Verbeelding in februari

Gepubliceerd op 4 februari 2020 door Willem

Verbeelding in februari.

 

Ik ben een paar dagen te laat. Het afgelopen weekeind en de dagen daarvoor waren vol van activiteiten. Een geweldig boeiend weekeind over de archetypische achtergrond van de oude beelden van de dierenriem. Ik was helemaal in mijn element.

En nu sneeuwt het. Precies zoals dat hoort. De eerste dagen van februari hoort het te sneeuwen; maar daar zag het even niet naar uit. De temperaturen zijn wederom veel te hoog voor de tijd van het jaar. En de verwachting voor de komende dagen is er ook weer naar.
In Biarritz was het gisteren 27 graden waar het daar eigenlijk 13 graden hoort te zijn.

Jammer dat het klimaat niet afkoelt;  dan zouden we er wat meer last van hebben met zijn allen. Wat warmer is wat de meeste mensen wel aangenaam vinden, toch?

Na mijn rondje nieuwssites bekruipt mij deze ochtend een gevoel alsof onze verbeelding wordt gehackt.

Of je nu wilt of niet, als je al het nieuws volgt, moeten we binnenkort met zijn allen toch het loodje leggen door een virus dat de be-kroning van alle bedreigingen lijkt te zijn voor de mens van vandaag de dag.

Ik moet denken aan de metafoor die Yuval Noah Harari gebruikt van het kleine diertje dat in de porseleinkast geen enkel voorwerp kan verplaatsen en daardoor in het oor van de olifant kruipt om daar beginnen te rommelen. De olifant raakt zo geïrriteerd dat hij als een bezetene om zich heen begint te slaan en heel de porseleinkast vernietigt.

Lees verder »

Mijmerend over witte velden waait de geest je tegemoet in februari.

Gepubliceerd op 1 februari 2019 door Willem

Zo ver het oog rijkt is alles wit, dooraderd met bruin-zwarte skeletten, in de verte verdwijnend onder een dicht, grijs neveldek dat de bomen daar achter laat raden.

Alles met alles verbindend is een dwarrelende werkelijkheid tot rust gekomen en dwingt alles tot stilte. Miljarden diamanten begroeten de zonnestralen wanneer zij er in slaagt de slierten op te lossen, dampend het vocht de lucht in dwingend.

Naar buiten kijkend, mijmerend over wat mijn zintuigen binnen laten komen, zoeken de beelden en ideeën die hierbij vrijkomen het neuronennetwerk in mijn hoofd op omdat daar de vertaalslag zich bevindt die maakt dat deze woorden op mijn computerscherm verschijnen. Tegelijkertijd leest er iemand mee die kijkt, voelt en luistert en soms ingrijpt en ruimte maakt voor een betere vertaallaag.

Uitdrukking geeft aan, communiceert met, poogt te verbinden, hoopt te enthousiasmeren. Motieven die motiveren. In beweging zetten, doen stromen. 

Zicht geven op nieuwe vergezichten, horizonten verleggen. 

Anders gezegd de Waterman-energie haar werk laten doen in je zelf.

Lees verder »

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: