Pleidooi voor nieuwe feesten

Gepubliceerd op 1 mei 2021 door Willem

 

 

 

Wie is er niet voor?

Nieuwe feesten.

Oorspronkelijke feesten.

Feesten die onze oorsprong eren.

 

In veel delen van de wereld wordt vandaag 1 mei gevierd. De dag van de arbeid.

Het herinnert ons aan de invoering van de achturige werkdag.

Arbeiders die zich verenigden in de Verenigde Staten in 1889 dwongen gezamenlijk een achturige werkdag af.

Tijdens een congres van de z.g Tweede Internationale werd afgesproken om op 1 mei 1890 een internationale strijddag te organiseren en aldus werd de traditie geboren om op 1 mei de Dag van de Arbeid te vieren.

Als er geen coronacrisis zou zijn zouden er de afgelopen nacht duizenden mensen een bijzondere nacht hebben beleefd in Edinburgh gedurende het Beltane Fire Festival.

Een festival dat vanaf 1988 jaarlijks wordt gehouden en voortborduurt op een oeroude Keltische traditie, het Gaelic festival of Beltane.

In de dorpen hier in het oosten van Belgie verschijnen de meibomen weer.

De eerste mei is de aankondiging van een serie dagen waar men rond de meipalen danst en viert en het voorjaar inluidt.

Verschillende culturele uitingen die wel beschouwd één gemeenschappelijke grond hebben.

Deze gemeenschappelijke grond, dit onderliggende oerthema, deze archetypische, cultureel structurerende kracht die onbewust in mensen werkzaam is, vinden we als we wat verder terug gaan in de tijd bij onze Keltische voorouders.

Zij zelf hebben er niet de woorden aan gegeven die ik er aan geef, maar in de grond eerden en vierden zij de werking van universele, overal in de kosmos aanwezige en werkzame krachten.

Op hun manier zagen zij in de natuur, in de kringloop van de seizoenen, in de bewegingen aan de hemel, dat daar zich processen voltrokken waaraan zij volledig ondergeschikt bleken. Die hen ver overstegen en hun leven stuurden.

Deze natuurverschijnselen werden op die wijzen tot bovenmenselijke krachten, aan goden gelijk.

Het meest herkenbare stempel dat deze goden hen toonden was de cyclus van geboorte en dood samenkomend in het fenomeen leven dat zich in vier onderscheiden vormen toonde.

Zij herkenden deze vier seizoenen als de vier rijken die op de wereld aanwezig waren, mineraal, plantaardig, dierlijk en de mensen. Maar ook de vier seizoenen in een enkel leven als geboorte, volwassenheid, ouderdom en sterven.

Deze cyclus van vier, uitdrukt in het symbool van het gelijkarmige kruis, dat over heel de wereld gekend was, werd door hen aangevuld met een cirkel om het cyclische karakter ervan uit te drukken en zo werd het het Keltische kruis. 

Het kruis op een cirkel hun krachtigste symbool.

De priesters in hun cultuur toonden hen dat er vier momenten in het jaar waren, de zomer en winterzonnewende en de lente -en herfst-evening, waarop vanuit de geestelijke wereld er een impuls ontvangen werd. 

Deze vier momenten werden de basis voor de vier grote feesten rond die dagen waarin de werking van de kosmische krachten geëerd werden.

Een impuls die eenmaal opgevangen, als inspiratie werkzaam werd binnen de mens en hem motiveerde tot handelingen die maakte dat deze inspiratie vorm kon aannemen binnen de cultuur.

Deze ontvangen inspiratie verbond zich aan een cyclus van 40 dagen waarna een nieuw feest werd gevierd.

Zo werd het feest van de lente-evening, rond de 21e maart, opgevolgd door een cultureel feest, 40 dagen later, waarin de beloofde scheppingskracht zich materieel uitdrukte in allerlei nieuwe levensvormen. Rond 1 mei werd dit nieuwe leven dan gevierd in al zijn facetten.

Geheel in analogie met het natuurlijke fenomeen dat nieuw leven dat ontstond daar waar man en vrouw samenkwamen, 40 weken later tot een nieuw kind leidde.

De verwekte kinderen tijdens de Beltane festivals zouden dan synchroon aan het kosmische gebeuren zo rond de 21e december, wanneer het licht terugkeerde, het nieuwe leven aanschouwen.

Zo ontstonden de volgende 8 feesten

 

pastedGraphic.png

 

Op 21 maart werd het feest gevierd waarbij de priesters de belichaming van de geest als nieuwe impuls vierden. Ostara.

Deze behoefte van de geest om zich opnieuw te manifesteren kwam tot uitdrukking in de natuur en de cultuur in de weken daaropvolgend en rond de 1e mei werd hier rond gevierd. Beltane.

De geest die zich toonde in talloze nieuwe vormen. 

Dit grondthema toont ons de archetypische kracht van de Stier die de belichaming is van de impuls tot nieuw leven gesymboliseerd door het beeld van de Ram.

De Stier wordt opgevolgd door het beeld van de Tweelingen. Want elk nieuw leven zal direct op zoek gaan naar zijn partner ter aanvulling van.

Waarna een eerste cyclus is voltooid.

Op 21 juni komt de tweede geestelijke impuls de natuur binnen, de impuls die maakt dat de geest zich volledig wil uitstorten in het leven. Litha.

Deze uitstorting maakt dat alles zijn volheid kan bereiken, volwassen kan worden. Dat de materie doordrongen is van leven, licht en bewustzijn.

Begin augustus, wederom 40 dagen later, als de warmte van de zon totaal is en het moment van oogsten is aangebroken, viert de cultuur dit spektakel in zijn oogstfeesten. 

Lammas of Lughnassa. Van oogsten op het veld tot oogsten aan de universiteit.

Op 21 september ontvangt de natuur haar derde geestelijke impuls die maakt dat zij zich wil, terugtrekken. Mabon.

Gevolgd door het feest van Samhain,  het grote feest en begin van het nieuwe Keltische jaar rond de 1e november, waar men afscheid nam van de geest, de doden eerde en zich opmaakte voor de komst van de winter.

De vierde en laatste impuls van de geest werd ontvangen rond de 21e december, Yule, wanneer het licht zichtbaar terugkeerde; deze nieuwe indaling van de geest kreeg 40 dagen later een gevolg in het feest van Imbolc, hartje winter rond de 1e februari.

Een feest waarbij men elkaar opzocht en gezamenlijk zich verbond met het licht en de oude wijsheden van vroegere generaties.

Deze 8 feesten lagen ten grondslag aan de latere feesten die door andere culturen werden overgenomen in een proces wat men de kerstening is gaan noemen in de christelijke tradities.

Deze kerstening leidt dan tot:

21 maart Ostara wordt Pasen; 21 juni Litha wordt St. Jan; 21 september Mabon wordt St. Michael en 21 december Yule wordt Kerstmis.

Beltane op 1 mei evolueert tot de 1 mei vieringen, Lughnassa op 1 augustus evolueert tot de oogstfeesten, Samhain op 1 november evolueert tot Allerheiligen en Allerzielen en Imbolc op 1 februari evolueert tot Maria Lichtmis.

Verder wordt de cirkel aangevuld met Hemelvaart in april, Pinksteren in mei, Maria Hemelvaart in augustus en Maria’s geboorte in september, Maria’s onbevlekte ontvangenis in december, Driekoningen in januari en het Carnaval in maart.

Zo ontstaat er een jaarfeestencirkel die zonder dat men het bewust beseft uitdrukking geeft aan de aloude archetypische twaalf kosmische scheppingskrachten die sedert de Mesopotamische tijden van 2500 voor Chr. ons bekend zijn.

Maar niets staat stil, alles verandert en zo verdwijnen religies en geloven en maken plaats voor andere.

We leven hier in Europa nog steeds met een in het Christendom verankerde kalender en de daarbij horende feestdagen. Hij wordt echter gehanteerd door al maar meer mensen die een ander geloof aanhangen verbonden met andere feesten.

Al maar meer mensen zien in de traditionele feesten een reden om te feesten ipv te eren;
menigeen heeft geen idee waarom er überhaupt een feest is.

Consumentisme grijpt daardoor zijn kans en op den duur worden het lege hulzen.

Wellicht is het moment aangebroken om wanneer kerken leeg lopen, talloze mensen geen idee meer hebben wat ze wanneer vieren als ze het al vieren, om de mensheid opnieuw te verenigen rond een twaalftal kosmische momenten in het jaar en samen feesten te vieren die voor iedereen herkenbaar zijn en een appèl doen op datgeen dat ons allen verbindt;
onze kosmische verbondenheid dat we in de grond allemaal dezelfde vader en moeder hebben ook al hebben zij vele namen ontvangen.

Vandaar dat ik voorstel om de volgende feesten in een nieuwe jaarcirkel op te nemen voor iedereen, aangezien iedereen zich kan herkennen in de volgende krachten, die in ons allen zoeken zich te manifesteren.

21 maart

FEEST VAN HET NIEUWE BEGIN 

ter achting van het archetype van de Ram

21 april

FEEST VAN DE LEVENSKRACHT

ter achting van het archetype van de Stier

21 mei

FEEST VAN DE COMMUNICATIE

ter achting van het archetype van de Tweelingen

21 juni

FEEST VAN DE FAMILIE

ter achting van het archetype van de Kreeft

21 juli

FEEST VAN DE ZON

ter achting van het archetype van de Leeuw

21 augustus

FEEST VAN DE OOGST

ter achting van het archetype van de Maagd

21 september

FEEST VAN HET EVENWICHT

ter achting van het archetype van de Weegschaal

21 oktober

FEEST VAN GEBOORTE EN DOOD

ter achting van het archetype van de Schorpioen

21 november

FEEST VAN DE INSPIRATIE

ter achting van het archetype van de Boogschutter

21 december

FEEST VAN HET LICHT

ter achting van het archetype van de Steenbok

21 januari

FEEST VAN DE WIJSHEID

ter achting van het archetype van de Waterman

21 februari

FEEST VAN DE OVERGAVE

ter achting van het archetype van de Vissen

© Willem Versteeg

1 mei 2021

Willems blog over de kosmische verbanden

Huize Poustinia – info@poustinia.be

Over de Stier en de Schorpioen en hoe we uit de crisis kunnen komen.

Gepubliceerd op 1 mei 2020 door Willem

 

In mijn verhaal van vorig jaar rond 1 mei heb ik jullie verteld over de twee kruizen die uitdrukking geven aan de vier feesten die verbonden zijn met de natuur en de vier feesten die verbonden zijn met de cultuur. (https://www.poustinia.be/2019/05/)

De vier grote cultuurfeesten; bij de Kelten waren dat Beltane rond 1 mei in het hart van de lente, tegenover Samhain rond 1 november in het hart van de herfst, het begin van hun nieuwe jaar, Lughnasadh rond 1 augustus, hoogzomer, het oogstfeest en Imbolc rond 1 februari dat evolueerde tot Lichtmis midden in de winter.

Voor een dieper begrip van de samenhangen die spelen in deze periodes van het jaar staan we eens stil bij de z.g. polariteit van het kruis.

De periode van het midden van de lente waar 1 mei in valt, valt samen met de periode van de Stier en zo valt 1 november het midden van de herfst samen met de periode van de Schorpioen.

En zo is de periode van het midden van de winter, de Waterman, de tegenpool van de periode van de hoogzomer, de Leeuw.

Het kruis van de vier cultuurfeesten van de Kelten toont dus de kruisrelatie van de vier tekens die later in de Christelijke traditie terugkeren in de idee van de vier evangelisten die op hun beurt weer een relatie vertonen met de vier beelden rond de troon van God, beschreven in de Openbaring van Johannes. Dat zijn daar de mens, de leeuw, het rund en de adelaar. (de adelaar staat hier voor getransformeerde schorpioen)

De Stier staat tegenover de Schorpioen en de Leeuw tegenover de Waterman.

In dit verhaal gaan we eens kijken naar de polariteit Stier-Schorpioen.

Eén van mijn belangrijkste ontdekkingen in het jaren lang bezig zijn met onderzoek naar kosmische samenhangen en verbanden is het gegeven dat je een bepaald gegeven maar pas echt kunt doorgronden als je er in slaagt het te verbinden met zijn tegendeel.

Mijn begrip van de Stier werd maar pas vollediger toen ik de Stier in relatie bracht met de Schorpioen en ontdekte hoe ze elkaar aanvullen en verheffen.

Je mag ook gerust deze zin vervangen door de volgende zin:

Mijn begrip van de lente werd maar pas vollediger toen ik de lente in relatie bracht met de herfst en ontdekte hoe ze elkaar aanvullen en verheffen.

Of deze:

Mijn begrip van de geboorte werd maar pas vollediger toen ik de geboorte in relatie bracht met de dood en ontdekte hoe ze elkaar aanvullen en verheffen.

 

We leven hier in Poustinia nu al meer dan dertig jaar in een intieme relatie met de ons omringende natuur die we in die voorbije tijd voor een groot stuk hebben gecultiveerd.

Maar zo gecultiveerd dat we telkens in samenspraak met de ons omringende natuur voortdurend aan de biotoop zelf hebben gevraagd wat we hier het beste zouden kunnen doen; er voor wakend dat we onze wil zouden opleggen, wetend dat we daarvoor de gevolgen ook zelf zouden moeten dragen.
Deze samenwerking heeft geleid tot de cultuur zoals hij of zij zich rondom ons huis toont.
Door deze innige samenwerking hebben we een fantastische tuin gekregen die ons jarenlang van enorm veel voedsel heeft voorzien. Een tuin die langzaam zich heeft ontwikkeld tot een soort park waar vele levensvormen gedijen.
Maar wat ze ons vooral heeft gegeven is het inzicht in allerlei natuurlijke en kosmische processen en verbanden die de onderliggende wetmatigheden openbaarden.

Eén van de grootste fundamentele problemen waar we nu op onze wereld mee worden geconfronteerd is dat we de polariteit van Stier en Schorpioen niet hebben geëerd en geacht.

En juist in deze tijd van corona-crisis wil ik daar wat dieper op in gaan.

Lees verder »

Apis en de maand mei

Gepubliceerd op 1 mei 2018 door Willem

We zijn aanbeland bij de eerste mei, het begin van een nieuwe maand.

Deze datum valt in de z.g tweede archetypische maand die loopt van 20 april t/m 22 mei en die door de Soemëriers (zie het eerdere verhaal over de twaalf maanden van het jaar) werd verbonden met het beeld van de Stier.

Ik vind het nog altijd een toepasselijke term om te spreken van “wat hangt er in de lucht in deze tijd van het jaar”.

Allerlei culturen voor ons hebben getracht op deze vraag een antwoord te geven.

Laten we voor deze gelegenheid eens naar onze culturele voorouders gaan van nog niet zo lang geleden.

De Kelten.

In de Ardennen en even over de grens hier in de Duitse Eifel, kom je nog volop restanten tegen van deze voor Europa zo bepalende cultuur. Zo vind je in de dorpen in het Duitstalige deel van België hier vlak bij, overal weer de meipalen verschijnen waar rond gedanst wordt. 

Voor de Kelten was de eerste mei één van de hoogtepunten van hun jaar dat bij hen een half jaar daarvoor zich vernieuwde; op 1 november.

Op de eerste mei werd het Beltane feest gevierd; het jaarlijkse vruchtbaarheidsfeest. Het feest van licht en leven, bloei en bevruchting.

Struin maar eens rond op Internet dan zal je veel verwijzingen vinden naar dit oeroude feest.

Na hen kwamen de Romeinen, ook zij waren niet de uitvinders van feesten, rituelen en cultussen die pasten bij de tijd van het jaar. Zij vonden enkel de eigen vorm uit van de feesten. Waar de feesten uitdrukking van waren dat is nu net waar we hier in dit verhaal contact mee trachten te krijgen.

We gaan dus op zoek achter de uiterlijke verschijningsvorm om te pijlen naar de essentie.

Lees verder »

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: