De knoppen aan de bomen en de Witte Wieven over de velden in september
We zijn aanbeland bij de zevende maand, geteld vanaf de maand maart natuurlijk.
In eerdere artikelen gingen we op zoek naar de betekenis van de naam van de maand.
Wel september betekent niet meer dan “zevende” maand.
Zoals oktober verwijst naar de acht en november naar de negen en december naar de (deca) tien.
Wat moeten we daar verder nog aan toe voegen?
We zullen dus verder terug moeten in de tijd en we komen dan weer uit bij onze vrienden in Mesopotamie, zo’n vijfduizend jaar geleden.
Daar werd de grondslag gelegd voor een symbolisch gedachtengoed dat later verder ging onder de naam astrologie en dat zocht naar het verband tussen het natuurgebeuren en de grotere kosmische verbanden.
Toentertijd liet men de tijdsberekening samenvallen met de reis die de zon maakte doorheen de hemel en de verschillende sterrenbeelden die zij op die manier passeerde.
En zo werd vastgelegd dat gedurende de periode lopend van 23 augustus tot ongeveer 22 september de zon door een segment van de hemel bewoog waar zich het sterrenbeeld van de Maagd bevond.
Vanaf dat moment wordt deze periode van het jaar verbonden met het beeld van de Maagd.
En let wel we spreken hier over een symbooltaal die probeert woorden en beelden te geven voor wat er op dat specifieke moment als het ware “in de lucht hangt”.
In eerdere artikelen heb ik laten zien dat we, als we een poging willen doen te begrijpen welke symboliek hiermee verbonden is, dat we dan een uitstapje doen naar het natuurgebeuren en goed beschouwen wat er zoal gebeurt in de ons omringende natuur.
We hoeven dan niet klakkeloos aan te nemen wat de Ouden hier over zeiden en schreven, maar we kunnen zelf op zoek gaan waarom ze dit schreven als we ons openstellen voor het natuurgebeuren.
Indachtig een belangrijke uitspraak van Albert Einstein: “Kijk goed naar de natuur en je zult alles beter begrijpen”
Wel, op naar buiten en laten we eens zien wat er zo typerend is aan deze tijd van het jaar.
Voor de eerste observatie moet je wel vroeg opstaan. ’s Morgens vroeg, nog voor dat de zon opkomt, ligt er een prachtige nevelsluier over de velden hier recht voor ons huis.
Loop je even verder naar het weggetje dat tegen de heuvel op loopt dan kun je uitkijken over het dorp Beho in de verte en vaak zie je dan de kerktoren en enkele daken van boerderijen en huizen net boven de grijze deken uitsteken.
Het is een typerend verschijnsel in deze tijd van het jaar. Grondmist.
Omdat we nu precies weten waardoor grondmist wordt veroorzaakt kijken we er niet meer van op. We leven nu in een tijd waarin we op een ervaring als maar minder verbaasd of verrast reageren. De romantische ziel in ons die verbanden legt, die er van alles bij voelt, wordt alsmaar vaker weggedrukt door inzicht en kennis.
Maar ga eens naar buiten in deze tijd van het jaar. Sta vroeg op en zoek de velden op. Misschien moet je er een tijdje voor fietsen of rijden maar je wordt beloond met een prachtig spektakel.
Misschien begrijp je dan ook dat de mensen heel lang geleden, nog zonder alle kennis, geconfronteerd wordend met deze typische natuurverschijnselen, een heel andere reactie hadden.
Een natuur die zich vaker dan ooit in het jaar een kleed aantrekt, een sluier omdoet. Maakt dat de bomen geen stam meer hebben. Sluiers die voortbewegen, allerlei vormen aannemen, soms prachtig oranje gekleurd worden door de opkomende zon.
Omhulling, versluiering worden dan ineens belangrijke begrippen. Ook de maagdelijke witte kleur van de sluiers valt sterk op.
In het oosten van Nederland wordt nog altijd gesproken over “witte wieven” die over de velden waren.
Of kijken we eens naar een ander natuurfenomeen dat nu de aandacht trekt.
Het leven is bezig zich terug te trekken in knoppen en zaden.
De kiem wordt veilig gesteld. Het prille leven dat later in het jaar, in het nieuwe voorjaar als de zonnekracht weer terugkeert, weer vorm kan aannemen, wordt nu opgeslagen, verborgen, omhuld, ingekapseld en enorm goed beschermd omdat straks de duisternis zal vallen en de koude toeslaat omdat de zon haar dalende baan heeft ingezet.
Beveiliging met zachtheid (kijk maar eens binnenin een knop, pak dan een verongelukte afgevallen knop). Keiharde begrenzende omhulling om de buitenwereld en invloeden op afstand te houden.
Sommige knoppen maken zelfs extra schubben ter bescherming, of zetten er een hele serie stekels bovenop. Creëren een giftige laag.
Op alle mogelijke manieren zal de nieuwe kiem in het verborgene beschermd worden tegen de buitenwereld.
Dit proces, wat hier gebeurt, deze fase in de natuur, de knopvorming en het hele proces dat daarmee verbonden is is de mooiste metafoor om te begrijpen waarom de Ouden aan deze periode van het jaar het symbool hebben gekoppeld van de Maagd.
De Maagd als symbool verwijst naar een vermogen in ons om het meest dierbare, het meest kwetsbare, diep in ons hart, levend te houden en tegelijkertijd verborgen tegen alle mogelijke invloeden die haar zouden kunnen corrumperen.
Diep in ons hart leeft het vermogen van dit orgaan dat vraagt om ontwikkeling, dat vraagt om een nieuwe maagdelijke geboorte, opdat zij eenmaal levend en kloppend in ons, ons kompas wordt van waaruit we feilloos weten of datgene dat van buiten komend een weg zoekt naar ons hart, en dat kan een ervaring zijn, een iemand, een gedachte, een gevoel, een emotie, of datgene dat aanklopt voor ons leven verrijkend is. Of het betekenis heeft voor ons.
Diep in ons hart wordt voor ons geweten wat er voor ons klopt. En dan stemt het hart in. Dan is ze eenstemmig. In tune. Goed afgestemd. In harmonie. Gelukkig. Kloppend. Dan jaagt ze niet enkel bloed door het lijf als ze klopt, dan jaagt ze ook een sterk gevoel door ons heen. Een gevoel wat we voelen. Een gevoel dat zegt dat we leven.
Geluk komt dan als een bonus op het vinden van de betekenis die het heeft voor ons.
Ooit werd over deze nieuwe geboorte gewag gemaakt. Opdat een nieuw koninkrijk zich kan ontvouwen. Het rijk van het levende kloppende hart.
Het Christendom is altijd verbonden geweest met het beeld van de Vissen.
De realisatie van deze belofte van het Koninkrijk Gods in deze religie komt echter door het complementaire beeld in ons te laten werken. De Maagd die recht tegenover de Vissen staat.
Daarom was er een maagdelijke geboorte nodig. Daarom mogen we de Maagd in ons laten werken opdat er een kiem in ons straks tot leven kan komen wanneer de zon terugkeert.
Zorg goed voor alle knoppen in je leven en laat niets meer naar de knoppen gaan.
© Willem Versteeg
