Wikken en wegen in oktober

Gepubliceerd op 1 oktober 2018 door Willem

We zijn beland bij de achtste maand in ons verhaal over de betekenis van de namen van de maanden.

Op de gewone kalender is het natuurlijk de tiende maand, maar die kalender is nadat hij vele verschillende uitvoeringen heeft gekend (ook een verhaal dat we eens moeten vertellen, want heel boeiend) uiteindelijk gestandaardiseerd en heeft daardoor nog minder verbinding met de oorspronkelijke symboliek, die we in deze verhalen weer wat onder het stof willen uithalen.

De Romeinen noemden deze maand de achtste, vandaar oktober, want zij begonnen te tellen vanaf maart.

En daar houdt het verhaal verder op.

We keren dus weer terug naar het natuurgebeuren; onze grootste leermeester.

Vorige week heb ik jullie verteld over de slangen van El Castillo en daaruit blijkt maar weer eens hoeveel belang de oude volken hechtten aan de vier kardinale punten van het jaar.

(zie daarvoor ook het verhaal van maart 2018 over de lente-equinox)

De vier kardinale punten van het jaar waren en zijn de twee zonnewenden en de twee eveningen.

 

Zonder veel kennis van astronomie waren geduldige observeerders vroeger al heel vroeg in staat om deze momenten in het jaar te markeren.
Op twee momenten in het jaar duurt de dag namelijk even lang als de nacht.
En er zijn  twee momenten dat de zon haar hoogste stand en haar laagste stand aan de hemel heeft bereikt en vanaf dat punt de tegengestelde richting inslaat. De wende van de zon; de zonnewende.

Niemand die het weet maar het zou me niet verbazen dat het kruis, dat als oudste symbool van de mensheid geldt, hierin zijn oorsprong vindt.

Ga even mee in gedachten of teken mee op een vel papier dat werkt nog veel beter (waarom zou ik daar tijd voor maken; wel doe maar eens en ervaar eens wat dat met je doet)

Lees verder »

Meld je aan met je E-mailadres en blijf automatisch op de hoogte van ons nieuws: