Met de Boogschutter toeleven naar.

Gepubliceerd op 24 november 2022 door Willem

 

De zon duikt het laatste segment van het zonnejaar binnen. Het meest duistere.
Na de herfst-evening rond 21 september waar de dag nog even lang was als de nacht en het oerbeeld van de Weegschaal ons toonde hoe belangrijk het is om op cruciale momenten te zoeken naar de derde evenwicht brengende kracht in het leven, maakte de zon alsmaar diepere en lagere banen aan de hemel, langzaam het duistere rijk binnen gaand, weerspiegeld door een natuur die in al haar gezichten afscheid aan het nemen was.
Verkleurend, haar kleed uittrekkend en zich naakt tonend overgaf aan het rijk der dood, haar heil zoekend in de wortel, de grond. Haar grondtoon zoekend en vindend.
Zich gewillig leiden laten door deze transformatie tot die diepe duisternis waar slechts één doel wacht.

We gaan de Boogschutter tijd binnen na de Schorpioen fase in de natuur.

 

 

De levenskracht, de vonk die aan alles haar begin geeft bij het begin van de lente, die zich machtig stralend toont in alle levensvormen tijdens de hoogzomer, duikt nu de diepste diepte binnen om zich, alsof zij zich de paaigronden van haar schepping herinnert, weet waar naar toe te gaan. Naar die plek waar het allemaal begon. Daar waar de vonk ontstond. Bij het moedervuur. 

Er brandt een groot vuur diep onder onze voeten. Een bal van vloeibaar ijzer, gloeiend heet, draaiend en kolkend als een grote smidse. Miljoenen vonken schieten er voortdurend in alle richtingen vanaf en doordringen de andere lagen en vinden soms hun weg naar de oppervlakte van de aarde.

Vuur in aarde, moeder van nieuwe aardlagen, moeder van vruchtbaarheid.
Dat de mens leerde wat landbouw hem kan brengen.

Vuur in water, kraamkamer van leven in de diepste troggen van de oceanen. Waar onze wieg zich bevindt. Dat de mens leerde hoe samen te leven met alle andere levensvormen.

Vuur in lucht, de electro-magnetische kracht die zich toont als een godenzoon in donder en bliksem. Dat de mens toonde hoe de krachten van de natuur te gebruiken.

Vuur in vuur, als de levenskracht zelve, de zon, van buiten op alles inwerkend.
Alles sturend, alles aanjagend, in al facetten van wat wij “klimaat” noemen.

Ook ons psychische klimaat wordt voortdurend aangestuurd en aangejaagd door de verschillende gezichten die zij ons toont.
Wij begrijpen haar gedrag nog nauwelijks, maar zij deelt zich zelf uit.
Zij jaagt de levenskracht uit haar binnenste naar haar buitenste regionen en ontlaadt haar levenskracht in talloze kringen, protuberansen, die zich wervelend een weg zoeken door de ruimte als een zonnewind door haar stelsel.
Daarmee de toon zettend voor alles wat daar op resoneert. Een muzikale, kosmische wet gehoorzamend.
We kunnen niet anders dan daar uit-drukking aan geven.

Zoals de gitaar niet anders kan dan haar snaren laten klinken wanneer ze aangeslagen worden.

Willen we meedoen in dat grote orkest van talloze instrumenten, allemaal anders gevormd, allemaal anders van toon, allemaal verantwoordelijk om goed gestemd te zijn.

Willen we samen klinken en klanken voortbrengen.
Dan moet elk instrument “aangeslagen” worden overeenkomstig een plan, een compositie.
Zo samen spelend en uitdrukking gevend aan een onzichtbaar plan dat pas gekend wordt wanneer het gehoord wordt omdat het gespeeld wordt, maakt dat de muzikant deel wordt van een bijzonder geheel.

Een driehoeksbeleving. Een opgenomen worden en zijn in een kosmisch spektakel waarbinnen hij ervaart hoe het voelt gedragen te zijn binnen een driehoek.
Binnen een oerverband. Ervaart wat waarlijke verbondenheid voorstelt.

Zoals de gitaar niet anders kan dan haar snaren laten klinken wanneer ze aangeslagen worden.

Jij bent de degene die het instrument bespeelt. Zorg draagt voor het instrument.
Het in al haar facetten leert kennen. De techniek ontwikkelt en beheerst.
Jij slaat de snaren aan en laat haar klinken.
Maar welke snaren sla je aan?
Wanneer doe je wat? Hoe doe je wat?
Daar is een partituur voor.

De richtlijnen die het oorspronkelijke idee uitdrukken in een taal die de muzikant heeft leren lezen en toepassen.
Het idee van een ander, de inspiratie die vorm kreeg in een compositie.
Wanneer deze twee samen komen, klinkt er iets. Wordt er iets hoorbaars.
Dat derde, onzichtbare, wordt hoorbaar en beleef-baar.
Schept een nieuw leven binnen in je.
En het is dit hoorbare dat iets doet, iets bewerkstelligt.
Bij de toehoorder, het publiek.
Maar bovenal bij de muzikant.

Wat geboren kan worden in deze driehoek van klank, idee en instrument, is de ervaring en de aanmoediging die de muzikant ervaart om zich steeds meer te verbinden met de bron van de inspiratie.
De inspiratie die hem of haar zelf zoekt en zich middels hem wil uitdrukken.
Zodat alsmaar grotere, hogere en diepere ideeën via de mens tot uitdrukking kunnen  komen.

Zodat de zon zich eindeloos kan manifesteren met en door mensen, door mensen die de zon willen verklanken, die willen scheppen, die willen meebouwen aan een paradijs op aarde.
De weg daarnaartoe loopt via de diepte. De bereidheid om je te willen laten aanraken en aangestoken te worden door dat ene vuur.
Dat toont ons deze tijd van het jaar waarin we terugkeren naar onze bron. We vier weken de tijd krijgen om langzaamaan het licht weer terug op te halen. Weken waarin we kunnen leven naar het licht.

Dat ene licht dat terugkeert op het einde van deze periode, dit Kerstlicht, komt niet zomaar tot ons, om niet.

Want als de muzikant zich niet heeft voorbereid, wat staat hij daar dan te doen als hem een partituur in handen gestopt wordt?
Licht keert altijd terug, elk jaar weer. Wil telkens in ons geboren worden.
Dat het toch maar zo weinig straalt en tot levend licht wordt, zegt wel-licht iets over ons engagement om licht-drager te willen zijn.

Als de partituren uitgedeeld worden, ben je er dan klaar voor.
Misschien is jouw taak om één klap te geven op de grote trom, of één tik tegen het triangel. Zorg dan dat je trom en je triangel klaar staan. Dat ze gestemd zijn. Je stokken klaar liggen. Je alert bent. En als het grote moment daar is…

Dat is toeleven naar…

Of met een ander woord: advent.

 

©             Willem Versteeg

24 november 2022

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: