de kapel

OVER DE KAPEL VAN DE SCHEPPING – ONZE MEDITATIERUIMTE

Het is een eeuwenoud gebruik om in elk huis een ruimte of minstens een hoekje in te richten voor een altaartje. Een plek waar men zich kan terugtrekken om contact te leggen met de krachten die onzichtbaar achter het geheel werken. Waar de voorouders geëerd worden, waar gebeden wordt, waar geofferd wordt.

Kortom daar waar allerlei rituele handelingen worden uitgevoerd die uitdrukking geven aan het meest primaire gevoel van elke mens: zich verbonden te weten met.
Dit kan men met recht een religieus gevoel noemen. Vele godsdiensten hebben deze behoefte van de mens aangevoeld en hen uit hun huis “gelokt” naar een ander huis, het zg. godshuis alwaar men aan deze behoefte vorm kon geven. De vorm waarin deze “eredienst” vervolgens gestalte kreeg is echter door de eeuwen heen van vorm veranderd en het is deze vorm waarvan alsmaar meer mensen aanvoelen dat zij niet langer de juiste uitdrukking geeft aan de oorspronkelijk gevoelde behoefte contact te leggen met. Steeds vaker besloten anderen hoe er contact gelegd moest worden en welke manier juist was en welke niet.

Alsmaar vaker werden er leefregels, normen en waarden mee verbonden en zo ontstond op den duur vanuit een religie, een fundamenteel weten dat je verbonden bent met, een godsdienst, een methode door anderen opgelegd hoe aan deze behoefte vorm te geven. Velen keerden en keren deze opgelegde vorm de rug toe en zie, de godshuizen lopen overal leeg. Maar wat erger is; de mensen blijven op hun honger naar religie zitten en, vooral in de westerse culturen, zijn vergeten hoe je thuis op een eenvoudige manier een “altaartje” creëert. Dus ook thuis verdwijnen deze “altaren”. En dat betekent de ineenstorting van een cultuur. Het spijt me te zeggen, maar niets is minder waar.

Een cultuur kan maar bestaan en zich ontwikkelen als het zijn voorvaderen en zijn eigen wortels acht en erkent. Dat betekent dat een cultuur eensgezind moet zijn over haar eigen scheppingsverhaal en haar eigen plek in het zonnestelsel moet kennen. Dat zij de wetten die de natuur maken tot wat zij is moet kennen, in al haar uitwerkingen. Dat zij zich hieraan onderwerpt en tracht ermee samen te werken. Dat de cultuur haar leden opvoedt in de wetenschap dat elk lid een onlosmakelijk deel van dit geheel is en dat op die manier een ieder zijn eigen plek en de verantwoordelijkheid daarvoor opneemt. Zich zo gesteund weet door dit besef, dat daardoor de mensheid kan gaan leven als één heel kloppend organisme dat een bezoeker is op een kwetsbare planeet. Het is tegen deze achtergrond dat we de noodkreet van onze planeet, in de vorm van een beginnende klimaatsverandering, moeten zien als een poging van haar om ons tot bezinning te brengen; om ons onze religieuze wortels te doen herinneren en een wereldomvattende vorm van “eredienst” te ontwikkelen die werkelijk recht doet aan deze verbondenheid en daardoor mensen zowel vrij maakt alsmede verbindt in één familie.

Hier in Poustinia zijn we in 1989 begonnen aan de bouw van “de kapel van de schepping”, onze meditatieruimte. Het is onze plek in huis waar ons “altaartje” zich bevind en waar wij onze “erediensten” houden. Bovenal is het een plek die door zijn architectuur en inrichting, blijk wil geven van de fundamentele wetmatigheden die aan de schepping ten grondslag liggen. Het betreden van deze ruimte wil de bezoeker daardoor direct een verbinding geven met deze diepere wetmatigheden die het leven aansturen. Zonder bewuste kennis hiervan “werkt” de ruimte vanuit zichzelf. De enthousiaste zoeker naar, zal in deze ruimte vele symbolen, formules, figuren en beelden ontdekken die hem zicht geven op. Hier willen we slechts enkele belangrijke thema’s vermelden ondersteund door een aantal foto’s.

 

DE FONTEIN

In het midden van de ruimte staat, midden in een zeshoekig bassin gevuld met water, een door de vader van Huguette gemaakte koperen fontein. Zij symboliseert de bron. Onderin de zeshoekige voet zit een pompje verwerkt die maakt dat het water alsmaar rondgepompt wordt. De kringloop van het water en het leven voorstellend. Het water wordt door een kolom omhooggeperst, als door een ruggegraat en komt dan vrij en als eerste raakt het een bergkristal aan. Een bergkristal die op zijn beurt door het zonlicht geraakt wordt dat rechtboven hem door de koepel naar beneden valt. Als het water terugvalt wordt het opgevangen door een drietal dubbele schalen. De bovenste dubbele schaal heeft drie uitstroomtuitjes, waardoor het water op de tweede schaal valt. Deze heeft zes tuitjes en de derde schaal waar het water vervolgens naar toe stroomt heeft twaalf tuitjes.

 

Het water valt eerst in een zg. “ontvangende” schaal en komt vervolgens in een “gevende” schaal terecht, om uiteindelijk in het bassin terecht te komen. Langs drie niveau’s, van boven naar beneden langs de geest (de schaal van 3), de ziel (de schaal van 6) en het lichaam (de schaal van 12). De fontein bevindt zich hier in het midden om aan te geven dat de centrale kracht achter al het leven de bron zelf is, zonder naam, zonder signatuur, gewoon eenvoudig stromend water.
Van iedereen, voor iedereen.

HET BASSIN

 

 

 

Hier boven zie je een zeshoek. Deze zeshoek (kubus) past precies in het midden van de zespuntige ster daaronder. Deze ster krijg je wanneer je elk van de zes kleine driehoekjes naar buiten uitvouwt en platlegt. De ster is opgebouwd uit twee driehoeken. Eén met de punt naar boven en één met de punt naar beneden. Ze verschillen van richting maar zijn verder identiek. Met een beetje gevoel voor verbeelding kan je zeggen dat de ster een uitgevouwen, ontwikkelde kubus is. Of andersom dat de kubus een nog niet uitgevouwen, nog niet ontwikkelde kubus is. De basisstructuur van de kubus alsmede van de zeshoek is een driehoek.

Heel de kapel is opgebouwd rond het principe van deze driehoek. Rond het gegeven in de natuur dat er drie basiskrachten werkzaam zijn in de schepping.

Een kracht die van binnen naar buiten werkt, een zg. centrifugale kracht, de Chinezen noemen hem Yang, expansief, mannelijk van karakter. De tweede kracht is middelpunt zoekend, centripetaal, introvert, vrouwelijk van aard, Yin. De derde is de verborgen op de achtergrond werkende kracht; de kracht die de twee vorige verbindt, bijeen houdt, evenwicht scheppend. De kracht van Tao. Als Yang en Yin op de hoeken van de driehoek staan aan de basis, bevindt de derde kracht zich, uiteraard aan de top. De derde hoek is de verbindende hoek. 1 + 2 = 3

OVER DE DRIEHOEKEN

Als er echter 3 krachten in de schepping werken zijn er ook 3 driehoeken. Een Yin driehoek, een Yang driehoek en een Tao driehoek. Maar elke kracht die zich manifesteert in de schepping zal automatisch zijn tegendeel creëren. Dat maakt dat er dus 6 driehoeken bestaan. Drie met de top omhoog en drie met de top omlaag. Zie de eerste figuur, de kubus. Ze zijn allen met de punten aan elkaar verbonden onder invloed van de derde kracht die alles met alles verbindt. Daarom is deze figuur de basisfiguur voor de kapel en heel zijn verhaal. Deze kubus, die we hier voor het gemak even de zeshoek noemen bevindt zich in onontwikkelde staat. Komt hij echter tot ontwikkeling, tot evolutie dan ontstaat daaruit de zespuntige ster. Dat is de reden dat de voet van de fontein een zeshoekige vorm heeft en temidden van een gouden zespuntige ster staat op de bodem van het bassin. Rondom deze ster kan men een omtrek tekenen die dan weer een zeshoek vormt. Deze zeshoek kan men weer uitvouwen. Doe dat drie keer en je krijgt een heel grote zespuntige ster die in de houten vloer van de kapel is terug te vinden. Het midden van deze heel grote ster bevat natuurlijk weer een zeshoek; dat is het bassin van de fontein.

Het bassin is de zeshoek van de grote ster die in de vloer is ingewerkt in de manier waarop de planken gelegd zijn. Rondom deze ster is ook weer een denkbeeldige omtrek te leggen; zo onstaat weer een zeshoek die je kunt uitklappen om een zeer grote ster te krijgen. Als je dan rond deze ster (de oorspronkelijke driehoek werd dan vier keer uitgevouwen) een cirkel trekt, krijg je omtrek van de kapel zelf. Deze heeft de vorm van een twaalfhoek (4 x 3). In de twaalf zijden van deze twaalfhoek zitten twee openingen, een viertal blinde muren met daarin een nis ingewerkt en zes zijden bevatten een raam; drie op het zuiden, drie op het noorden. In de ramen is wederom het principe van de drie krachten verwerkt. De twee krachten rijzen op uit de grond om elkaar boven te ontmoeten; op het punt dat ze elkaar kruisen ontstaat een vorm van nieuw leven in de vorm van een gestilleerde roos. De deur die uitgeeft op het oosten, daar waar de zon opkomt, heeft een glas-in-loodraam waarin het symbool van de weegschaal is verwerkt. Er tegenover bevindt zich een open ingang waarrond een gestilleerd enneagram is gemaakt. Als je de kapel binnen gaat stap je letterlijk door een enneagram heen. Een eeuwenoud symbool dat de mens verbindt met de werkzaamheid van de scheppende krachten.

 

 

DE TWAALF KRACHTEN

De twaalf wanden van de ruimte verwijzen naar de 4 x 3 scheppende krachten die op het materiële vlak van de schepping werkzaam zijn en die we ook kennen als de beelden van de dierenriem. Deze krachten worden vertegenwoordigd door een twaalftal meditatiebankjes die de met de beelden overeenstemmende eigenschappen ingegrift hebben gekregen. Zo treffen we achtereenvolgens de krachten: initiatief – creativiteit – intelligentie- moederschap – koningschap – zuiverheid – synthese – transformatie – geloof – doel – wijsheid en overgave aan. Langs de wanden staan ook nog vier zitbankjes en twee tafeltjes. Als je goed kijkt zijn in het ontwerp van zowel de meditatiebankjes alsmede de andere bankjes en de tafels de werkzaamheid van de drie krachten weer toegepast. Een rechte lijn wordt telkens gecombineerd met een gebogen lijn en een cirkel, resulterend in drie verschillende ontwerpen.

 

 

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: