de tarwekorrel die we met geweld hebben vermorzeld, gemalen noemen we dat.
Of de olijf, die wordt geperst, of de druif die wordt geplet. Allemaal geven ze hun innerlijke kracht bloot, opgeslagen zonnekracht, nadat er met veel kracht en macht op in gewerkt wordt.
De tarweaar met zijn kleine wortelgestel haalt volop silicium uit de grond dat de basisstructuur wordt voor de moleculaire structuur waarbinnen het zonlicht gevangen en vastgehouden wordt. Zoals silicium de basis is voor een ander materiaal, glas dat een zeer bepaalde relatie onderhoudt met zonlicht.
De plant trekt alles naar zich toe om de korrel te maken en deze te vullen met zonlicht en vervolgens wordt hij door de mens gebruikt en deelt zich veelvuldig met anderen door een bijzondere vermenigvuldiging die we “malen” noemen. Enkel in de natuur kan delen gelijk zijn aan malen.
Dat is de reden waarom we in de wiskunde die ene paradox kennen: 1 gedeeld door 1 = 1 en 1 vermenigvuldigt met 1 = ook 1.
De essentie van het gebeuren draait dus om kracht, energie (zon) verzamelen om tot zaad te worden. Zaad is zonnekracht die belichaamd is.
En vervolgens wordt dat lichaam geschonken, vermalen opdat meerderen er door kunnen leven.
Dit beeld vinden we in de archetypische symboliek van de astrologie, zoals zij oorspronkelijk tot ons gekomen is, terug in het dubbelbeeld van de Leeuw tegenover de Waterman. Deze twee vormen een as. In die zin dat ze bedoeld zijn om zich in elkaar op te lossen.
En natuurlijk heerst de Leeuw over de periode die we kennen als de maand augustus. Dit is de periode die loopt van 23 juli tot 23 augustus
Het symbool waar de Leeuw voor staat is de Zon.
De Zon is de grote kernfusiecentrale van ons zonnestelsel. Zij creëert haar eigen energie door een kernfusie van waterstof en helium atomen. De daardoor ontstane energie stort zij vervolgens uit binnen haar stelsel en wordt daardoor de basis van alles wat binnen haar invloedssfeer leeft.
De Zon is daardoor gerelateerd aan het hart in de mens. Ook zo’n centraal orgaan dat de rest van het lichaam van levensenergie voorziet.
Centraliseren, alles naar je toe trekken, het middelpunt zijn, sturen, regeren, omgaan met macht en kracht.
Laten we eens terugkeren naar Augustus. Van hem wordt gezegd, volgens zijn geschiedschrijvers:
Zijn levensgeschiedenis toont twee ogenschijnlijk volkomen tegenovergestelde persoonlijkheden. Enerzijds was hij de jonge, eerzuchtige, soms wrede politicus, die in de strijd om de hoogste macht zonder scrupules de wet aan zijn laars lapte. Anderzijds was hij de princeps, die – eenmaal in het bezit van de macht – er zeer wijs gebruik van maakte. Met het principaat voerde hij een nieuwe, duurzame staatsinrichting in, ter vervanging van de republiek die in de honderdjarige burgeroorlog geheel verwoest was.
We herkennen hierin de werking van de as Leeuw-Waterman, de twee beelden die in oppositie staan en het karakter kenmerken van elke mens geboren onder het teken van de Leeuw.
Hoe het evenwicht te vinden tussen een gezonde ego-ontwikkeling enerzijds en een je dienstbaar opstellen naar de samenleving anderzijds.
Octavianus, Keizer Augustus, is blijkbaar iemand geweest die op een eerzuchtige wijze alle macht naar zich toe trok (typerend voor het Leeuw archetype) maar die er ook in slaagde om eenmaal die macht hebbend, hij was de eerste Keizer, een staatsvorm in het leven te roepen die voor veel mensen voorspoed bracht en zelf leidde tot wat later genoemd werd “ de Pax Romana”.
Elk jaar opnieuw worden we in deze maand augustus weer opgeroepen om het juiste evenwicht te vinden.
Alle energie die naar ons toekomt en ons doet rijpen kunnen we opslaan en laten rijpen. Tot welk doel?
Was het niet zo dat de graankorrel moet sterven?
Zijn we bereid ons te laten vermorzelen, te laten pletten, gemalen te worden. Vrezen we deze dood?
Of gaan we haar tegemoet wetend dat een nieuwe geboorte in een nieuwe vorm, in een veelvoud van, op ons ligt te wachten.
En heeft onze voorbereiding, onze eigen inbreng, datgene wat de graanhalm zelf volbrengt, invloed op hoe het brood zal smaken?
Wellicht zinnige vragen die we ons af en toe eens kunnen stellen zo bij het begin van een nieuwe maand.
© Willem Versteeg
