Paasboodschap 2020 van Huguette uit Poustinia.

Gepubliceerd op 12 april 2020 door Huguette

DE NIEUWE DAGERAAD – ERBARME DICH

Haar gelaat zal gevuld zijn met ogen 

die veelvuldig zien

wat in één blik

niet kan worden omarmd.

Ogen die donkerte 

niet schuwen maar achten

als schaduw die zich

zonder licht nooit

in haar goudglans zou ontvouwen.

De gouden glans van kwetsbaarheid

die zich verweeft doorheen deze dagen

als levensdraden

van een weefsel

waarin donker en licht 

in samenspel

de rijkdom van wat zich onderscheidt 

maar elkaar ook aanvult 

ontsluit.

We zijn donkere wezens

uit aarde ontstaan 

en met licht omhuld.

Een licht dat niet verhult

maar de donkerte 

naar klaarte optilt

als een moeder haar 

zoekend en tastend kind.

Haar gelaat zal getekend zijn

door erbarmen 

spiegelend wat wij 

in deze donkere

en tevens lichtende tijden leren

van haar kwetsbaar

minnend aanwezig zijn.

Er is geen leven dat komt of gaat 

dat niet door haar is gezien

gestreeld, gevoed, geheeld.

Zelfs de dood is in haar

aanschijn een opstap naar leven

menswaardiger leven althans.

Zij is de armen

die ons soms 

in onmacht ontbreken.

De ogen waardoor

wij het ongrijpbare

aanschouwen.

De handen die zich openen

voor wat wij afwijzen.

De voeten die gaan

waar wij ons niet wagen.

Zo bewegen we doorheen de pijn

van afscheid nemen en helen

met erbarmen.

Zonder de donkerte haar licht te ontnemen

noch het licht zijn donkerte.

Ze zijn samen de schoot

van nieuw leven

waarin niets kan worden miskend,

geminacht en ontkend.

We leren tastend en voelend

om zelf ook schoot te zijn.

Voor grote en kleine dingen

die in hun samenhang

niet door ons kunnen 

worden gescheiden.

Het kleine haalt het grote uit elkaar

en het grote heelt het kleine.

Zo worden we gelijk 

van individu tot gemeenschap

een samen kijken naar 

een samen dragen van

een samen delen van 

een samen door het lijden gaan,

een samen in vreugde ontstaan,

maar in bewust geleefde

Kwetsbaarheid.

Onschendbaar

is haar aanwezigheid in ons.

Zij heet erbarmen-mededogen.

Een met de volheid van ons wezen

toestemmen in donker en licht

de gouden bouwstenen voor 

nieuw leven

dat hergeboorte heet.

Oneindig beweegt ze 

in ons als helende 

zalvende, zegenende kracht.

Door scheppend zonlicht

bekrachtigd.

Pasen 

zoals nooit eerder

zo intens kwetsbaar en krachtig

zo donker lichtend

in de mensheid geleefd.

© Huguette Beyens

Pasen in Huize Poustinia 2020 

Paasboodschap

Gepubliceerd op 1 april 2018 door Huguette

pasen 2018

Het levensweefsel

De kiem in de aarde
ontvouwt zich tot weefsel,
dat in de vorm verdicht,
lichtend in prille bloei,
vanuit de donkerte,
zich aan de klaarte geeft.

Geest verdicht zich
waar de aarde
tot schoot
voor de hemel wordt,
smeltkroes met
zich ontvouwend leven.

De ene schoot
baart de andere,
zich niet ontziend,
de golvende weeën
van openbaring.

Er is een klaarte
die onstuitbaar voedt
onnoembaar aanwezig
in sprankels van leven
die zich wevend verdichten.

De donkerte licht op,
waar aarde ze wakker kust,
teder haar armen opent,
voor weefsel dat
uit de spankracht
van de levensdraden
ontstaat.

De tijd,
zwanger van donkerte,
en de traagheid van het dragen,
spreidt zich stuwend duizendvoudig open,
in kwetsbaar jong groen,
dat in zich de belofte
van weerbaarheid draagt.

We worden gebaard,
onstuitbaar krachtig,
uit een nooit aflatende omhelzing
van de aarde
die onnoembaar
de hemel bemint.

Het leven weeft zich in ons,
met de levensdraden,
van duizenden levens,
herhaald gedragen,
door liefde,
die wevend beweegt,
tussen geest en materie.

Zo bewegen wij,
wevend van dag tot dag,
uur tot uur,
moment na moment,
tussen de spandraden van het leven,

en worden het weefsel,
dat zich in ons ontvouwt,
als draagkracht  voor
het baren van
wie we zijn,
weerbaar kwetsbare wezens,
die de herinnering van liefde
in zich dragen.

Liefde die wevend verbindt,
wat zich tastbaar in ons,
van donker naar licht,
van binnen naar buiten,
in ons scheppend ontvouwt.

Pasen 2018.

ten Huize Poustinia

© Huguette Beyens