Aangestoken door het innerlijke vuur in maart of geïnfecteerd

Gepubliceerd op 1 maart 2020 door Willem

AANGESTOKEN DOOR HET INNERLIJKE VUUR OF GEINFECTEERD?

Waar in hemelsnaam te beginnen?

De maand maart staat op het punt te beginnen; het oude beeld van de Vissen heerst over deze periode van het jaar. Over de laatste maand van de winter.

De periode van 21 december tot en met 21 maart beslaat de winter. De periode van het jaar dat onze aandacht zich naar binnen kan wenden.

Van ouds een tijd om ons te bezinnen op en te vieren rond.

Vandaar de vele feesten rondom licht in december en zelfs een oud licht-feest rond 2 februari.

Vroeger was er meer dan nu, behoefte om lichten aan te doen in deze tijd van het jaar. Lichten die verwijzen naar inzicht, naar doorzicht, naar wijsheid. Naar diepgang. Naar begrip  van grotere en diepere verbanden die ons in de lange nachten van toen geopenbaard zouden kunnen worden indien wij ons op een contemplatieve wijze wilden openen voor.

Zoals de oude visser die zijn gehavende netten na de vangst weer herstelt met een boetmes, ja een boet-mes. Boeten is niets anders herstellen nadat het net nauwkeurig werd gecontroleerd.

In onze cultuur worden we middels ons handelen en onze beroepen alsmaar minder geconfronteerd met de samenhang der dingen. 

Wanneer de visser in kleermakerszit, naast zijn boot, op de kade, zijn netten herstelt met zijn boetmes, gaan zijn gedachten terug naar de belevenissen en ervaringen op zee.

Al werkend, niet bewust mediterend, brengt zijn werk hem in een bepaalde gemoedstoestand die maakt dat hij schouwend beelden ontvangt die hem inzicht geven in. Eén zijn met de elementen brengt hem in immense gevaren en schenkt hem tevens een boterham; hij weet zich deel van een groter geheel dat hem opneemt.

Het is precies die toestand die velen van ons ontberen.

We hebben met zijn allen een samenleving vorm gegeven waarin de levende verbinding met het geheel ons steeds verder ontglipt. Terwijl we langs de andere kant steeds vaker spreken over een globalisatie als nooit te voren.

Maar het is een globalisatie die enkel de aarde aangaat en haar slijk.

Wat ons verbindt is niet onze gemeenschappelijke visie, ons gemeenschappelijk streven naar, datgene waar het archetypische beeld van de Vissen symbool voor staat; het inzicht dat we in de verschillende godsdiensten elk op onze eigen wijze zoeken naar een universeel beginsel dat in elke cultuur een eigen naam heeft gekregen en omdat we samen eigenlijk naar datzelfde zoeken we daarin dus samen één kunnen zijn.

Nee, we plooien terug op onze eigen terp, eigen heuvel, eigen land, eigen ras, eigen kleur, eigen standpunt. Er is slechts één zaak die ons allen verbindt. 

Het betaalmiddel dat we kennen als geld en dat enkel maar kan bestaan bij de gratie van het begrip vertrouwen. Hoe is het in godsnaam mogelijk.

We hebben de grootste moeite elkaar te vertrouwen, vooral als we er iets anders uit zien; maar we vertrouwen blindelings op geld.

Waar is het in ons cultuurtijdperk van de Vissen mis gegaan dat we in een dergelijke wereld samenleven.

Geld als symbool voor de verbinding tussen alle mensen, het heeft tenslotte handel mogelijk gemaakt, wereldwijd, heeft tot gevolg gehad tot er een tweedeling begon te ontstaan tussen zij die het hebben en zij die het nodig hebben.

We hebben als mensheid veel te laat begrepen en nauwelijks tot niet ingegrepen om dit te voorkomen. Zo is de kloof tussen wat we arm en rijk noemen ontstaan.

En plots werd duidelijk dat geld nog een andere eigenschap heeft. Het dient enkel zich zelf. Omdat het aangroeit. Wie weinig heeft zal nooit veel krijgen. Wie aardig wat heeft wordt slapend rijk.

Maar wat ook waar is dat we het geld niet de schuld moeten geven. Wij hebben er zelf voor gezorgd dat dit systeem zo ver kon uitgroeien.

Laten we ons eens richten naar de kosmologische verbanden die we in het zicht krijgen als we ons afstemmen op grotere krachten.

Wat gebeurt er in de natuur als dergelijke fenomenen zich aandienen.

Ten eerste dienen deze fenomenen zich niet aan. Het terugkoppelingsprincipe van elk levend systeem, de feedback, zorgt ervoor dat er op tijd wordt bijgestuurd, omdat het geheel boven alles gaat.

Elke verstoring wordt direct op een geïntegreerde wijze aangepakt.

Dit gaat volgens deze wet.

Wat in onze ogen zich toont als ziekte wordt door de natuur beschouwd als een gezonde reactie op een ongezonde situatie.

In de natuur wordt er een half jaar gegroeid en omdat dit niet kan blijven duren, wordt er een half jaar lang gestorven.

Sterven is niet anders dan de bouwstenen weer terug brengen naar de doos waarin ze zaten voordat het speelkwartier begon.

Als de blokken nooit zouden terugkeren en als er enkel maar gespeeld zou worden, enkel maar gegroeid, dan gingen de blokken na verloop van tijd kapot en viel er snel niets meer te spelen.

Wanneer het speelkwartier voorbij is, gaat de bel en is het opruimen geblazen.

In de herfst en de winter breekt de natuur alles weer af en ruimt het de afvalstoffen die niet meer dienen op. De ruwe grondstoffen blijven over en de blokken zijn weer als nieuw en wachten.

Dit opruimen van de afvalstoffen, het poetsen van de blokken, is een fenomeen dat bij de mens zich ook voltrekt in de herfst en de winter.

Doorgaans merken we daar niet veel van, tenzij we een periode kennen waarin er veel afvalstoffen vrij komen omdat er nogal wild is gespeeld en niet goed werd opgelet tijdens het spelen. Iedereen zijn gang maar ging. Alsof het niet op kon.

Dan treedt er een symptoom op, de gezonde reactie op een ongezonde situatie zeg maar.

In de natuur hebben ze daar een heel leger hulptroepen voor die werken aan de afbraak en de opruiming. Schimmels, bacteriën en virussen. En die werken zich te pletter dat het een lieve lust is; ze zijn daar trouwens voor ontworpen. En klagen ook niet.

Of we het willen of niet ons lichaam is en blijft ook een natuurfenomeen en gehoorzaamt aan dezelfde wetmatigheden. Of we dat nu leuk vinden of niet.

Enkele dagen geleden zag ik op de televisie een wetenschapper die zich verbaasde over het feit dat hij had geconstateerd. In een gemiddelde bodemstaal van agrarisch bewerkte grond trof men vijf jaar na datum nog altijd enorme hoeveelheden pesticiden en andere door de mens ingebrachte stoffen waaronder kunstmest, metalen, koolstofverbindingen enz.

De verwachting was dat deze stoffen afgebroken en opgelost zouden worden.

Aangezien dat in een zeer laag tempo gebeurde was het gevolg daarvan dat veel van dergelijke stoffen in onze voedselketen terecht zouden kunnen komen en uiteindelijk terug uitkomen bij de mens in zijn lichaam via de voeding.

De conclusie uit deze bevinding was simpel en confronterend.

Wij grijpen als mensheid met onze landbouwmethoden die gebaseerd zijn op een snelle opbrengst tegen de laagste kost op een dusdanige wijze in een natuurlijke cyclus die tot gevolg heeft dat het bodemleven zichtbaar en snel verslechterd met als gevolg dat de producten die daar van voortkomen van steeds slechtere kwaliteit zijn, terwijl zij aan de basis liggen van onze voeding voor onze lichamen die daartoe steeds sterker onder druk komen te staan en langzaamaan steeds meer essentiële bouwstenen beginnen te missen en ons lichaam alsmaar harder moet werken om lichaamsvreemde en vijandelijke stoffen af te voeren.

Wel en daar heeft de natuur zo zijn middelen voor.

Hij reageert met een gezonde reactie op een ongezonde situatie.

De mensheid bevindt zich een steeds grotere ongezonde situatie, reden voor de natuur, niet omdat ik dat vind, maar omdat de natuur langs wetmatigheden is ontworpen, reden voor de natuur om een gezonde reactie op te roepen. En de natuur heeft middelen te over. Schept desnoods nieuwe om hoe dan ook het evenwicht te herstellen. En herstellen is synoniem aan boeten. En nogmaals niet omdat ik dat vind, maar omdat vissers dat al eeuwen weten.

Scheuren in het net, scheuren in het levensweefsel, dienen geboet te worden.

Wat dacht je van nieuwe (of oude) middelen zoals corona virus of klimaatsverandering?

 

En hier komt het grote nut om de hoek kijken van kijken vanuit kosmische verbanden.

Het eerste wat verandert als je deze wijze van kijken toepast is dat je ophoudt te vechten tegen. Er is geen voor en tegen. Er zijn er drie.

Elk fenomeen roept automatisch het tegendeel op. En het is de derde verbindende kracht die dat doet. Het erkennen van de twee, het afzien van het gevecht, maakt de weg vrij voor de verborgen inhoud van de derde kracht. De verzoenende factor. 

Terug naar de natuur. Schimmels worden ingezet waar afbraak nodig is. Schimmels zullen nooit overheersen, want na de afbraak, als de zon weer terug komt en het weer speeltijd wordt kan er weer met de blokken gebouwd worden.

De twee wisselen af en voeren geen oorlog.

Door de derde die zorgt voor afwisseling en evenwicht.

Maar als er geen afwisseling is. Wanneer er onbegrensde groei is, dan is de natuur genoodzaakt veel meer schimmels op te roepen. Zoveel meer dat ze in het oog lopen.

Dat ze herkenbaar worden. Zichtbaar. Aanwezig. In de weg lopen. Vervelend worden.

Lijkt wel oorlog.

En dan kun je dus kiezen.

Terug vechten of begrijpen hoe samenhangen werken.

Als je de samenhang begrijpt, beperk je de groei tot het speelkwartier. En laat je de herfst en de winter hun werk doen. Begrijp je nu waarom griepvirussen zo tegen eind januari actief worden, acht weken hun (nuttige) werk doen en dan weer plaats maken voor.

Als je wil vechten tegen, dan doe je een mondkapje op, als ze er nog zijn.

Het derde verbindende alternatief is bewust kiezen voor een voeding op basis van lokaal geteelde biologisch-dynamische voedingsmiddelen die zo veel als kan horen bij de seizoenen van het jaar.

Ja wel wat duurder hoor ik je denken. Zeker maar niemand rekent uit hoeveel kosten je er aan de andere kant mee uitspaart.

Het Vissen-bewustzijn is afgestemd op het grote levensweefsel en draagt de zorg voor het feit dat een ieder hierin een levende plek vindt terwijl de Maagd als tegenbeeld de zuivere afstemming van het detail tegenover het geheel bewaakt.

Veel sterkte de komende maand.

Tot de 21e maart als de lente echt weer begint.

© Willem Versteeg

1 maart 2020

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: